Bir Gariplik Üçlemesi
Ýyi / Kötü / çirkin

Dedi ki;

“Ayrýldýk diye söyleme gülüm
Ayrýlýk bedenlerin,
Ruhum senin!”

Dedim ki;

Ýyi (Bende özledim)

Bir de bana sor!
Bilmem mi?
Eskiþehirde mazot býrakýr,
Tellere tutunur da gider,
Ve sessiz dediðin istasyonlarda
Garip çýðlýklar;
Raydan, telden ve kentten,
Sudan, yoldan ve sesten,
Her yerden!

Ebced hesabýmsýn
Harflere, rakamlara bulanmýþ
Topladýðým sen!
Bulduðum sen!
Ýki ilgisiz þehrin kesiþmesi?
Yine sen!
Ýnanmazsan sor;
O son istasyona!

Teselli etme beni!
Bedenin 'uzak'
Ruhun 'yakýn' diye!
Kaç 'yakýn' gördüm,
Yüzyýl vardý aramýzda,
Kaç 'uzak' unuttu gülmeyi!
Yanýmdaydýn madem
Öpseydin ya beni!



Kötü (Ya bedenin?)



Biz ayrýlmadýk!
Olasý bir ayrýlýktan yaralarda açýlmadý!
Ýþte tam da böyle!
Ayrýlýr gibi olduk kavuþmadan
Sen ve ben gider gibi…
Korkma;
Vapurlar insan yýðýný
Ve hepsi dolu kalktý
O kör limandan.
Üstelik de uðurlamýþtým
Ýlk gördüðümde seni!


Sonra yine 'öyle' deðil!
Ýstasyonlarda çýðlýk da vardý!
Bir feryat gibi
Kendinde yankýlanan…
Sen, seslere giderken,
Ben kendime döndüm.
Doyumsuz bir iþtahýn,
Ecelsiz sandýðýn,
Gururuydu yenildiðin!

Ama gerisi doðru
Bir liman þehri var dilimde
Ayrýlýða dair fora çekmiþ
Sen kefili, kaptaný benim,
Ýçimde batan gemilerin

Ayrýldýk diye söyleme gülüm
Hiç baþlamamýþken…
‘Ruhum senin’ hiç deme,
Baþkasý dokunuyorken!



Çirkin (Yüz)

Say ki, kýsýrlýðýnýn dölüyüm!
Ýlhamýna mecal olacaksa,
Yalandan da olsa sev;
Ayrýl, seviþ, kavuþ benle!

Sonra gitmelerin…
Her geliþin arasý bin yýl
Ruhun nerde,
Bulduðun cesette?