Henüz, idrakin ve inkiþafýn tarafýmdan bilinmeyen yýllardý…

Henüz, idrakin ve inkiþafýn tarafýmdan bilinmeyen yýllardý…

Heyecan ve merakýn vazgeçilmez zamanlarýydý…

Kendi halinde, yaþamaya çalýþan bir kiþiliðim vardý!

Kimseye sataþmaz, bir hinlik yapmaz ruh halindeydim.

Belki böyle olmak zorundaydým, arkamda kimseyi bulamazdým.

Þýmarýklýðý, hadsizlik yapmayý içime sindiremezdim.

Ayný mahalleden arkadaþlarým vardý, fakat çok farklýlardý.

Bir açýk kapý gördüler mi, oraya nüfus etmeyi marifet sayarlardý.

Babalarýmýz ayný iþ yerlerinde çalýþýrlardý, ayný sokakta oynardýk.

Yine okulda teneffüse çýkmýþtýk. Semih diye arkadaþ yanýma geldi.

Haydi, gel de þu bakkala gidelim dedi. Sessiz kaldým ve yanýna takýldým.

Kalmak zorundaydým, çünkü harcayacak param hiç bulunmazdý.

Semihle bakkala birlikte girdik. Ben kenarda bekliyordum.

Bakkal biraz kalabalýktý, öðrenciler ihtiyaçlarýný alýyorlardý.

Ben Semihe bakýyordum. Ne alacaksa, alsa da çýksak diyordum.

Semih her bir þeye el uzatýyor, bakýyordu. Cebine bir þeyler koyuyordu.

Ýçimden, Semihin ne kadar çok parasý varmýþ, diye geçiriyordum.

Zil sesini duydum. Teneffüs bitmiþti, öðrenciler sýnýflarýna giriyordu.

Ben artýk beklemekten sýkýlmýþtým, asla bir keyif almýyordum.

Fakat Semih yeni tanýþtýðýmýz bir arkadaþtý, babasý da komisermiþ.

Öyle söylüyordu, Semihin yalan söyleyeceðine, ihtimal vermiyorduk.

Sýnýfta ve okulda ona farklý davranýyorlardý, bu çok fark ediliyordu.

Nihayet Semih, alacaklarýný almýþ olmalý ki, bana haydi gidelim dedi.

Zil sesine ve sýnýflara koþan öðrencilere baktýðýmdan,

Semihin, neler aldýðýný pek fark etmedim ve ne kadar ödediðini göremedim.

Bakkalýn kapýsýndan tam çýkýyorduk ki, bakkal amca Semihin kolundan tuttu.

Yeniden içeriye aldý. Ben þaþkýn bir halde, ne yapacaklarýný bekliyordum.

Bakkal amca, Semihin ceplerine elini sokarak, saklananlarý çýkartýyordu.

Bir taraftan da kýzgýn bir þekilde Semihe bakýyordu. Nihayet durakladý.

Anladým ki ben, arkadaþým Semih, verdiði paradan çok þeyler almýþ.

Bakkal amca utanmýyor musun çalmaya, bir de öðrenci olacaksýn dedi.

Ben bunlarý duyunca, yerin dibine girdim. Yüzüm kýzardý, þaþýrdým kaldým.

Ne olacaklarý bekliyordum ki, Semih fýrladý ve beni göstererek söyledi!

Bakkal amca, bunlarý bana Mustafa verdi. Sen sakla da paylaþýrýz dedi.

Diyerek, bakkal amcaya beni, bir parmak iþaretiyle gösterdi.

Benim nutkum durdu. Donup kaldým. Hiçbir þey yapamadým.

Ve Semih hala konuþmaya devam ediyordu. Benim babam komiser diyordu.

Bakkal amca bir bana ve birde Semihe bakýyordu. Yalan söyleme diye haykýrýyordu.

Semih aðlamaya baþladý ve babamý istiyorum diye feryat ediyordu.

Ben periþan ve çaresiz olarak akýbetimi bekliyordum. Babamlar duymamalýydý.

Yýkýlýrdým. Her bir cezayý çekmeye hazýrdým, fakat Annemlar duymamalýydý.

Çünkü onlar, bizleri bu konuda, çok hassas yetiþtirmiþlerdi. Yoksa yýkýlýrlardý!

Bakkal amca, öðretmenimizi çaðýrttýrdý. Polise haber vereceðini söylüyordu.

Öðretmenimiz, telaþlý bir þekilde bakkala girdi. Neler olduðunu sordu.

Bakkal amcada, olanlarý bir çýrpýda, öðretmenimize anlattý. Öðretmenimiz bir nefes aldý.

Yeniden bizlere dönerek, gözlerimizden bir þeyler arýyordu. Yeniden yutkundu.

Mustafa’yý her zaman, evimin anahtarýný vererek, bir þeyler getirmesini istemiþtim.

Bu güne kadar takip ettim, en ufak bir þüpheye kapýlmadým diyerek savunma yaptý.

Bakkal amca, bende biliyorum bu çocuk þu köþeden hiç ayrýlmadý.

Hiçbir þeye elini dahi uzatmadý, zavallý çocuk masun dedi.

Öðretmenimiz, özür diledi ve gerekli cezayý vereceðini söylemiþti.

Bana, kimlerle arkadaþlýk yapacaðýma dair, dikkat etmemi öðütledi.

Komiserin oðlu olan ve benim arkadaþým zannettiðim Semih bir iftira atmýþtý.

Hayatým boyunca, yaþadýðým bu durumu asla unutamadým. Hüznümü yudumladým!