Sırtlarından atarken tutsaklık zincirini
Atları da vururlar özgür topraklarında
Büyürken yürek kanayışından çayırlar
Küçülür her kan damlasından korkular

Dolu dizgin susturulamayan kara atlar
Sorgulanamayan rüzgarlarla koşarlar
Bayraklaşan yelesinden özgürlük taşır
Nefes nefese kalır kan içinde bu atlar

Külü kemikten ruhu ateşten bir alevdir
Her parçasıyla karanfil taşıyan atlar
Kızgın gözlerinden fışkırır kor kor lavlar
Her bakışında dinmez yanardağ patlar

Sen ki kül edersin zulmün pervanesini
Gün senden ışık alır gece sular tutuşur
Bir ateş nehridir her katresinde kanın
Ölürken de güzeldir vurulan tüm atlar