........................................annem`e!


Sabah yedi çocuklarý ile baþladý gün seyir halinde iki kuþun arkasýndan kurþun hýzýyla kaçan zaman ve farkýnda olunmayacak denli bakmalar.
Bu sabaha yakýn ölü birinin gözlerine baktýk yanýmda onu öldüren katilin gölgesiyle, gölgeler trajedi yazamazlar ancak bakarlar gölgelerin teknik olarak anlamý da yoktur!
Alýyorum gölgemi oradan! Kalan þeye bakýp soru üretecek birilerini arýyor sözler. Kalan þeyleri de alýyorum oradan.
Bir leþin içine sýzmýþ akbabanýn ayný zamanda arkadaþýdýr çakal, leþ bitene kadar kardeþtirler, bölüþüm ve anlaþmalar varoluþa deðindir, anlamlýdýr. Ölü hissetse de bunu susmak durumundadýr leþlik etiðidir bu.
Ölü bir süre sonra kendi leþinin kemiklerini sayar tamamsa kalýr orada.
Eksikse mesela bir kemik leþ kendinden utanmalýdýr! ne ki kýrýlmýþtýr belki çakalýn diþi...

Sabah yedi çocuklarý da ölüdür, kendilerini sadece varlýktan sayan çiçekler gibidir onlar...alýyorum çiçekleri de.
Çiçekler kendi baþlarýna nedir ki? Çiçeklerin içine saklanan saflýðý fark etmektir çiçek sevmek birde, çiçek biriktirmek leþ biriktirmektir leþler enikonu çiçeðe dönerler bilirsiniz iþte. Varlýðýný ruhundan koparan biri için çiçekler tamamen kendisini ifade eden güçlü yanlarýyla bakýlmasý gereken yaþamaklýklardýr.oysa zavallýlarýn kullanýldýklarýndan haberleri de yoktur...
leþler kullanýlýrlar ve çiçeðe dönüþürler demek için sýramý beklemiyorum.

Evler vardýr birde bu çocuklarýn sürekli çýktýklarý evler sürekli çýkýlan þeylerdir evler içlerinde de leþler vardýr iki leþ baþka bir leþ yiyerek ve evlerin kapýlarýna çiçekler dikerek korkularýndan uzaklaþýrlar. Ýnsan dediðin iskeletin kendine yalan söylemek için kiraladýðý yerlere ev denir ve evlerde kandýrýlan baþýbozuk leþler ruhsuz çiçeklere bakarak birbirlerini yerler...
çiçekleri alýyorum oradan.

Elimde bir sürü þey var elimde kendim varým ama ben bana inanmayan bir çiçeðin elindeyim hissiyle varolmadýðýmý düþünmekteyim...
varolmadýðýmý düþünmenin kertesi de kandýrýlan çiçeklere soru ve renktir. Çiçekler olmayan varlýðýmý ispat etmek için kandýrýlýp ruhlara sürülürler. Ruhlar kandýrýlamaz ve ayartýlamaz deðildir ancak varlýklarýn kandýrýlmalarý en hafif anlatýmla çürümedir. Leþler çürür ve çiçek olurlar sürekliliði bu yüzdendir ruhun yoksa sýkýlýp sýkýlýp kelimeleri çiçeklere saklamanýn adýna neden þiir felan diyelim. Çiçekler þiirdir söylenecek sözlerin deðil söylenemeyecek sözlerin derdidir þiir...
çiçekler gözüken þeylerin ifade edemediði nesnelliklerdir.
Ben varlýk deðilim çocuk. Ben et deðilim acýmam! Acýyan ruhumdur acýyan ve sesi soluðu kesilen. Yazdýklarým sesinden bir çiçeðe yansýyanlardýr ki çiçeðin de leþini yemekteyim bu da etik deðildir leþler dünyasýnda.

Bu sabah yedi çocuklarý bir kurþun gibi geçtiler yanýmdan ilk defa bir insan olarak yer kapladýðým alandan özür diledim.
ben varlýk deðilim çocuk ben ruhum...elinin okþamasý yetmez elinin içine girmeliyim!
Varlýk sanýlan ve varlýðýndan medet uman ruhsuzluklarýn kaçamak deðinmeleri de çiçektir. Çiçekler ölür ölü çiçekleri kimse sevmez! Çünkü baþkalarýný kandýracak etkinlikleri kaybolmuþtur. Kurutulmuþ bir gül yapraðýnýn anlamý ancak unutmadým`la izah edilse de yapýlan bir leþin uzun süre bekletilmesinden ibarettir ve leþler çürümelidirler. Leþlere dadanan kardeþ iliþkilerinden evlere koþar çocuklar gözlerinde yaþama sevinci parýldamasý bir kestanenin topraða düþtüðündeki rahatlamasýdýr ki yaprak dalda durduðu sürece kandýrmaktadýr aðacý aðaç ona bakanlara güzel görünmelidir ona bakanlar da aðacýn sonsuz özüne deðil farkýnda olmadan biçimine takýlý kalýrlar. Biçimler birilerini oyalamanýn deðiþmez olanaklarýndandýr.

Birileri bu sabah erkenden uyanýp kendi leþini sevdirmeye çalýþacak baþkalarýna artýk çünkü leþler etiðinde bu sündürme gereklidir! Zamaný kaldýðýný sanan zamansýzlarýn alel acele kendilerini sevdirmeleri gerekir. Baþkalarýna kendini sevdirmek sonsuz acýlara kapý aralamaktýr ki kapýlarda kendilerine kapanýrlar çoðu kez. Kapýlara çiçekler dikilir kapýlarý kandýrmak içindir bu içindeki leþlerin kendi kapýlarý kapalýdýr çürümekten nefret eden leþlerin kapýlarý kendi gölgelerine kokar. Buna bazen çiçek kokusu denir. Alýyorun kokularýmý da.

Leþler iyice ýsýndýðýnda uzaklara daha uzaklara yayýlýr koku koku uzadýkça çürüme hýzlandý demektir bir o kadar da misafir doluþur oraya! Bir taraftan parçalanýrken diðer taraftan sohbet koyulaþýr ruhla çünkü ruh biçimlerden sýyrýlmanýn en acý anýný yaþamaktadýr...
ruh biçimden sýyrýlmakla biçime tapan fetiþlerin tanrýsýný da reddeder. Reddedilen tanrý kendi leþinden bahseder bir kitapta, bir kitap yazmaya kalkar yahut iki kuþa kýzar!

Bu sabah yedi çocuklarýnýn ölü olduðunu ilk ben söylemedim! Daha dün gece bana çarpan bir nesneyle ölmeden az önce nesnelerden kaçamayacaðýmdan söz etti çiçekler. Çiçekler çok konuþurlar bazen ve onlarýn sözleri dikkatle incelenmelidir sözleri diyorum çünkü baþka bir çiçek þu anda birilerini kandýrmak için koparýlacak ve baþý kesilecek! Baþý kesilen her þey gibi baþýný kesenin üzülmemesi için ölü taklidi yapacak bir süre. Ýþe yarayan nesi varsa cansýz ve çýrýlçýplak ortaya koyacak. Birilerinin çiçeði olana dek yani birilerinin ruhu olana dek çürümeyecek. Tanrý çiçekleri pisliklerini örtsün diye yarattý diyeceðim sabah sabah kýrmayayým kalbini ne de olsa yaþamalara sürülmüþ baþka bir ruhtan söz etmek olasýlýk dahilinde.

Ruhum kendi elleriyle yok etmeli bedenimi, bedenimden çocuklara yer açmalýyým, kendi çocukluðumun ölüsünü babamýn leþine sürüyorum bu yüzden þimdi al beni de baba.

Zamaný geldi baba çiçek olmak istiyorum ben! bir bahçede sarý sarý bakma zamaným geldi...
koparýlana dek kendimi kandýrayým koparýlýnca da baþkalarýný baba.

Bedenim iþlevini tamamladý,
anamý döllediðin için minnettarým sana!

Koþun, kemiklerime varýncaya kadar sizinim artýk...


Bürran SAKA
"trapezus zamanlar"