Yadýma düþtüðün vakit,
Sevda pýnarlarýndan su içmiþ bir Ceylanýn
yeþil bakýþlarý yerleþir gözbebeklerime.
Yüreðim, yüreðine selâmlar yollar,
uzak dað baþlarýndaki yaban gülleriyle.
Yollara düþer sevdam,
dilinde en efkârlý hasret türküleriyle.

Yadýma düþtüðün vakit,
sabýr çiçekleri açar gönül bahçemde.
Serçeler yýkanýr þakýyarak,
kirpiklerimden süzülen özlem yaþlarýyla.
Terkeder hüzünler içimi,
ay doðar ümitlerime.

Yadýma düþtüðün vakit,
Güneþ doðar bu þehrin bulanýk göðünde.
Kumrular konar söðüt dallarýna,
dillerinde aþký anlatan naðmelerle.
Ýçim ýsýnýr, semaya açýlýr ellerim,
dualar yollarým sana, sevgi melekleriyle.

Yadýma düþtüðün vakit,
Kelebekler kanat çýrpar içimde.
Menekþeler gülümser,
sevinir mahzun bir gelincik,
þarkýlar söyler neþ’eyle...

Yadýma düþtüðün vakit,
arþa yükselir hasretim,
rüzgarlara emanet eder yüreðimi,
sana gönderirim.
Ýçim içime sýðmaz,
dünyayý sever,
“yaþamak, güzel þey” derim...