Bazen elinde deðildir insanýn hayatýný yönlendirebilmek... Ýpleri baþkasýndadýr ve de o sadece ipleriyle kendisini yöneten sahibine sadýk kalmak zorundadýr.
En "olur"lar bile olmaza dönüþür bazen, baþkalarý yüzünden. Korku mudur sebebi? Yoksa bir kiþilik bozukluðu mu? Neden izin verir insan baþkalarýnýn olaylarý ve de isteklerini böylesine karýþtýrmasýna? Sen "Tamam" diyecekken, o "Hayýr" diye kaldýrýr cevabýný. Senin "Tamam"ýn onun sana hayrýnýn [hayýrýnýn] gölgesinde kalýverir ve tastamam ona olur tamam; istediklerine ya da benliðinin isteklerine deðil.
Hatalý, suçlu ya da her neysen... Cezayý çekecek olan sensen eðer, doðruyu yazmak kaderine baþkalarýnýn düþer mi haddine? Sen her þeyinle sensen eðer, neden bir baþkasýnda bu ipler?
Sevdin kavuþamadýn, isyanýný konuþamadýn... Peki neden yaþadýn?
Baþkalarý bekçilik ederken kuzu rolünü iyi oyna diye...
Ne de olsa Dünya'ya gönderiliþin insan rolü oynayýp insanlýktan nasibini al diye...
Peki kuzucuk.. Baþkalarý etinden, sütünden ve de yününden faydalarýnýrken sen büyüdüðünü sandýðýnda, alabilecek misin insan sandýklarýnýn cümlesinden payýna düþeni?
Ya da yine payýna avucunu yalamak mý düþer,bekçiliðini eden iplerin sahibi sürüye katýldýðýn için artýk seni ayýrd edemezken?
Kuzum... Artýk kendine gel!