Türkmen davasý hakkýnda bir yorumda bulunmayý; hayatým boyunca yapmýþ olduðum en zor ve en lezzetli spekülatif çalýþma olarak tarif edebilirim. Bunun en önemli nedeni ise en çok kullanýlan ve en az bilenen bir kavram olmasýdýr. Þimdiye dek bilimsel bir teori içinde oturtacak her hangi bir makale veya yazýya rastlamamýþ olmam bunun kanýtýdýr. Yapýlan tarif ve açýklamalar genellikle dolaylý yollarla yazýlmýþtýr. Bu tanýmlamalar, bahsettiðim kavrama* bir takým “mistik” atýflar da bulunmaktan öteye gitmemiþtir. Buna, bir tür yaklaþýma anti-kavram** kültürü denilebilmektedir. Kendime þu soruyu her zaman sormuþumdur: “bir kavram olarak Türkmen davasý ne olabilir?”. Bu yazýmýn ana konusu ise kuþkusuz bu soruya cevap bulmaya çalýþmaktýr.
     Tümken davasý kavramýný parçalamakla baþlamak istiyorum. Türkmen davasý iki kelimeden oluþmaktadýr: “Türkmen” ve “Davasý”. “Türkmen” kelimesi aslýnda daha geniþ olan Türk kavramýnýn bir parçasýdýr. “Türk” kelimsi içinde “Türkmen” vardýr ancak “Türkmen” kelimesi “Türk” kelimesini tam anlamýyla içeriyor mu? Bu insandan insana deðiþir; ancak þu açýktýr ki “Türkmen” kelimesi “Türk” kelimesinin bir parçasýný temsil etmektedir. Bu tartýþma bizi þu noktaya götürmektedir: “Türkmen davasý büyük Türk davasý içinde ama tamamýyla onu temsil etmemektedir”.Türkmen davasýnýn öncülüðü Irak Türkleri olduðu gibi; Türk davasý coðrafi ve nüfus bakýmýndan daha geniþ mücadeleyi temsil etmektedir. Burada, Türk davasýný savunan birisi ülküsü gereði “Irak Türkleri” ni savunmasý gerekir ancak; bir Türkmen davasý sevdalýsý Türk davasýný pekala ikinci plana ite bilmektedir. Yani: Türkmen davasýnýn öncelik konusu Irak Türkleri sonra Dünya Türkleri olmalýdýr. Bu Türkmen davasýnýn ilk kelimesinin açýmýdýr.
     Ýkinci kelime ise “Dava” kelimesi. “Dava” sözcüðünü sözlükte incelediðimizde þu tanýma rastlýyoruz: “Gerçekleþmesi için çalýþýlan fikir, ülkü”***. Temel soru ise: hangi ülkü? Fikir? Tahminen cevap ise: “Türkçülük ülküsü” dür. Niye? Ýþte bana göre Türkmen siyasi düþüncesindeki temel zafiyet tam bu noktada düðümlenmektedir. Çünkü “hedef” dediðimiz þey kavramda aramaktansa, günlük politikalara güdümlü hale getirilmiþtir.
     Bana göre: Türklük davasý bir özgürleþme projesinden öte deðildir. Türk halklarýnýn özgürleþmesini temel alan bu mefkureyi varlýk kaynaðýndan uzaklaþtýrdýðýmýz anda, anlamsýz hale gelir. Çünkü kutsal kavram yoktur, asýl kutsal olan “Ýnsandýr”. Bunu þu þekilde izah etmemiz mümkün: Türkmen davasýnýn temeli, Türkmen insanýný özgürleþtirerek yüceltmekten baþka bir þey deðildir.
     Türkmen halký içi boþaltýlan kavramlara oy vermektense daha günlük sorunlarýna çözüm getiren veya öyle ima eden baþka ülkülere oy verir durumdadýr. Bu sorunun baþlýca sorumlularý siyasi otoriteden çok, yozlaþmýþ entelektüel kitledir. Siyasi otoriterin hatasý ise; fikri anarþi halindeyken tehlikeli ittifaklara girmesiyle baþlamýþtýr. Böylece bir oy kayma olgusuyla karþý karþýya kalýnmýþtýr. Bunun yaný sýrsa entelektüel ve siyasetçilerin olmazsa olmaz aracý olan toplumsal analiz ve istatistik bilgilerinden yoksun olmalarý diðer bir hatalarý ve eksiklikleridir. Bir ülküyü gerçekleþtirmek muazzam bir çalýþma performansý göstermekle olur. Bu olaðan üstü performansý kanaliz eden güçlü müesseseler ve organizasyonlar gerekir. Büyük Atilla’ nýn þu anlamlý cümlelerini unutmamamýz gerekir: “Yüzeysel amaçlar, yüzeysel sonuçlar doðurur”.
     Türkmen siyasi hareketinin temel sýkýntýlarýna deðinirken sürekli gözden kaçan bir nokta vardýr. Bazý iyi niyetli dava arkadaþlarýnýn “Türkmen Davasý” ný eski haline döndürme ve geri dönüþtürme giriþimleri olmuþtur; ancak buda bir hatadýr! Çünkü hiçbir þey eskisi gibi kalmaz. Toplumsal deðiþim yavaþta olsa gerçekleþmektedir ve ciddi siyasetçi ve entelektüeller bu deðiþimi saptamak ve sorunlara patrik çözümler bulmak zorundalar. Bu fenomeni kavramayan veya kavramak istemeyenleri sürekli oy kaybýna ve siyasi baþarýsýzlýða mahkumdurlar. Bu baðlamda zaman ve yaratýcýlýk, toplumsal geliþim açýsýndan önemli yer tutmaktadýr. Toparlarsak; deðiþim olgusunu olaðan karþýlamakla birlikte, bu deðiþimin olumsuz taraflarýný bertaraf etmek için ciddi çaba göstermemiz gerekir. Günümüze uyarlamamýz gerekir. Burada M. Kemal Atatürk’ ün iki altýn sözleriyle yazýmý noktalamak istiyorum:

“Efendiler, yaptýðýmýz ve yapmakta olduðumuz inkýlaplarýn gayesi, Türkiye Cumhuriyeti halkýný tamamen asri ve bütün mana ve þekilleri ile medeni bir içtimai heyet haline ulaþtýrmaktýr. Ýnkýlaplarýmýzýn asýl umdesi budur. Bu hakikati kabul etmeyen zihniyetleri tarumar etmek zaruridir. Þimdiye kadar milletin dimaðýný paslandýran, uyuþturan bu zihniyette bulunanlar olmuþtur. Her halde zihniyetlerde mevcut hurafetler kamilen tardolunacaktýr. Onlar çýkarýlmadýkça dimaða hakikat nurlarýný sokmak mümkün deðildir.”

“Büyük olmak için hiç kimseye iltifat etmeyeceksin; hiç kimseyi aldatmayacaksýn. Ülken için gerçek amaç ne ise onu görecek, o hedefe yürüyeceksin. Herkes senin aleyhinde bulunacaktýr; herkes seni yoldan çevirmeye çalýþacaktýr, fakat sen buna direneceksin. Önüne sonsuz engeller de yýðacaklardýr. Kendini büyük deðil, küçük, zayýf, araçsýz, hiçe sayarak, kimseden yardým gelmeyeceðine inanarak bu engelleri aþacaksýn. Bundan sonra da sana büyük derlerse…
bunu söyleyenlere güleceksin.” ****









* Kavram: nesnelerin yada olaylarýn ortak özelliklerini kaplayan ve bir ortak ad altýnda toplayan genel tasarým.” Bakýnýz: ProfDr.Bedia AKARSU, Felsefe Terimler Sözlüðü,Ýnkilap yayýmlarý, 1998,7.baský, Ýstanbul s.114..

** Ayn RAND, Kapitalizm Bilinmeyen Ýdeal, Plato yayýmlarý,Ekim 2004 Ýstanbul, s.228-239.

*** D.Mehmet Doðan, Büyük Türkçe Sözlük, yeni þafak.s.254.

**** Coþkun Can Aktan, yeni Global Gerçekler, Ýstanbul: TÜGÝD yayýnlarý, 2000.