Milyonlarca canlý çeþitinden, sadece biriyiz. Doðadaki tüm canlýlardan en önemli farkýmýz zekamýz ve beynimizin salgýladýðý duygu hormonlarýmýz...

Doðada genel bir mantýksal düzen vardýr. Aþaðý yukarý tüm canlýlar, yaþamak ve varlýklarýný devam ettirmek için ( ikisi farklý þeyler ) herþeyi yapabilirler. Evet, yavrularýný öldürebilirler. Karýnlarýný doyurabilmek adýna bir ceylaný boðazlayabilirler. Fakat tüm bu eylemleri asla sebepsiz yapmazlar. Mutlaka bahsettiðimiz mantýksal düzende bir yeri vardýr. Eðer bir aslan, bir ceylaný öldürüyorsa ya kendi açtýr ya da yavrularýný doyuracaktýr. Onu asla zevk olsun diye öldürürken göremezsiniz...

Bu düzen içerisinde, bizimle binlerce yýldýr çok iyi iletiþimde olan canlýlar da evrim geçirmiþtir. Köpek ve at gibi canlýlar, diðer hayvanlara göre daha geliþmiþ bir zekaya ve duygulara sahiptirler. Bunun sonucunda da, anlamsýz davranýþlar sergileyebilirler. Bir köpek, sahibini korumak adýna kendi canýný feda edebilir. Bir at da, sahibi onu terk etti diye kendini öldürebilir. Doðanýn dengesinde, böylesi mantýksýz davranýþlar yer almadýðýndan, duygularýn ne kadar önemli olduðunu anlayabiliriz...

Bizler insanýz. Doðadaki en geliþmiþ duygusal zekaya sahip canlýlarýz. Fakat duygular, iki tarafý keskin býçak gibidir. Bizler, yavrumuzu korumak adýna ya da sahip olduðumuz fikirlerin doðruluðunda ýsrar etmek adýna canýmýzý dahi verebilirken, ayný zamanda sebepsiz ve anlamsýz bir þekilde baþka canlýlarý katledebiliriz. Ýþte tam burada, ne kadar insan olduðumuz ve sahip olduðumuz yetenekleri ne kadar kullanabildiðimiz ön plana çýkar...

Eðer bir doktor iseniz, iki yönünüz vardýr. Ya az para alarak, çok çalýþýr ve yorulursunuz. Gelen tüm hastalara, yorgunluðunuza raðmen iyi davranýr, çektikleri acýlardan anlayarak onlara yumuþak bir ses tonu ile hitap eder ve onlarý incitmezsiniz. Ya da gelen hastalara baðýrýr, çaðýrýr ve halk arasýndaki tabiri ile ‘köpek gibi muamele’ edersiniz. Karþýnýzdaki insanýn kanser olduðu umurunuzda bile olmaz, robotlaþýr ve tek düze yaþar gidersiniz. Ýkisi arasýnda mantýksal olarak hiç bir fark yoktur ve hayatýnýzda hiç bir deðiþiklik olmaz. Tabi insanlarýn sizin arkanýzdan ne konuþtuklarý önemli deðil ise...

Ýþte insan olmak ya da olmamak arasýndaki ince fark budur. Çünkü yaþam tamamen sizin ellerinizdedir. Ýsterseniz evinizde bulduðunuz bir hamam böceðini öldürürsünüz, isterseniz bir peçete ile alýr dýþarý atarsýnýz. Eðer ki öldürenlerdenseniz; siz yaþama hakkýna hiç saygý duymayan, güç düþkünü ve kendinizin farkýnda olmayan birisiniz demektir. Ama onu öldürmek yerine dýþarý atabiliyorsanýz; iþte o zaman siz duygusal zekasý tavan yapmýþ, kendinin farkýnda olan ve gerçek güç sahibi bir insansýnýz demektir...

Siz hangisini seçiyorsunuz sevgili dostlar?

Hastalarýna yorgunluktan dolayý baðýrýp çaðýran biri misiniz? Yoksa tüm yorgunluðunuza raðmen onlara iyi davranabiliyor musunuz?

Vatandaþtan aldýðýnýz vergi borcu ücretini faizden düþen maliye memurlarýndan mýsýnýz? Yoksa bu parayý ana paradan düþenlerden misiniz?

Bu vatan ve bu millet uðruna hiç bir menfaat beklemeksizin hizmet edebilenlerden misiniz? Yoksa her hizmetin karþýlýðý olarak bir daire alan belediye meclis üyelerinden misiniz?

Siz ne kadar insansýnýz ve ne kadar insan deðilsiniz? Yanýtý biraz düþünmeye ne dersiniz???