bir yemin sözüm vardý sana
geçmiþimle geleceðim arasýnda ki iþte o limanda
saati gelmiþ vapuru kaçýrma telaþý olmadan içimde
bekleyecektim ! güvercin iniþini avluma

sana uyanýþlarýmýn çapaklý gözleri açýlmadan
boþa sarýlan kollarýmýn huysuzluðu dinmeden
sol yanýmdaki soðuk yastýðýma akýttýðýn gözyaþý lekesi
silinmeden..
bir yemin borcum vardý ! ellerim ellerine deðmeden

dað gibi üzerime devrik yalnýzlýðýmýn koyaklarýnda efsunlu
tiz sesinin ötüþünü sakladýðýn kuþ kanadýnda özgür
suskun, mütevekkil, yorgun bedenimin þahdamarýnda
yeryüzüne depremler düþürecek..
boynumun vebali bir yemin borcum

biz bu sevdayý..
henüz koklanmamýþ
tomurcuklarýnda yedi renk filize durmuþ
faydasýz yýllarýn bað bozumu arifesinde
aðýr bedellerin beyazý þakaklarýmýzda büyüttük..

biz bu sevdayý..
kaçak gecelerin küf kokan sokaklarýnda
nankör mermilerin baðrýmýza hunharca gömüldüðü
kelepçeli ellerimizde sabýrla, inatla, hýrsla..
çat diye çatlayacak iki yüreðin tam ortasýnda yeþerttik

þimdi bir mevsim ki ! hazan
dallar çýplaklýðýna aðlarken sessizce
karýncalarýn yaz boyu koþuþturmalarý meyvesini vermiþken
hýrçýn kartallarýn kanatlarýnda sýcak iklimlere göçe durmuþken umutlar
tüm takvim yapraklarýný yakarcasýna..
eylül sarýsýna nispet ! yeþile boyuyorum zamaný

bir yemin borcum vardý sana..
yalnýzlýðýnýn dipsiz kuyularýna atýyorum kendimi
ses veriyorum gecene
eteklerimdeki tüm taþlarý hasretine mesafe çeken yollarýma ekerek
uzak iklimlerden bulutlara yükleyip gözyaþlarýmý
sözümü tutuyorum ! adam gibi

leke sürmediðim sevdaný avuçlarýmda nefesimle ýsýtýp
saçlarýna yaðýyorum ! kaldýr baþýný gözüm
borcumu ödüyorum..

-seni seviyorum-