Rüzgar ters yönden eser kimi zaman. Þu an öyle bir rüzgarýn karþýsýnda; aciz, kýrýlgan, rengini kaybetmiþ, mevsimsiz bir yapraðým. Seni özgür býrakýyorum can parçam, senin özgürlüðüne esen poyraz, beni yoksunluðuma sürüklüyor. Ters köþelerden bakýyoruz bu acýklý sahneye…

Affedebilmek öyle büyük bir erdem ki… Nefretin o baldan tatlý ama tehlikeli hazzýný yaþamak yerine, boyun eðmenin olgun ama incitici burukluðunu hissediyorum. Gururun o asil silueti düþmeliydi üzerimize diye düþünürken, ihanetin kara perdeleriyle perdelendi gece. Gözlerinde ben yokum artýk. Bakýþlarýn bulanýk.

Bir yanýmda yazgýya isyankar bir kadýn boþluða býrakmamak için kendini bir cam parçasýnýn ardýnda, iradesini sýnýyor. Öyle çok öfke birikmiþ ki boðazýnda, uçurum kenarlarýnda çamur kusuyor her haykýrýþýnda. Kir pas içinde duygular. Kendimi soyutlayabilmek, uçabilmek, yerin dibine girip yok olabilmek istiyorum. Sýðmýyor hazan mevsimi geceme. Dört bir yandan kuþatýldým ihanetin zehirli telleriyle. Dudaklarýna bakamýyorum sen konuþurken. Baþkalarýnýn kelimeleri olmalý dilinden dökülen, diken diken…

Aslýnda seni özgür býraktýðýmda, benim de kanatlarým açýlmalý yeni bir aþka. Açýlabilmeli. Ama öylesine kilitlemiþim ki seninle kendimi, anahtarsýz kaldým apansýz. Çilingiri yok aþkýn. Tek kapý, tek kilit, tek anahtar. Þafaða kadar uzasa arayýþlarým, gün yine de aþka kilitli baþlar, ayýrdýndayým…

Sanki dokunabilsem son bir kez tenine, silinip gidecek üzerindeki o çirkin leke. Tenindeki baþka bir teni giyinemem üzerime. Bir tene kaç ten sýðdýrabilir ki insan bir ömürde? Ýstesem senden tertemiz seviþlerimi, masum þehvetimi geriye; iade edebilir misin ki ambargo koymadan hiçbir anýnýn gölgesine?

Ne kadar alýþkýnsýn deðil mi beni dimdik görmeye? Korkma bu gece de eðilmeyeceðim önünde. Varsýn içimdeki yangýnlar kanýmý kavursun, varsýn gizlice söylediðim veda þarkýlarý kulaklarýmda yankýlansýn. Ben her zaman ki maðrur ve asil kadýným. Yaralarýmý kendi baþýmayken yalarým iyileþtirmeye. Güçsüzlüðüm, naifliðim, kýrýlganlýðým hepsini yalnýzken sererim geçmiþin örtülerine. Biri adým attý mý içime, toplanýverir örtüler bir hamlede. Silkelemek istersem beklerim soylu yalnýzlýðýmý yine. Görmeyeceksin yenilgiyi gözümde. Ýzin vermediðim sürece, kimse giremez erdemli sevda bahçeme.

Gerçeðe talibim karþýnda. Ezik deðilim, unutma. Tapýnaklarýn içinde özenle korunmuþ tanrýça heykelleriymiþim gibi bakma yüzüme. Etten kemikten bir insaným iþte. Bakma omuzlarýmýn küçüklüðüne, diktir taþýrlar gerçeði. Ýncecik halatlarla baðlýymýþ aþk gemimiz gelecek limanýna, engine yol almayý beklerken, karaya oturdu daha ilk fýrtýnada. Sen baþka bir limanda, ben halatýn kopuk ucunda…

Uzaklýðýn soðuk çizgisi çizilmeye baþladý bile aramýza. Üstelik yanýmdasýn hala. Bana salkým salkým üzüm yediren o güzel ellerin, baþka hangi dudaklara dokundu? Ah üzüm deyince, susuzluðunu gidermek için kýrmýzý þarabýn buruk lezzetini de paylaþtýn mý acaba baþka dudaklarla? Sýrtýmda öyle bir yükle durmaya çalýþýyorum ki karþýnda, yüreðimin kamburu çýktý sen anlamasan da…

Öyle bir kaosa sürükledin ki beni, itaatkar bir düzene pervasýzca adým atmýþ, aðlarýný örüp tüm duvarlarý kaplayan pis bir örümcek gibi hissediyorum kendimi þimdi… Soysuzlaþmadan, yozlaþmadan, bayaðýlaþmadan kavuþabilmeli bu gece sabaha…

Asalet baskýn çýktý öfkeye. Kader diz çöktürdü adalete. Hak etmesem de arkaný dönüp gideceksin biliyorum bu gece. Aðlayacaðým, görmeyeceksin. Iþýksýz kalacaðým, bilmeyeceksin. Dilim git derken, gözlerim kal diyecek hissetmeyeceksin. Gururum, yalnýzlýðým ve ben baþ baþa kalacaðýz; asil yaþanamayacak kadar yanlýþ bir aþkýn gölgesinde…

Yolun açýk olsun sevdayý paylaþtýðým adam…