Mutsuz musunuz?

Mutsuzsunuz.. peki neden?, hiç neden diye sordunuz mu kendinize? Sordunuz… peki cevap ne? Bilmiyor musunuz?, bilmiyorsunuz… demek yolunda gitmeyen birþeyler var…
Hiç þöyle düþündünüz mü? Mutsuzluðumun sebeplerini önce bulayým ve artýk bu nedenleri ortadan kaldýrmak için birþeyler yapayým diye düþündünüz mü? Hayýr mý?

Belki bütün rehavetinizle mutsuzluðu kader olarak benimseyip, acýlarý içinize gömmek daha kolay geldi size. Belki de hiçbir þeyi deðiþtiremeyeceðinizden korktunuz. Kendinizde mücadele gücünü bulmamýþ ya da iþe nereden baþlayacaðýnýzý bulamamýþ olabilirsiniz. Bütün bunlar aþýlabilecek zorluklar ve çýkmazlardýr. Ýnsanoðlunun aþamayacaðý engel neredeyse yok gibi artýk çaðýmýzda. Belki de kendinizi aþamadýnýz, korktunuz, gerekli cesareti gösteremediniz. Teslim ettiniz kendinizi mutsuzluða… olamaz mý? Olabilir… teslimiyet denilen duygu insaný öylesine teslim alýr ki farkýna bile varamayýz, teslim olduðumuzun.

Bu teslimiyet duygusundan her zaman nefret etmiþimdir. Ölüme teslimiyeti anlýyorum, yapacak baþka bir þey yoktur. Sorgusuz, sualsiz, koþulsuz teslim alýr insaný ölüm. Ýtiraz hakký da yoktur, direnme hakký da. Hiçbir þey yoktur ölüm anýnda. Sýfýr noktasý… ölünür sadece… hepsi bu kadar, bu kadar basit. Benim nefret ettiðim yaþarken sunulan teslimiyetleredir. Olaylara, yaþadýklarýmýza, yaþayacaklarýmýza, birilerine sunulan teslimiyetlerimizedir nefretim.

Kendimize karþý çeþitli bahaneler sýralar dururuz teslimiyetlerimizi haklý kýlmak için. Kimi zaman ihtiraslarýmýzdan, kimi zaman yüreksizliðimizden, kimi zaman iþimize öyle geldiðinden, kimi zaman yýlgýnlýðýmýzdan, bazen de fedakarlýklarýmýz boynumuzun borcu olduðundan, teslim ederiz kendimizi. Sorgulamaktan kaçar, görmezlikten gelir, kaderin kollarýna býrakýveririz hayatýmýzýn dümenini. Teslim bayraðýný çeker, sonra da mutlu deðilim diye dövünür “Neden?” diye sorarýz. Oysa cevap açýk ve nettir. Teslimiyet. Teslimiyet insan hayatýnda mutsuzluk olarak vücut bulur. Mutsuzsun çünkü teslim oldun. Sen teslim oldun!!! Daha ne bekliyorsun…

Þimdi bir an olsun durmalý ve düþünmelisin, mutsuzluðunun sebeplerini, onlarý ortadan kaldýracak engelleri ve hemen iþe koyulmalýsýn. Öncelikle de kendini çýkarmalýsýn engellerin arasýndan… Dikkat et mutsuzluðuna kendin neden oluyor olabilirsin… Mutluluðunun ipi kendi ellerinin arasýndaysa eðer onu çok iyi çekmeyi bilmelisin… haydi ipe iyice asýl, daha ne duruyorsun…

Samile Ýlter ÝzmiR 30.05.2007


(yazýlarým,þiir ve hikayelerim adýma onaylattýrýlmýþ olup ismim belirtilmeden alýntý yapýlamaz)