Yine bir çay bardağı elimde,
‘’ Kaç şeker istersin? ‘’ diyorum kendi kendime…
Tavlayı açıyorum, taşları diziyorum sonra,
Bir kez atıp zarı, sonra geçip karşıya oturup
Tekrar atıyorum…
Ama kaç oldu oynuyorum, kazanan hep neden ben oluyorum?
Cep telefonundan evi arıyorum,
Çaldırıp kapatıyorum..
Ah.. Yanlış numara olmalı!
Kim bilir belki de eski bir dost.
Kapı önüne çıkıp, ziline basıyorum evimin.
‘’ Kim ki bu saatte? ‘’
Yine yok kimse..
Mahallenin çocukları olmalı…
Kimi kandırıyorum ki…
Sessiz , hasta evim; bir de ben…
Ama kim istemez karşına oturup ; ‘’ Kaç şeker istersin? ’’ diyen