*****ANNE*****
“Halen sýcak mý dizin?Türkü tadar mý gülüþlerin yine?Kimlerle konuþursun,duyar mý seni aðabeylerim?Siyatiðin ve sað böðründeki sancý yine acýtýr mý seni?
Sahi babam nasýl anne?”


Çok zaman oldu anne,çok zaman…
Son martý kesip çýðlýðýný kulaðýmdaki…
Son türkü sustuðundan beri…
Çok zaman…
Geçti…
O bile geçti… vefasýzým
Bir sen geçmedin benden
     Televizyonlarda siyah-beyaz filmler oynadýðý zamandý anne,senin izlerken aðladýðýn, sevdadan daha çok gurbete dair…Neden alýþtýrýrdýn kendini bu kadar gurbete? Bilir miydin bir gün uçup gider güvercinlerim,þahinlerim birer birer…
     Önce ben terk ettim seni
     Evlat tadar mýydý mektuplarým benimde?
     Unuttuðumda,
     Yazamadýðýmda /yalan anne…baðýþla… zamaným vardý oysa ve ben yazmazdým sýðýnýp senin anne sabrýnýn gölgesine/
“Oðul tadýnda mektuplar yazamadýysam sana” böyle bir söz geçer Þafak Türküsünde… Oðul tadýnda yetiþemedim baðýþla… Bir avcý vurdu þahinini, avlanmak isterken av oldu anne ve tutsak ve köle ve aklý baþýndan alýndý…deli divane…
     Bilirim kýzmadýn bana asla,Özledin,hasretimi çektin,yandýn…Göz yaþlarýnla dindirdin yangýnlarýný yinede bir söz demedin…
     Aðlar mýydýn?
     Açýp eski mektuplarýmý yeniden koklar mýydýn?
     Kaç postacý geçip gitti önünden penceremizin?
     Kaç postacý geliþinde umut baðladýn anne?
     Kaç postacý çalmadan geçtiðin de kapýný
     Kaç umuduna kerpeten atýldý ?
     Telefonlardaki ses ben olmadýðýmda…
     Bayat bir ekmek olup dikildim mi boðazýna?
     Bir su gibi içti mi resmimi gözlerin?
     Kaç kez bana HAYIRSIZ!!! demedin
/ diyemedin anne?
     Önce ben gittim senden,yangýnlara attým yüreðini… acýmazsýn sanmýþtým, üzüntün geçer diye kandýrmýþtým kendimi
     Önce ben…
     Gözyaþlarýnda
     Kaðýttan bir gemide,
     Doldurup yelkenini acýlarýnla…
Önce beni…
                    Baðýþla…
     Ben seni anlamýþtým, o anne olduðunda; vefasýzým… ve kokladýðýnda yavrumuzu… saçýnýn tek teline dünyalar yakýlasý olanýmýzý / sen benim saçýmýn teli için kaç dünya yakardýn ?Kaç ahiret anne? /
Ýþte o zaman beni senden kopardýðý yerim acýdý,
                     Sýzladý
                     Kanadý anne…Kokladýðýnda yavrumuzu…
     Hýdrellez çiçekleri toplamýþtýk kýzýmla ve sana geldik günler aþýrý yollardan habersiz,sürpriz olsun diyeydi…Bir Pazar sabahý kapýný çalacaktým ve býrakýp kapýna ufaklýðý, aðaçlarýn arkasýna saklanacaktým.Tanýr mýydýn acaba? Sana benzetiyorlar, ben senin çocukluðunu görmedim ki … Sen kendini hiç gördün mü anne?
     Sana geldik sana benzeyenimle,Pazar sabahýný sevince boðmak için…O güzel bahçen tarumar,ot bürümüþtü her yaný ve o sarmaþýk alýp yürümüþtü duvar boyunca kapýn kilitli,pencerende içeriyi saklayan solgun tüller ve gitmiþti sardunyalarýn…

     
     Geciktim,kusura bakma…ama bilki en güzel çiçeði getirdim sana… hep merak ederdin anne,hep sorardýn rengini,yapraklarýný “kime benziyor” derdin… ÇÝÇEKLER KÝME BENZER ANNE?
           Sen yoktun … bir daha hiç olmayacaktýn…
      Oysa ben dinginleþmiþtim,
Durulmuþtum
Vurgun ve bela gelip duruþlar saklamýþtým sana
           Vurgun ve bela gelip duruþlar…KUTLU OL DÝYE ANNE…
     Geldim…Sen susuyorsun,ben üþüyorum…Göremedim,ellerini öpemedim… Gidiyorum anne…bir avuç verir misin topraðýndan?KOKUNU ÖZLEDÝM ANNE…

Asi & Mavi 36