Gel benim tek efkârım, şiirler yazdım sana.
Her dizede adın var, her sözcüğünde mâna.
Sözcüğün bir başısın, bir sonusun daima.
Noktadan önce sensin, senden sonraysa nokta.

Parantezler açarım her gülüşüne senin.
Tırnak içinde inan, yüreğimde gözlerin.
Sevdamı hiçe sayar ünlem gibi sözlerin.
Sana yakarışlarım, kalbimdeki ellerin.

Kalemim benden vurgun, ben kalemimden sana.
Kâğıtlar mest oluyor adını yazdığımda.
Artık, benim durumum nedir? var da sen anla.
Geçer diye beklerken, aşkım artar zamanla.

Alfabeyi adadım, yüreğimle birlikte;
Senin bal rengi olan o tatlı gözlerine.
Gözlerin hep içimde, ateşin düşlerimde.
Neden benle yanmazsın, yanmayı öğrettin de.

Her harfle tek tek senin, adını yazar oldum.
İnci diye adını , düşlere dizer oldum.
Seni gündüz kaybettim, gece rüyamda buldum.
Daha fazla yalvartma artık ben de yoruldum.

İbrahim KİLİK