GünEşsiz Doğan Gökkuşağı
.
Kör akşamda kapılar kapanırken yüzüne
Bir namlunun ucuna bırakırsın sevgiyi
Eskimeyen anılar canlanırken gözüne
Aşılmaz kale gönle diyemezsin 'ne iyi'
*
Kirpiğe değen yaşı saklarken çılgın rüzgar
İhtilal korkusuyla kıvranır hoyrat mavi
GünEşsiz gökkuşağı müjdelerken soMbahar
Saplanır yüreğine namludan çıkan mermi
.
12.Eylül.2007
Nesrin Göçmen

**************
GünEşsiz Doğan Gökkuşağının Bittiği Yer
.
Yağmursuz doğan gökkuşağının bittiği yerde
Bir namlunun ucuna bırakırsın sevgiliyi
Güneşsiz varılan renksiz sabahların
Soğuk bakışlarının köpükleriyle
Demir kapılar kapanırken yüzüne
Eskimeyen anılara ağlayan tenin
Bataklık çiçeği rengiyle varamaz kimselere
.
Bir yosmanın kalçaları gibi kıvranan maviler
Heves kokar, ihtilal kokar, aşk kokar, intikam kokar
Kirpiğine değen yaşları saklar rüzgârlar
Sahipsiz bir sevda gibi hatalarının koynunda
Nefesi tıkanmış, yüzüne tükürülen mahkum olur
Yazarsın rengârenk isyanlarını yağmurlarla
GünEşsiz doğan gökkuşağı hapishanelerinde
.
09 Eylül 2007

Nesrin Göçmen

------------------------


Eksilince aşk,
yağmursuz doğan gökkuşağının bittiği yerde kalırsın,
bir namlunun ucunda.
Mahkumluğu hak eden bir gonca gibi,
demir kapılar kapanırken yüzüne,
yalnızlık seni yalnız bırakmayınca,
sabahlara varamazsın güneşsiz...
Kirpiğine değen değen gözyaşlarını
rüzgarlar saklar, soğuk bakışların köpüklerinden.

Yeryüzü olamazken aşkYüzü,
kutuplarda bataklık çiçeği olursun tek başına...
Çünkü sahipsizdir aşk, hatalarının koynunda.
Yağmurlarla yazarken isyanları çatlamış topraklara,
nefesi tıkanmış, yüzüne tükürülen bir mahkumsundur,
gündüzü kısa, saklı bir hapishanenin koynunda.
Bataklık çiçeği rengi tenini, veremezken kimselere;
üşürsün, vardığın güneşsiz doğan gökkuşağı sabahlarda…
.
09 Eylül 2007
Nesrin Göçmen