Aþk...Biçare yüreðimin yegane fýrtýnasý...
Hani þu kuþlarýn bile kaçtýðý kadar sert olan,
Sonunda kýrýk dökük binalar býrakan...

Tüm hayaller onunla gerçekleþir; canan,
Ve tüm hayal kýrýklýklarý...
Gözümden akan gözyaþlarý gibidir sevda,
Aþkýn zerafetiyle yanan...
Çare bilmeden çöllerde yol alan...

Gökteki yýldýzlarý bilir misin ?
Hani þu bir araya gelip ayý kýskanan...
Ýþte sen o gökteki ay gibisin
Yüreðimi yerinden oynatan...

Sen takvim yapraklarý gibiydin
Hiç bitmeyecekmiþ gibi baþlayan...
Ve ardýna bile bakmadan sessizce dökülen,
Kýnýndan çekilmiþ kýlýç gibi,geri dönmeyen...

Kendini bir de benim yerime koy,
Geç aynanýn karþýsýna ve kendinle yüzleþ...
Gör bakalým ardýnda býraktýðýn harabeyi,
Gör sevgi ve nefretimin ikilemini...

Bir yalan bul ve saklan ardýna
Sonra da seyret oradan beni...
Zavallý kalbimin nafile bekleyiþini;
Acý,hasret ve elemini...

Bu haykýrýþlar çaresiz bir aþýktan...
Þafakta bile güneþsiz kalan,
Ruhu karanlýða mahkum bir çocuktan...
Sýra bana geldi sanýrým;
Nokta koyma vakti o tarifsiz aþka...

Aþk...Sonu gelmez bir rüyaydý gördüðüm...
Aþk...Yalancý bir sahneydi öldüðüm...