yaþam dediðin ne ki
doðmak bir kere
ölmekse...binlerce.

an avucunun içinde yeryüzü
an yýldýzlar kadar uzaktan seyredersin kendini
gün gelir bir simit sýcaklýðý damaðýnda
gün gelir ne yenir ne yutulur boðazýnda

geçmiþten bu yana
akýl ermez kahpelerin oyunlarýna
vurulurda- vurulursun
tenine yabancý kurþunlarla

denizinin mavisini sunarsýn
kurak ruhlarýný ýslatýrlar
yüreðindir can yelekleri
kýyýlarýnda doðar- büyür- çoðalýrlar
ama yazgýsýdýr tarihten bu yana insan olanýn
direnerek tüketilmek
ve bir kere doðup binlerce kez ölmek

yine de bitmez denizlerin
boðuþsan da dalgalarýnda
çekemez derinlerine ölü yosunlar
vurursun mutlaka bir adanýn kollarýna

seyrederler seni ölüm çukurundaki
simsiyah kanayan gözleriyle
binlerce parçaya bölünsen de
gülüþlerini söndüremez saðanaklarý
özlem dolu gözlerinde bulamazlar
düþmanca bir bakýþ
sorumsuzca sýralanan sözlerinde
susarsýn..susarsýn yiðitçe

bilirsin
daha çok yürünecek bu vahþet yolunda
kiminin dil ucundan
kiminin iki dudak arasýndan batacaktýr
özsüz sözlerinin zehirli dikenleri
ama alýþýksýndýr
artýk kan tutmaz seni

yaþam dediðin ne ki
doðmak bir kere
ölmekse...binlerce..