Ýnsanlarýn çoðu günün en güzel saatlerini ne yazýk ki, ývýr-zývýrla, tembellikle, dedikoduyla, çamur atma, öfke, küskünlük, kýskançlýk ve benzeri þeylerle öldürüyorlar. Sonrada, sadece nefes alýp verdikleri için bunun yaþamak olduðunu sanýyorlar. Oysa yalnýzca gerçekten sevebilse insan, öyle güzelliklerle dolar ki hayat. Zorluklar kolayca aþýlýr, yaralar çabuk iyileþir, birbirinin iyiliðini ister insan ve hayat cennetten de öte olur. Hatýrlayýn ki, “Tüm kötülüklerin, baðýmlýlýklarýn bir tek anasý vardýr, o da sevgisizlik.”

Nice yýllar kendisiyle birlikte yaþar insan, sonra da bir bakar ki, o kendine hiç rastlayamamýþ. Týpký Sezen Aksu’nun þarkýsýnda ifade ettiði gibi, “Ne göreyim kendime yýldýzlardan daha uzaktým.” Ne içinden geleni söyleye bilmiþ yüreðini ferahlatýrcasýna. Belki de onu dinleyecek, onu anlayacak ve ne de onun anlattýklarýný saklayacak, eylem olarak ona yardým edecek birine rastlamamýþtýr. ne dilediðini yapabilmiþ, ne istediðini sevebilmiþ, ne gönlünce yaþaya bilmiþtir. Her þeye zaman ayýrmýþ ama, kendine zaman ayýrmak konusunda cimri olmuþ. Hep yapacak iþleri olmuþ ve hiç bitmediði için de bir hayhuyun içinde kendini kaybetmiþ.

Herkes kendi hayatýný yazmýþ ama, pek çoðumuz yazdýðýnýn farkýnda dahi olmamýþ. Bugün bir düþün; yaþam defterine NELER yazmak isterdin? Yazdýklarýnda, düþündüklerinin ne kadarýný gerçekleþtirdin?.. Gerçekleþtiremediklerin için kimseyi suçlama, kalk ve þöyle bir silkin, yaprak yaprak doldurduðun sayfalarý koparýp atamazsýn, silgi ile sil baþtan silemezsin, býrak geçmiþi geride. Al kaðýdý-kalemi eline yazmaya yeniden baþla. Bil ki yürekli olanlar yaþamda yer alýrken ancak, korkaklar yalnýz nefes alýp verirler. Yaþam sayfalarýnýn sayýsý sayýlý, herþey zamanýnda gerek. Sonraya býraktým mý, bil ki ya o tat yok, ya sonra yok. Var sanýyor insan, bakýyorsun ki bilmediðimiz o zaman dolmuþ. Öyle bir geçer zaman ki, sen geçip gitmiþsin ve sen kendinden bir þeyler býrakmamýþ isen iyiye ya da kötüye dair (Kötü izler býrakanlar asýrlarca lanetle anýlmýþtýr ve anýlacaklarda.) tarihe geçecek, unutulup gitmiþsindir bir asýr bile anýlmadan.

Öyle ilginçtir ki, çalýþýp çabalayýp engelleri aþýp, dertlerle yorulup güçlenip, sevgiyle yüreðini ferahlatýp, yaþama ABC’sini okuyup yazmayý tam söküyorsun ki, yaþamý doya doya okumaya zaman bulduðunda artýk vaktinin kalmadýðýný görüyor kimi insan, kimileri ise, bu, daha da acýsý yaþamýn ABC’sini ya sökemiyor ya da sökememiþ olduðunun yanýlgýsýný yaþýyor.

Zamanýn henüz varken, al kaðýdý kalemi eline istediðin sözleri yaz, istediðin þeyleri yap, istediðin insanlarý sev ve kendine herkese olduðundan daha yakýn ol. Artýk kendine bir merhaba de:) yaþam geri alýnamaz ve ne de silgisi vardýr silecek. Ne kadar az keþke dersen o kadar iyi yaþamýþsýn demektir.