kasabalý hüzünler yaþýyorum
seslerin,
sanrýlý
     sancýlarý taþýrken söylencemi…
yaðmurun huzursuz ritmini dinlerken saat gecenin üçü
ansýzýn düþtün dilimin kuytusuna…

saat gecenin üçü…
renksiz sorularýn anlamsýz vakti
          -cevaplarý hep geç gelen-
anýlar saçýldý orta yere saygýsýzca
          aydýnlýk insanlarýn ölümüne dair…

saat gecenin üçü…
anason kokulu mýsralar geliyor aklýma
sana      
     ve onlara dair.
beyaz mý,
      kalemi
     -sorgusuz-
sýrtýna yüklediðim kaðýt,
yaþanýlanýn onca griliðine inat?

saat gecenin üçü…
sabaha daha çok var…
edilecek çok laf var daha…
incitecek bakýþlara,
yalan dokunmalara,
ritüel seviþmelere bile sýra gelmemiþken
elbet daha çok var sabaha…

daha çok var sabaha…
gecenin hüznüne yetmedi sesim…
düþümün kýrýldýðý yerde sen baþladýn.
daha söylenmedi söyleneceklerimin tümü.
yaþanmamýþken eksik kalanlarým var…

saat gecenin üçü…
yalnýzlýðýmýn miladýný sorsalar bilmem!
benim olmayan uykularýmda,
ben’li düþler görürüm
          senin olmadýðýn
kimliksiz kentin sokaklarýnda,
bir kimlik gibi gezdiririm suretini…

saat gecenin üçü…
hesaplaþmamýþken gecenin karanlýk yanýyla,
daha çok var sabaha…

takvimsiz bir anlatý bu karaladýðým.
sabah kaçkýný gözlerimin,
dilime baðýþladýðý sözcükler bütünü.
takvimsiz bir anlatý diyorum bu karaladýðým
artýk sabah olmuþken
sonunu kendine saklayan…