Güneþ doðdu
Aç gözlerini,
Ýlk kez doðduðunu sandýðýn güneþe doðru
Gökyüzünü sarmýþ
Doðan güneþin kavurduðu bulutlar
Kýrmýzýdan turuncuya
Turuncudan griye
Giderek yükseliyor ateþ topu
Bulutlarda yarýklar açarak yakýyor
Kuþ cývýltýlarý…
Güneþin ilk ýþýnlarýyla canlanan kelebekler…
Aç gözlerini,
Perdelerin ardýndaki hayatýndan…

Hafif bir yaðmur…
Havaya serpilen ýslak çimen kokusu
Güneþin kuru sýcaðýnda tatlý bir ýslaklýk
Yaðmura eþlik eden aþk nameleri
Sokaðýn baþýnda birbirine kenetlenmiþ dudaklar…
Kelebekler, kuþlarýn melodisine eþlik ediyor
Yaðmur damlalarý güneþ ýþýnlarýný parçalýyor
Sonsuza uzanan bir gök kuþaðý
Gülümse,
Perdelerin ardýndaki hayatýndan…

Yaðmur…
Biraz daha þiddetli
Karayý döven dalgalar…
Onlarda kelebeklere katýldý
Eþlik ediyorlar kuþlarýn durmayan aþk ezgilerine
Sokaðýn sonundaki dudaklar ayrýldý
Birbirine özlemle bakan gözler…
Yýldýrýmlar…
Ani bir aydýnlýk
Bir an için bile olsa
Griden beyaza…
Ýç çek,
Perdelerin ardýndaki hayatýndan…

Hafif bir soðuk…
Yaðmur durdu…
Gökyüzünde süzülen pamuk taneleri
Kuþlar daha yavaþ bir parçaya geçti
Kelebekler saklandý
Dalgalar sakin
Sokakta derin bir sessizlik
Hem gri
Hem beyaz
Melekler teker teker yeryüzüne serpiþtiriyor bulutlarý
Minik pamuk taneleri
Sarýyor ayrýlmayan elleri,
Sýcaða dayanamadan eriyor
Havada yok oluyor
Ellerse üþümüþ
Ama ayrýlýktan uzak
Hisset havadaki aþký,
Perdelerin ardýndaki hayatýndan…

Artýk soðuk dondurucu…
Ama gözlerini camda gezdirmek bile unutturuyor kristalleþen suyu
Havada süzülen bembeyaz pamuk taneleri
Çatýlara çöken bulutlar
Sokaklarý saran yumuþacýk saflýk
Aç perdeyi
Býrak kendini saflýðýn derinliklerine
At elini,
Aç perdeyi…

Buzdan cehennem…
Kuþlar ötmüyor
Kelebekler uçuþmuyor
Dalgalar donmuþ…
Çocuk,
Sokaðýn sonunda…
Dizlerinin üstünde…
Tek baþýna…
Ciðerleri dondurup
Hiçliðin derinliklerinde parçalayan bir hava
Perdenin beyazlýðýna gizlenen karanlýk
Ne sevgi,
Ne aþk,
Ne umut,
Sadece hiçlik
Ve hiçliði örten karanlýk
Kapat gözlerini…
Hiç doðmamýþ olan sonsuzluða doðru…
Ne gerçeðe
Ne de yalana
Sadece sonsuzluða…