DENG_BEJ
Bizim evimizde,
Bir masanýn kýyýsýnda hatýrlýyorum onu.
Mavi örtü kapalý, rus malý, cevizden bir masanýn…
Elinde bir çay tabaðý, porselen, Ýran iþi kaçak mal. Çay soðutup içtiriyordu bana güzel kýzlarla desenlenmiþ o tabaðýn içinden. ”Tatlýmý balam?” sözleri dolardý kulaðýma o þirin dillerinden akýp, bir þeker daha atar karýþtýrýrdý çayýmý, bir eliyle okþayýp saçlarýmý.
O zamanlar bir kamyon devrildisinde býrakmamýþtý o kolunu dirseyinden yukarý, saçlarýmý okþayan…
Kar yaðmadýðý zamanýný hatýrlýyorum saçlarýna, her dem nemli gibiydi saçlarý ve yumuþak (ona benzeyen oðlunun saçlarýna inat)
Yanaklarýna da kar yaðmamýþtý…
Alnýnda derin çizgiler vardý hangi düþünceden kalma kim bilir? Gür kaþlarý ve altýnda bir çift þefkat rengi göz…
O derin kanyonlar o zamanlarda vardý yüzünde; Dudak kenarlarýndan baþlayýp yukarý doðru gülümsemelere uzanan. (sonradan o güzel yüzünü elvedasýz terk eden gülüþ izleri, derin derin)… Ben onun en çok gülmesini sevmiþtim. Gülmesi… O çizgilerin içinde yanaklarýna batan gamzeler ve çenesinde derin bir çukur (þimdiye dek ondan baþkasýna yakýþtýðýný görmediðim)
Ýlk taþýndýðýmýz yýllardý mahalleye,
Bir kedi akþam üzerleri bahçemize girerdi. Evde, bahçede dolanýrdý haddini bilen bir konuk gibi, arsýzlaþmadan; aðýrbaþlý, vakur. Bir müddet oyalanýr sonra arka bahçenin duvarýna çýkardý. Tam köþede gözlerini yatýrýp yola, sýrtýný akþam güneþine.
Gün batardý, kedi bakardý, biz bakardýk… bir kediye, bir yola…
Gölgeler uzadýktan sonra,
Gölgeler kaybolduktan sonra,
Gündüzün eyvallahý soðumaya yüz tutarken…
Tren yolu geçidinden, sokak lambasýnýn altýndan geçip gelirdi, sallana sallana; bir o yana, bir bu yana…
Biz kediye bakardýk, kedi bize bakardý…
Her zaman ilk önce kedi koþardý, sýçrardý omzuna, munis bir miyavlama ve usuldan kývrýlýrdý…
Beþ tane yirmi beþ kuruþu olurdu her zaman elinde, almak istemezdik. Uzun kýzmalarýnýn sonunda avucumuza býrakýrdý iki tane bana, birer tane kardeþlerime.
Elini tutmak isterdik. Üç kardeþtik ve bir eli vardý, diðer kolu terk edip gideli hayli olmuþtu. Hep bana düþerdi o biricik ve o tek eli. Sarýlýrdým sýmsýký, yanaðýmý yaslardým ve farkýnda olmadan o (bazen biraz nazlanarak) evimizden içeri alýrdýk. ”Yine yolumu bu yana çevirdi sýpalar” derdi, gülüþürdük.
Birer sigara yakarlardý babamla, selam yok, sabah yok, o her zaman hoþ gelirdi.
Küçük abim gözlerini kaçýrýrdý babamdan ve annemden, o yolu gitmemek için. Ama kulaklarýný týkama þansý yoktu ve istemeden yola düþerdi alýþkýn ayaklarý kendiliðinden.
Önce eþi gelirdi (bazen elinde bir kap turþuyla), sonra çocuklarý. O daracýk ev bayram yeri, gönül geniþliði o zamanlardý.
Haberler dinlenirdi pür dikkat radyodan. Tabaklarý, kaþýklarý bir birine deðdirmeden usuldan bir anda kurulurdu sofra( masallar aklýma geliyor þimdi.”açýl sofram açýl”)
Çay faslýndan sonra gazetesine dalardý babam, kulaðý radyoda kýsa dalga bilmem kaç khz. Mahsuni türküleri çalardý en çok ve Cem Karaca düþmüþ olurdu mahpus damlarýna arada bir.
O, siyasetin kenarýndan; sol kýyýsýndan dolanýrdý her zaman. Sessiz, sakin.
O heyecanla beklediðimiz an gelirdi nihayet gömlek cebindeki mendiline uzandýðýnda.
Diz üstü çökerdik yanýnda,
Bir varmýþ-bir yokmuþlarý çýkarýp atmýþtý masallarýndan, hepimizi birden kucaklayýp kulaklarýmýzdan atý verirdi anlattýklarýnýn içine. O yüzden hep hikaye tadýnda olurdu anlattýklarý.
O anlatýlarýnda;
Leyla beni beklerdi, ben Kays olurdum; Döne döne güneþ baþýmda, çöller mecnun ben mecnun.
Aslý düðmelerini çözerken al göðsünden, ben ellerimde diþlerimi biriktirirdim ve tükenip yana yana…
Þirin sabýrlara sýðýnýrken, kayalara çalardým gürzümü,
Mem olurdum botan zindanlarýnýn darýnda Zin’e acýlar yollardým günah sevdalarýn içinden.
Züleyhanýn sevdasýný kýskanýrdým Yusuf'a…
Kah Ali'ydim Zülfikarý elinde,
Kah Pir Sultan'dým; Asi! Ýsyanlarým hýzýr paþaya .
Hiçbir anlattýðýnýn sonunu getiremezdim, dizine baþýmý koyup hikayelerin içine girer, uyur giderdim. Saçlarýmda eli sýcacýktý…
Bir gün uzaklardan haberi geldi. O, baþýmý koyup uyuduðum dizide hiç olmayacaktý artýk!
Dayanamazdým, dayanamazdýk onu öyle yarým görmeye ve hayatý kabullenmeði öðrendik hiç istemeden ve o her zamanki güleçliðini, hayata gülüp geçtiðini hiç terk etmedi…taa…ki en küçük kardeþi(babam) selamýný kesip ocak ayazýnda, zemheri ayazýnda içinde/içimizde yangýn yakarak eyvallahsýz gidene kadar.
”Benide al” diye yalvarýrdý…
Gözüne görünmeye korkardýk, aðlardý, aðlasýn istemezdik.
Ve sonradan öðrendik ki ciðerlerinden yemeðe baþlamýþ ömrünün sermayesini, kimseye bildirmeden…
Yine bir ocak akþamý, yine zemheri ayazý kardeþinin gittiði gün ve gittiði saatte ve tam bir yýl sonra…
Tatlý dillim,
DENG_BEJ'im,
Amcam... Binip atýna azrailin…
Gitti, kavuþtu kardeþine…
O erdi muradýna, öksüz býrakýp hikayeleri…


Asi & mavi / feridun