“Zaman hikayeler barýndýrýr içerisinde, kýrýk hikayeler. Bazen insaný yutacak kadar derin kýrýklar...Kýrýklýklar...

Zaman durmuþtur, mekan durmuþtur. Ýnsanlar geçip gitmiþtir içlerinden, býrakýp düþlerini.”





Son yýllarda adý dillerde sýkça dolanan bir köy. Ege; Ýzmir; Selçuk ve .......

Þöyle yorgun bir insan düþünün, bir kanepeye sýrtýný dayamýþ, kollarýný iki yana açmýþ. Yorgun, yaþlý bir insan.

Yaþlý...150 yaþýndan fazla.

Þirince...

Daracýk sokaklarýnda yürürken /Hele tarihini, o ayrýlýk hikayesini biliyorsanýz/ inceden bir sirtaki eþlik eder düþlerinize, adýmlarýnýzý o müziðin ritmine uydurursunuz farkýnda olmadan.

Beyaz badanalý evlerin önlerini pencerelerdeki teneke saksýlar süsler. Bazen bir asma firar edecek gibi. Sanki uzanýp Ege’nin öteki yakasýna geçecek gibi, gidenlerin peþinden gidecek gibi. Köklerini topraðýndan ayýrmaya bir kýyabilse!!!

Gruplar halinde insanlar olur genelde ben gittiðimde ve bu insanlar belli bir yaþýn üzerinde olurlar. Bir adab, bir vakar içerisinde olurlar bu insanlar. Bazý evlerin önünde durur, resim çeker, resimler çektirirler... Ellerinde birer pet bardak, þarap kokar hüzünlü bakýþlarý...Kendi evlerinde yabancý olmanýn o kahreden hissi...Onlarca yýl öteden gelip yanaklarýna yapýþan çocuk tebessümleri...Acýmtrak.

Ýnsanlar... Suyun öteki yanýndan, Ege’nin...

Ýhtiyar, yaþlý, Þirince... Anýlarýný satar kimilerine ahududu þaraplarýnýn yanýnda meze niyetine.

***

“Gel” dedi ve anlamadýðým bazý kelimeler çýktý aðzýndan./ Eðreti duruyordu aðzýnda kelimeler. / Gelmedi, gitti. Bir sokaða aktý bir su gibi. “Gel” Dedi tekrar. “Gel..Gel..Gel..” Sonra oda aðýr, aksak adýmlarý ile akýp peþinden sokaða girdi...

Geri döndü. Dudaklarýný büzüþtürüp içeri doðru çektikçe yanaklarý þiþiyordu, bir çift camýn ardýnda gözleri kýsýlýyordu bir yandan. Gözlerine bulut devþiriyordu düþleri.

Bir þeyler konuþtular, o susuyordu. Bir þeyler, Yunanca. O, o sokaða bakýyordu. O, bizim dilimizde bakýyordu; Her kesin anlayabileceði bir dilde, siyah beyaz bir kedinin kaçýp kaybolduðu sokaða.

/O köyde þarap içmeden dolaþýlmaz. En azýndan ben ve benim gibiler. Hem de sýradan þarap deðil, en keskininden. Çakýr yürür, çakýr gezer, çakýr konuþurum./

Yanlarýna gittim. 80’li yaþlarýnda bir kýz çocuðu. Bir bardak þarap doldurup uzattým gülümseyerek “Teþekkür ederim oðlum” / Þaþkýným. Teyze dersem anlar mý acaba?/ “Ýsterseniz o kediyi bulup getiririm size” Gülümsedi. “Gidip bulalým”... “ Gidelim”

Sokaða girdik. Bir kaç ev ötede bir kapý eþiðinde uzanmýþ keyif yapýyordu kedi. Parmaklarýmý bir birine sürterek seslendim birkaç kez. Önce nazlandý biraz, sonra gelerek bacaklarýma sürtünmeye baþladý. Sýrtýný biraz okþadýktan sonra kucaðýma aldým, hiç itiraz etmeksizin ensesini koluma dayayýp karnýný yukarý doðru döndü. O, elini uzatarak çene altýný okþamaya baþladý, okþadýkça keyif alýyordu her ikisi de...

Arkadaþlarýnýn yanýna geldiðimizde kediyi ona vermek istedim. 80’li yaþlarýnda küçük bir kýz çocuðu, korkarak aldý kediyi kucaðýna. Korkarak, sanki bir bahçeden meyve çalýyor gibi...Titriyordu. Kediyi alýp kucaðýna sokaðýn kýyýsýna oturdu.

6-7 yaþlarýnda bir kýz çocuðu geldi yanýmýza “O kedi benim” Dedi. Kediye baktý, kýza baktý aðlamaya baþladý.

***

“Köye birileri geldi. Bu çocuk kadardým.Mübadele denen þeyin baþladýðýný, toparlanmamýzý, buradan gideceðimizi söylediler”

Arka tarafta bir evi iþaret ederek “Ýþte o ev bizimdi” Dedi, sustu bir süre. Sonra gruptan birine seslenerek yunanca bir þeyler söyledi. Adam gelerek bize birer sigara verdi. Birkaç nefes çekti ve devam etti anlatmaya. “Heyecanlýydým, anlamamýþtým neler olacaðýný,bir oyun, bir gezi olacaðýný zannetmiþtim. Babamlar mezarlýklarý ziyaret ettiðinde, annem, bana okul için diktiði elbiseyi de bir torbaya koyduðunda artýk buralara dönmeyeceðimizi anlamýþtým, ama ben ablamýn gittiði okulu çok seviyordum ve bir tek gün dahi gitmemiþtim ki o okula”

Kedi týrnaklarýný gizleyerek kadýnýn eliyle oynaþýyordu. Aðlayarak konuþan / konuþmaya çalýþan/ kadýn arada bir anlatýsýný kesip kedinin oynama isteðini yerine getiriyor, kaldýðý yeri unutarak bir baþka yerden devam ediyordu anlatmaya / Birde derin iç çekiþler, yutkunmalar kesiyordu konuþmalarýný /

/Uzunca bir hikaye anlattý. Bildiðim kadarýyla en fazla üç- beþ gün sürmüþtü hazýrlanýþý ve ayrýlýþlarý./

Uzun ve acýklý bir hikayeydi, okuduklarýmdan çok farklý bir hikaye... Okuduklarýmdan çok daha aðýr bir hikaye, çok daha.



“En son gün köydeki aðlaþmalar bir uðultu halini aldý. Bu tepeler, daðlar, bu çýnarlar, asmalar aðlaþýyordu...Atlý arabalara bindiðimizde kedim kucaðýmdaydý. Babam kediyi býrakmamý, gemiye kediyi almayacaklarýný söyledi.Annem ve abimde babamýn tarafýndaydýlar, ablam ve benim gücümüz yetmedi. Öptüm... Öptüm...Öptüm... arabadan aþaðý býraktýðýmda koþarak eve gitti. Oysa bindiðimiz gemide o kadar çok fare vardý ki ve kedim bu kediydi, siyah beyaz...Baksana unutmamýþ tanýdý beni, beni sevdi ”

80’li yaþlarýnda bir küçük kýz çocuðu bir þeyler anlatýyor, kucaðýndaki kediyi okþayarak.........

6-7 yaþlarýnda bir küçük kýz çocuðu anlatýlanlarý dinliyor. Hiçbir þey anlamadan sadece kedisine bakarak.

Ýkisinin de ortak kaygýsý siyah beyaz bir kedi.

Ben susuyorum...Çok þey anlýyorum anlamasýna ya .............

Akþam oluyor,sokaklara þarap kokusu daðýtmaya baþlamýþ akþam esintisi. Pansiyonlar emanet konuklarýný çaðýrýyor yakarak ýþýklarýný.

Ýki küçük kýz çocuðu,bir kedi, bir ben...

Þirince’den Kýrýk bir hikaye koyuyorum daðarcýðýma. Garip, kýrýk, kedili bir hikaye. Siyah-Beyaz...



...

asi ve mavi 36