Büyüyünce gökyüzüne erişir sanırsın ufacık ellerin,
hani yıldızları doldurmak için avucuna,
dokunmanın hayalini kurarsın ya gökyüzünün tavanına,
olmaz artık!

Ellerin büyüdükçe,
kuyruğunu çekmek için
kovaladığın tüm yıldızların söner,
sen büyüdükçe,
küçülür hayallerin diye
doğurmuyorum seni…
Affet beni bebeğim!

Çünkü şimdi hayal kuranları harcıyorlar,
düş kuranlara çelme çakıp, düşürüyorlar!
Saklayacak yerin kalmaz,
nereye koysan bulurlar,
beynini, kalbini bombalarlar,
tek parça kalmak için
düşleyemezsin bile diye,
istemiyorum diye değil,
daha tanımadan seviyorum seni diye
veda ediyorum sana bebeğim!

Şimdi gerçek görünen her şey sahte…
Aldanırsın, yaralanırsın diye,
seni istemediğimden değil bebeğim!

Tavanı yıldızsız gecelerin
karanlığına sığınıp sevişiyorlar ya,
terleri bile sahte!
Sahte gülüşler
sahte tırnaklar gibi kolay satın alınıyor.
“Sahte sevgi tutuşturdular avucuma köşe başında,
bedavaydı anne!” deyip,
gelmeyesin bir gün diye
doğurmuyorum seni bebeğim!

Aşklar bile tek kullanımlık,
paketi açınca bozuluyor bebeğim!
Son kullanma tarihi geçmiş insanlığın,
herkes leş gibi hırs kokuyor!
Her sabah yüzünü yıkar gibi
pişmanlıklarını yıkıyor insanlar,
güneşe asınca çekiyor,
ufalıyor sanıyorlar…

Mutluluk şırıngalara doldurulmuş,
parası olan alıyor bebeğim…
Nefret eski gazete fiyatına!
Yakıp, onunla ısınıyorlar,
is kokuyor artık odalar!

Sis kaplıyor şehirleri,
her yer gri,
düzene ayak uydurmayanları ala buluyorlar,
sen onlara şahit olma,
ya da onlardan biri olma diye bebeğim!

Salgın bir hastalığa yakalanmış gibi
insanlar ölüyor bir bir yalnızlıktan!
Kendilerine bile güvenmediklerinden,
tetiği çeken vuruyor kendini bebeğim!
Olur ya yetmezse dayanmaya gücün bir gün
ya da canına kıyarsan diye
vazgeçiyorum senden!
Sevmediğimden değil,
bunlara katlanmak zorunda kalmanı istemediğimden!



Benim sayısız yıldızım vardı
sana sakladığım,
başucuna koymayı planladığım…
Bir masum ölüyor,
bir yıldız sönüyor,
kimsenin umurunda değil ki bebeğim!
Ya bir insan bile kalmazsa yanında,
ya bir yıldız bile kalmazsa gökyüzünün tavanında…
“Karanlık her yer, korkuyorum anne!” demeyesin diye,
vazgeçiyorum senden.
Affet beni bebeğim…

Adları yok insanların,
hepsi birbirinin aynı zaten…
Duygularını aldırıyorlar,
aldırmamayı öğreniyorlar,
umursamıyorlar!
Hepsi etten, kemikten
ama hissetmiyorlar ki bebeğim!
Kara borsa satılıyor umutlar,
yakalananı tutukluyorlar!

Aldatıyor herkes birbirini,
önce kendilerini sonra başkalarını kandırıyorlar…
İnsanların beyni yıkanıyor,
savaş ve ölümleri düzmece sanıyorlar,
umursamıyor ki kimse bebeğim!
Sana da bulaşmasın diye yalanın zehri,
seni azat ediyorum,
affet anneni bebeğim!

Yeşim
04.08.2005