- DELÝNÝN HASTANE GÜNLÜÐÜ-II
Aðýr ecza kokar koridorlarý,üzerine siner insanýn ve dört tarafýndan kuþatýlmýþsýn sinir bozucu bakýþlarla..
Kimi yüzüne bakar,bir güzel söz,bir müjde,bir umar,çare..”Ýyi olacaksýn” Demek dürtüyor içini insanýn..Umut.. Ya iyi olmazsa,ya kýrýlýrsa?Nasýl hesap verirsin musallanýn soðukluðuyla seviþmeye durmuþ bir ölüye? Varsýn tanýmadýk olsun..Umut kýrýlmýþtýr bir kere..Acaba o en son konuþtuðundaki gülümseme duracak mý yüzünde?Vazgeçiyorsun..
Kimi gözler þizofren bakar, anlamsýzca.. Saðlýklýlýðýný ondan çalmýþsýn sanki,sanki gözlerindeki feri ondan,sanki soluðundaki düzeni..Korkarsýn bakýþlarýndan..
Bir sana bakar,bir kendine.. Koca adam,küçük çocuk,yaþlý nine.. Bakýþlarýndaki acý deðer yüreðinin tam orta yerine..Düþünürsün hiç olmasaydý gözlerim diye,taþ olsaydý bütün canlýlar..Yürek olmasaydý,vurmasaydý,çarpmasaydý, düþmeseydin buralara..Ama olsaydý sevmek..Ýnsaný var eden umut..Olsaydý..
Aðýr ecza kokularý.. Soluk kokularýný bastýrsýn diye mi?Aðýr,kahreden,ezen bakýþlar.. Herkes sussun diyemi?
Her yaþtan ve her cinsten insaný bulabilirsiniz,sýnýfsýz,dilsiz, dinsiz, milliyetsiz..tek tiptir giydikleri elbise hepsinin, tek tip;Hastalýk.. Ve tektir kimlikleri;Hasta..
Baðýrýr,çaðýrýrlar..Asabi,histeriktirler, bir o kadarda korkak..Bir yavru kedi çaresizliðidir aslýnda saldýrýlarý..
Amonyak kokar laboratuar önleri,ellerinde birer pet bardak.. Ýdrar sýrasý..
Kan yanar,kan kokar..Koca adam gözlerini yumup, diþlerini sýkar,korkar kolundaki þýrýngadan..Yana çevirir baþýný..”Sen deðimliydin demin baðýrýp,çaðýran? Niye böyle sus pus olmuþsun?” Gülünebilecek ender yerlerden biridir kan alma odalarý../O’da gayri ihtiyari gülümsemeler/
Bir çocuk aðlar, dolandýrýp gözlerini tüm gözlerin bebeklerinde.. Her kes anne kadar sýcak..Anne “Sus” Der..Çocuk susmaz.. Anne her kes kadar soðuk..
Ellerinde birer beyaz kaðýtla dolanýr durur bazýlarý sabýrsýzca..Eli yüzü düzgün insan ararlar..”Bakýver buna bir zahmet,sonuçlarým nasýl?”Bilir aslýnda sonucun deðiþmeyeceðini ama yinede..Umut iþte..”Sonuçlarýn güzel,hepsi referans deðerler de,çok ama çok az þekerin yüksek oda önemsiz” Gülümser yüzüne.. “Referans ne?”.. “ Kabul edilebilir deðerler,yani olmasý gerekenler”.. Derin bir soluk alýr.. Bir anda etrafýnda çoðalýrlar,sýra sýra tahlil sonuçlarý uzatýlýr.. Aðzýn umut dolmuþtur.. Daðýt daðýt bitmez... Aðzýndan çýkacak kelimeler çok önemli onlar için.. Güler bir yanýn, diðer yanýn yangýnlarda../ Gülen ayvam /..
Ya senin tahlilini kim deðerlendirecek? Ya sana umudu kim verecek? /Aðlayan narým /..
Çarpan yüreðin,
Çekilen için,
Kýrýlan dizlerin,
Tutmayan elin,
Kaybolan kütlen..Kim iyi bir þeyler söyleyecek bunlar için?Söyleseler bile sen inanacak mýsýn?Ýnanýr mýsýn sahiden?Yalanda olsa?
Deseler ki..Kollarýndaki uyuþma, sýrtýna saplanan sancý,göðsünü daraltan aðrý; bir karabasan..Ýnanýrmýsýn?
Çocuk olsaydýn keþke,keþke kandýrsaydý birileri..inanabilseydin..
Biri gelip yarandan tutsa..
Bir oda veriyorlar..Cihazlar..Cihazlar..Cihazlar ve üç hasta daha senden baþka.. Biri by-pss olacak,ikisinin kalbi su topluyormuþ..Ya senin nen var?
***
Bir delinin hastane günlüðü geliyor aklýna ;
***
Ve kokusu.. insanýn her yerine sinen.. aðýr.. yaþamayan bir koku.. yaþattýðý
sanýlan.. oysa en güzeli bir tebessümdü ilaçlarýn.. yürek güçlü olmalýydý.. insan yüreðinden tutunuyordu yaþama..
     ***
     Aðýr ecza kokuyor,kan ve amonyak..Arada bir beyaz melekler süzülüyor ortalýk yerden içlerindeki tüm debdebeye karþýn gülümseyerek..Arada bir, bir kapý aralýðýndan bir tanrý görülür hastasýyla ilgilenen..
     Þimdilik uzak Azrail..
     Ama þimdilik..
***
     Böyle diyordu bir diðer paragrafý delinin hastane günlüðünün;
     “kelebeklerin uçuþlarýnda tadýlan kanat sesleri.. Üç gün deðil mi? Gitmek yazgýya yazýlý..kalmak niçindir ki? Kalaný da sevmeli.. gitmeyi de.. tamamlamak deðil mi bir bütünü..?”
     Tamamlansýn mý bütün? Gelip daha yarandan tutmadý ki biri..
     ***
     Bir sedyeye koymuþlar,götürüyorlar,üzerinde yeþil bir branda../Herkes korkak! Bakýþlarýný çevirip baþka tarafa,duyarsýzý oynuyorlar..Bakmak istiyorlar oysa,dönüp dönüp bakmak..Bazýlarý gülüyor kahkahalarla,aðýzlarýndan yaþam akýyor,sanýrsýn bal tadýnda.. Gülüþ yalan,yaþam yalan! Gülüþüyorlar ;Gece vaktidir,mezarlýktan geçerken ýslýk çalmak gibidir..Korkuyorlar!/
     Sinirlerimi bozuyor sedyenin tekerleklerinden çýkan ses.Ýki müstahdem,onlar için çok sýradan bir þey, bir morgun kapýsýnýn açýlmasý,içeri balýk istif eder gibi konulmasý insanýn..Kendi aralarýnda bir þeyler konuþuyorlar,sýrýtýyor diðeri..Sonra ikisi birden.. Gözlerine bakýyorum,gözlerini kaçýrýyor..
     Bir çocuk aðlýyor,
     Bir adam,
     Bir kadýn..
     Bir zaman sonra gülecekler..Kendi payýna ölmüþ olacak giden..Yeþil bir brandaya sarýlý..
     Penceremi kapatýyorum..
     Ambulans yanaþýyor acil servisin kapýsýna,bir baþka ambulans ortalýðý yýkaraktan çýkýyor bahçeden..
     Tren manevra yapýyor geçitte ..Ambulans baðýrýyor..Tren bilmiyor insan yaþamýnýn /zamanýn atomlarýnýn saliseler olduðunu ve o hastanýn hayatýn saliselerine tutunduðunu..Tren bilmiyor,o yolu oraya yapan,sistem,düzen,çarpýk kentleþme.. Bilmiyor!
Makinist bir nefes daha çekiyor sigaradan keyifle..Hasta, bir nefes daha için yýrtýyor yakasýný Azrail’in..
Ben görmüyorum olup biteni.. Kulaklarým görüyor,beynimin kývrýmlarý..
     ***
     Bir çocuk baðýrmasý bomba gibi düþüyor hastaneye..“Babam ölüyor,lütfen yardým edin”..Serumuma bakýyorum..Hemþireler koþuþuyor.. Serumum yavaþ akýyor..Kitabýmý alýyorum elime..Kitabým bir dost eli..
     “Sakin olun” Diyor biri ..Sakin olamýyor insan..”.. üç gün deðil mi? Gitmek yazgýya yazýlý..” Yazgý hastane köþesi mi be deli!
     “Sakin ol” Diyor tekrar ve ekliyor “Sen panik ataksýn..”
     Biri “Babam ölüyor” Diye baðýrýyor..Biri “Sakin ol” Diyor..
     Bir ses “Babam ölüyor,lütfen yardým edin” …... Sýska bir kýz olmalý Dilan’ým gibi.. Yada biraz topluca Ezgi’m gibi..
Bir kadýn mutlaka koþturuyordur koridorda umutsuzca, baþý kesik bir kuþ gibi çýrpýnarak.. Korkarak yalnýz kalacaðýndan.. Gidene mi acaba gözlerindeki yaþlar,bu çýrpýnýþ.. yoksa yalnýzlýðýna mý?
Bir serçe..Eþi uçup gidiyor, tek kalýyor pencerede..
Serumum yavaþ akýyor,nefesimi sýklaþtýrýyorum her nefeste bir damla umusu.. Sonra.. Serumla beraber nefesimde biter korkusu.. Yan taraftaki hastanýn sesini duyar gibi oluyorum “Sen panik ataksýn”..
Ve diðer bir paragraf günlükten…
“Oda arkadaþlýklarý.. hiç tanýmadýðýn, bilmediðin birinin elinden tutmak
kalkarken yataðýndan.. acýsýnda acýmak..belki de görsen bir yerde dönüp bakamayacaðýn kadar yabancý bir hikayede “en” tanýdýk olmak.. aðlamak onun yaralarýna ve gülmek iyi olduðunda..”
Doktorum geliyor..”Þimdilik bir müdahale yok,13 Ekimde diðer sonuçlarýn çýkacak, tekrar misafirimiz olursun” Seviniyorum .. “Hem çokta nazlýymýþsýn,beþ günde üç gün yattýn yýktýn ortalýðý,hastalara da kötü örnek oldun ” Diye takýlýyor.. /Burada haklý..Korkuyordum,baðýrýyordum ve kantinde sigara içiyordum /.. “Evet doktor haným,çok nazlý” Diye imza atýyor eþim doktorun dediklerinin altýna..Ve hüküm veriliyor..”Kesinlikle sigara yok!”.. ”Hay hay..Emriniz olur”
Elbisemi giymeden,eþofmanla ayrýlýyorum odadan..Kitabýmý komünist dayýya býrakýyorum.. Alt koridorda bir kýz çocuðu, biraz telaþlý..” Baðýran senmiydin?”.. ”Evet” diyor,birazda utangaç..Baygýnlýk geçirmiþ babasý..Saçlarýný okþuyor elim.”Her þey güzel olacak..” Gülüþüyoruz karþýlýklý..
Dýþarý çýkýyorum..
Aðaçlar kumru açmýþ, seviþiyorlar..
Yaþam devam ediyor..
Morgun kapýsýnda kara yüzlü adamlar..
Ölümde yaþama dair…
     
     
                                        Asi ve Mavi 36