Bedenlerimizde, eprimiþ aþklarýn kamçý izleri… Makyajý akýyor eskitilmiþliðin. Aþk doðruydu her zaman, aþýklar yanlýþtý. Bir efsanenin zamansýz kahramanlarýydýk sanki. Ya erken kapanýyordu tiyatronun perdeleri, ya her þeyin bitmesine raðmen inmek bilmiyordu. Antik bir þehrin, kazýlarda bir türlü bulunamayan kayýp hazinesi mi yoksa aþk derken; sen çýktýn karþýma. Iþýltýnla kamaþtý gözüm. Dikiþ tutturamadýðým tüm aþklarýn anýsýna, kadeh tokuþturdum sesindeki umutla.

Sabýkalýydým eksik sevdalardan… Otopsi masasýnda parmaklarým neþterdi. Delik deþik aþklarýn müessibiydim. Dikiþ izlerini ette deðil ruhta býrakmýþ, sakil bir serseriydim. Geri çekildikçe rakipler, ben acýya abanmýþtým. Az önce, parmaklarýmýn masumiyeti lekeleyerek dokunduðu kurtarýlmýþ bir bölge gibi parlýyordu kalp. Ýhanet ekilen sevdalar ölüm açtý. Upuzun, boylu boyunca uzanmýþ ölü aþklar görmüyor artýk þehre inen kameri. Sancýyor parmaklarým; ellerimin altýnda aþk, gökte aþk, havada ekþi bir telaþ… Oysa karþýmda sen varsýn. Otopsi masasýndaki aþký hayat öpücüðü ile diriltecek kadar canlýsýn.

Ýçine hapsolduðum çemberi ýsýrýyorum, yaþam kanýyor. Oluk oluk kahýrlar akýyor çapsýzlýðýma. Bir kertenkele gibi deðiþtirmeye çalýþýyorum ezberlenmiþ terkedilmiþlik rengi derimi. Sýyýramýyorum öðretilmiþ çaresizlikten sertleþen yerlerimi. Duyarsýzlýðýn oluþturduðu keþmekeþ içinde fütursuzca beynime hücum eden, önyargýlarla vuruþuyorum kahramanca. Çünkü sen varsýn artýk yanýmda. Saçý sakalý birbirine karýþmýþ meczup bir ihtiyar dayatmalar, sen varken yanýmda. Parmaklarýmý dudaklarýna götürdüðün o ilk anda, gücünü akýttýn farkýna bile varmadan. Gücün, gücüm artýk.

Elden ele dolaþan, her yeni elde sýmsýký avuçlanýp posasý çýkarýlan, ruhun derdine yanmayan insan; iki bedeni misafir eden tenin karþýsýnda, bir yýlan kadar sinsi, bir vaþak kadar vahþi hayvanlaþýveriyor. Bir komedi kumpanyasý kurulmuþ düzenin düz çizgisine. Sirk hayvanlarýndan daha iyi eðitilmiþ, yalaný yaþama akýtmaya meyilli dillerin sahipleri. Bu sahte senfoninin içinde; bir kanun taksimi yer ediyor içimde. Çünkü sen varsýn. Seninle kulaðýma dolan, seninle dilime dolanan aþkýn gerçeði…

Aynadaki buharda esrik izler býrakan bedenim kadar silikti düne kadar yaþam gözümde. Bir banyo küvetinde aþk girdi içime, aktý dudaklarýmýn kenarýndan yedi tepe kývamýnda… Öpen dudaklarýn mýydý Ege’yi? Ah kirpiklerinde alev saklayan adam, tülünü yýrttýn soluksuzluðumun. Kabuðumda en derinlerde sakladýðým istiridyem inci beyazý oldu artýk sana. Üst perdeden bir ses sesleniyor. Duyuyor musun? “Beni yoldan çýkarsana”!

Çarpýþýrken sesler soluklar sokakta, aþka takýlacak maskeler bedava! Tutulmayacak sözlerin, sabaha unutulan vaatlerin bini bir para! Nerde akþam orda sabah bir yolculuða mý çýktý yoksa sevda? Ne çok aradým mazinin puslu buðusunda… Sonra sen çýktýn karþýma. Tam da her þeyden umudu kestiðim anda. Þehvet utanmaz asla gece aþkýn kapýsýný çalýnca. Sen karþýmda, ilk adýmlarýnýn eli kulaðýnda. Sarhoþ bu gece sevda, sen onun kusuruna bakma. Ben ses vereyim onun yerine sana. Düþ tomurcuklarýmýn çiçeklendiði adam; açýk kapým ardýna kadar gözlerinin elasýna… Hoþ geldin aþkýma…