Ayný paslý makasa bakardý yüzümüz.
Kesmezdi bilirdik.
Ama yinede inatla uðraþýrdýk.
Bir yanýmýz geçip giderdi,
bir yanýmýz durur.
Aynýydýk.
Bir elmanýn iki yarýsý gibi.
Ne bir eksik ne bir fazla.

Kadýndým;
Hassas, þevkatli ve duygusal.
Erkektin; Sahiplenici, kýskanç ve güvenilir.

Adým adým yakardýn.
Adým adým aþk, tutku ve gerçek.
Belki gelmek isterdik ayný þehre.
Ayný sokaða ve ayný göyüzüne.
Ve belki birgün gitmeliydik
ait olduðumuz yere.

Sancýlarýmýz tuttu.
Soðuduk.
Sýkýldýk ve artýk sýrtýmýzý döndük
heyecanlara, tutkulara ve aþka.
Yabancýlaþtý o iki insan.
Aynýydýk oysa.
Oysa gerçekti bitiþler.

Yinede giderken bile dürüsttük.
Yalansýz bir veda iþte.
Resimler verildi.
Küçük hatýralar dizildi masaya.
Son cümleler. Klasiik ve azýcýk acýtan.
Bir sonun baþlangýcý...
"görüþürüz,kendine dikkat et" .

Oyun biter.
Perde kapanýr.
Seyirciler daðýlýr.
Bir gerçek daha yaþanýr.