Leyla ya söylenecek sözler

Ne dokunsan ağlayacak halim var
Ne dokunsan susacak
Böyle dolanır dururum
Hiç durmadan kendi içimde
Kendi içimde
Kendime küs bir edayla
- her yürek kendine yangındır aslında
- her yürek kendinden bir parça arar kendinde

kuşku
merak
tutku.
Hayat!
Korku içimde aç bir aslan şimdi
Aslan sıkılgan bir zaman
Zaman afacan bir çocuk.

Ruhum ne varsa bende senden yana ( dön başa )
Ruhum;
Ne varsa âlemde, içimde
Ruhum;
Konuşursan âlimsin
Susarsan adam.
Ruhum
Senden aldım bu aklıma sığmayan hayatı.

Hayat;
Hayat bir ekmek gibi belki
Ekmek;
Yanı başında bir yoksul sofrası
Yoksul;
Ruhundur, bedenindir, aklındır.

Leyla Gidiyor
Leyla Giderken Mustafanın söylediği sözlerdir.

Sığmıyor hiçbir teselli acılarıma
Sığmıyor hiçbir söz aklıma
Ne senden ayrı bir hayat vardı Leyla
Ne senden başka bir aşk .

Git Leyla
Gidişin esaretim oluyor kendime
Git
Nasılsa dönüyor zaman
Mekân sıkışıyor
Git Leyla
Kelebekler gibi hafif, ürkek
Şiirlerimin üstüne basa basa git.

Mustafanın Leyladan habersiz tuttuğu güncelerdir.

Ya ellerin ellerimin üzerindedir
Ya ellerin ayın üzerinde
Leyla senin yüzün,
Masum, ürkek ve cesurdur
Ve yalnız
Sesinin aydınlığında değişen hayat
Kusursuz, küçük ve kaçaktır.
Unutma Leyla
Unutulanlar hep korkaktır.

Bir akşam vaktidir
Gülüşünün kızıllığı ve yüzünün güzelliğidir.
Ve içime doğan
Ellerinin beyazlığıdır.

Bilirsin Leyla
Ne nefrettir düşünü sevdiğinden ayıran
Ne ölüm
Ah Leyla bilmezsin
Ne trenler geçer içimden yokluğunda.

Hep güzel miydi senin yüzün, gözlerindeki hüzün
Hep böyle miydi ellerin
Kederin hep ıslak mıydı ?
Ah inansaydın Leyla ruhumdan sana vuran aşka
Sen hep mi güzeldin.

Saçların, saçların, saçların
Dalgaların içinde boğulurken çaresizce
Sarılmak son bir umut ile
Umudum olan sözlerine.

Alnımdan terler dökülür Leyla
En karanlık gecelerde
Tek bir gözündür odama nur gibi doğan
En karanlık gecelerde
En aydınlıktır düşün.

Güz mevsimidir artık
Sararan sokaklar, anılar
Bir küçük fotoğraftır yüzün
Siyahın ve beyazın
Aydınlığın ve karanlığın.

Bir çığlıktır sesim şimdi
Leyla
Yokluğunda kâğıttan yapılmış kentler batar ellerimde.

Ne oldu da kara gözlerini
Kapkara düşlere yatırdın
Ne oldu da kirpiklerini kestin
Gözlerini eğdin.
Sana kaçmak isteyen bütün hayallerimi
Ne oldu da körebe oyununa çevirdin bu aşkı.

Leyla
Sen inanmasan da
Ellerinin beyazlığı içinde savrulur hayatım
Leyla sen görmesen de
Kalabalıklar geçer içimden.

( anlatılanların içinde bir muhakkak vardı
Aklın sınırında kalan bir büyük )

Unuttuk Leyla
Dar sokaklarda başlayan bu aşkı
En karanlık mekânda sonlandırdık.
Unutmuş gibi olsak ta Leyla
Hep yan yana yürüdük.
Hep, hep, hep
Ne olur unutma Leyla.

Leylanın Mustafayı tesellisidir.

Kara kuru bir aşk değildi kuşkusuz
Kusursuz büyük bir sevda
Ve aydınlık birer yürektik Mustafa

Sana bereketi anlatacağım
Kudreti, esareti, yalnızlığı.

Mustafa sen derin ve yeşil gözlerinle
Umudun, hasretin ve sevginin ateşinde
Sen hayallerinin peşinde
Mustafa sen koskaca bir adamsın içimde.

Anlatılmaz aşkın aklımda
Ak düşmüş saçlarınla
Sen yalnızlığımın tek emanetçisi

Ama anlamalısın Mustafa
Hayat bir garip tutku içimizde
Ölüm hiç gelmeyecek bir misafir
Gitmeliyim Mustafa
Anla ne olur
Sana sıralanmış cümlelere el gibi bakma
Bakma bana böyle
Severken de gider insan
Ve severken
Daha yalnız
Daha korkak
Çaresiz
Daha bir umutsuz
Daha bir çocuk olur insan.

Hem ben senin
En olmaz yerlerde
En olmaz olaylarda
Ve en küçük karanlıklarda
En büyük aydınlığına tutuldum
Tutunduğum en ince dal
En köklü ağaç
En ürkek çocuktun.
Ben korktum Mustafa
İnsan böyle severken kaybediyor kendini
Anla Mustafa
Deli gözlerinde
Deli dolu bir kadınsın de
İçimdeki büyük aşkın
En büyük yalnızlığısın de.

Mustafa bunlar seni sevmenin çilesidir
Ellerinin uzağında
Senden tonlarca uzakta.

Diyeceksin ki
Gidişinin manası ne o zaman.
Ama anlattım sana
Kendini kaybeden benin
Kendine sahip çıkma çabası
Anlamalısın Mustafa
Bir tüy kadar hafif olsa da yüreğin
Kayıp gidecektir ellerinden
Gözlerinde ki hüzün
Bir gidişi düşün
El sallayamayacak kadar kırgın
Ve umutlu
Bir dönüşünü düşünme Mustafa
Çıldırsam da kollarından kucağından uzakta
Bir dönüşü düşünme Mustafa
Düşüşlerin içinde olsam bile
Bir dönüşü düşünme Mustafa....

Mustafanın cevabıdır.

Yanarım Leyla
Ateşler içinde
Acıtırım canımı.
Ve Leyla, bilsen
Acı çekerken insan daha bir kudretli seviyor sevdiğini.
Anlasan,
Acının insanca olan tarafını,
Böyle bırakıp gitmezdin belki
Zayıf bırakmak için beni
Sen de kimdin demezdin.

Olsun
Kumrallığın içimde bir deprem sevdiğim
Şehrin bende bir özlem
Anla Leyla
Yokluğunun verdiği ızdırap
Adamı adam eden acılar toplamı

Böyle gitmezdin belki
Ve belki Leyla
Sen uzak hayaller peşinde koşarken
Ben senin peşinde kurarım hayallerimi
Bak aydınlık tüm düşlerim
Aydınlık sana olan hasretim
Nasıl yazılmışsa kaderim
Öyle yazılırım sana

Dinle Leyla;
Yılanların süründüğü
Âdem babadan kalan miras
Havva anadan kalan yalan
Kabilden kalan ilk günah
Efendiden kalan son iman
Sen Leyla
Düşünsene
İnsan bunca umudun içinde kalır mı umutsuz.

Yılar oldu hasretim sana
Yıllar oldu görmedim yüzünü
Sen tanımasan da Leyla
Ben burada etim kemiğim kanımla
İnandığım iman ile
Ve bir umut ile
Sarılırım senden kalan hatıralara
Gömerim kendimi acıların ortasına
Bak, yeşillendi yine tüm doğa
Leyla duy beni
Bir karanlık gibi çöksem de içine bu gidişinde
Leyla duy beni
Çok uzaklarda olsan da
Umutsuz utkulara utanç verme
Çok uzaklarda olsan da Leyla.

Leyla ezildim güzelliğinin altında
Ben ne Prometheyim
Ne Mevlana
Ben Leyla
Senden uzak bir depresif gecenin içindeyim
Usançlıyım, usluyum umutluyum
Ben Leyla
Sensiz yoklukların
Cehennemlerin içindeyim.

Düş yarısıdır, özlem yarasıdır
Yokluğunun çilesidir
Eğip başımı yarınlara
Sensiz geçecek ömrün çilesidir.
Leyla sen gittiğinde bu şehirden, yanımdan
Eceli gelmiş kuşlar gibi sarsılıyor kanatlarım.

Beklerim elbet
Beklerim sevgilim
Hep hayaller içinde kalsam da
Sen sevgilim Leylam
Bembeyaz tenin ve ellerin
Gurbetindeyken gönlümün
Aşk varsın vursun
En olmaz yerlerinden hayatımı.


Leyla ile Mustafanın ölümle randevusudur.

Değerken dudakların alnıma
Hatıramdaki büyük aşkına
Mustafa,
Sen kederimin aynası
Mustafa,
Sen ellerimin nasırı.
Değerken dudakların alnıma
Kadınlığımın o muhteşem gururuna
Mustafa,
Sen umudumun anahtarı.

Son vakit gelmiştir. Mustafa gözlerinde ki aşk ile sarılmaktadır Leylaya ve Leyla boynu bükük kolları sarkık sarılmaktadır Mustafaya. Ve Mustafa derin bir iç geçirir.

Leyla son günüdür içimdeki fırtınanın
Ve bitmiştir umut
Çok uzak yolların en aydınlık ufukları
Artık içimizde hep karanlıktır.
Doğan yeni bir acı
Yeni bir ayrılık başlangıcı.

Leyla mistik bir güç olmalı aramızda
Dinsel bir acı
Tanrısız bir kul olmalı aklımızda
Ve korku nedir bilemeden
Karanlığın içine dalmalı insan
Unutup insanlığını
Kendine kıymalı önce
Anlamalısın Leyla
Senden uzak bir hayat yok bende
Senden uzak bir karanlık içimde
Anla ne olur
Bak titrek ellerimden dökülen sızı
Kandırmamalı seni
Ben korksam da bu büyük muammadan
Kaçınılmaz değil midir şimdi yaşanacak olan.


Mustafa ölüm dörtlüklerini sıralamıştır. Leylanın gözleri endişeli, ihtimal vermemektedir Mustafanın dümdüz dokuz tahta altında yatacağına. Ama Mustafa Titrek ellerinin en cesur haliyle kaldırır dedesinden kalma uzun namlulu brovningi Alnına dayar. Leyla son kez baktığının farkında olmadan Mustafanın parlak gözlerine sarılmak için atılır öne doğru... Çevreden silah sesine koşup gelenler Mustafanın yerde yatan cesedine bakarlar. Leyla dizlerinin üstünde yalvarmaktadır geç olan dakikaların geri gelme ihtimaline ama nafile bir yakarış sarar Leylanın gönlünü. Mustafanın ellerine dokunur sonra sıcak bir öpüş kondurur dudaklarına Leyla eğik başını yerden kaldırır.

Az önce etimdin kemiğimdin
Ayrılmak ta zorlandığım tek sevdiğimdin
Mustafa sen
Körebe oyunlarımdaki en aydınlık çocuktun
Ah Mustafa!