Daðlar Kýskandý Bizi
.
Yarým bir denizdim ben, diðer yanýmda sen olan.
Aceleyle birleþince biz, okyanuslardý yaratýlan.
Sevdamýzý okþayan dalgalarda, sevgi içinde yüzerlerdi
mutlu, þen yunus balýklarý.
Büyürdü sularýmýzda hasret özlü, mercan adalarý.
Ya rengini gözlerimden almýþ kahverengi yosunlar?
Ya doðanýn kutsal bestelerle sevdamýzý fýsýldamasý?
Bu, öylesi tarifsiz bir doyumsuzluktu ki, ikimiz de
bilemedik bizi gözleyen, bize imrenen zirvelerdeki kem gözleri.
Oysa gün loþluðuyla gece karasýnýn eþiklerinde
kýskançlýk nöbetindeymiþ onlar!
.
Bir ufukta tüterken benim kahve buðusu gözlerim,
diðerinde sevda yanýðý dumanýn yükselirken senin;
kara kara bulutlarla, hýrçýn rüzgarlar gönderildi üzerimize.
Alt üst olacaðýmýz fýrtýnalarýn baþlangýcýymýþ bu meðerse...
.
Eskimeden, eskiden kalmýþ sevda çatlaklarýnda sen ayný kalýrken,
içimdeki kýskançlýk közlerinde buharlaþmakta benim mavim...
Býraktýðýmýz izler nefret yosunlarý, inat çamurlarý...
.
Eksilmiþ ruhumla yorgun bedenimde
çýlgýn sevgi dalgalarýyla zorlanmakta sýnýrlarým.
Boþa akan pýnarlarýmda solarken sular, uyumakta renkler.
Kurumuþ, yýkýntý bir dünyada can çekiþen,
karaya vurmuþ umutlardýr korkularým.
.
Ya her gün az biraz yýkýlýrým,
ya da bir gün birden yok olurum...
.
27 Ocak 2007
Nesrin Göçmen

****************
Yýkýlmak / Yok Olmak
.
Yarým bir denizdi
diðer yaný, yanýnda olan
birleþince aceleyle
bir okyanustu yaratýlan.
.
Sevdayý okþayan dalgalarda
sevgi içinde yüzerlerdi
mutlu, þen yunus balýklarý,
büyürdü sularýnda
hasret özlü, mercan adalarý.
.
Ya rengini gözlerinden almýþ
kahverengi yosunlar?
Ya doðanýn kutsal bestelerle
bedenlerde fýsýltýlarý?
Öylesi bir doyumsuzluktu ki
bilemediler, gün loþluðuyla
gece karasýnýn eþiklerinde
onlarý gözleyen, imrenen
zirvelerdeki kem gözleri.
.
Ufuklarda tüterken sevda yanýðý
dumanlarla kahve buðusu gözler,
üzerlerine yaðdý bulutlarla raks eden
hýrçýn rüzgarlar.
.
Eskimeden eskiden kalmýþ
sevda çatlaklarýna saklanýrlarken,
kýskançlýk közlerinde buharlaþtý
yaþanacak yarýnlar.
.
Eksilmiþ ruhlarýn sýnýrlarýný
zorluyordu yorgun bedenlerde
çýlgýn sevgi dalgalarý.
Boþa akan pýnarlarda aðlýyordu
sular, yalanla uyutulurken
bütün duygular.
Kurumuþ, yýkýntý bir dünyada
can çekiþen, karaya vurmuþ
umutlardý korkular.
.
Silinmeyen izler
nefret yosunlarý,
inat çamurlarý...
.
Ya her gün az biraz yýkýlacaklar
ya da bir gün birden yok olacaklar...
.
27 Ocak 2007
Nesrin Göçmen