Ýnsanýn adýnýn önüne “büyük” sýfatýný koymakla büyük olunmuyor maalesef. Öyle olsa idi, tarihte kahramanlýkla anýlan ve adýna sinema filmlerinin çekildiði “Büyük Ýskender”, cüssesi gibi küçük deðil, adý gibi büyük olurdu.
Büyük olmanýn ön þartý insanlýða hayýrlý anlar býrakmaktan geçer. Bu baðlamda bu sýfatý layýkýyla hak eden en “büyük” insan þüphesiz Allah Resulüdür. Çünkü o yüce insan, bütün hayýrlarýn baþýdýr. Günümüzde hayýr namýna ne mevcut ise O’ndan bir iþaret taþýdýðý muhakkaktýr.
Yardýmlaþmadan, erdemli komþuluk iliþkilerine, ilimden ticarete, saðlýktan spora her alanda hayrýn öncüsü ve lideridir.
Burada þöyle bir tereddüt hâsýl olabilir:
-Ýyi de O’ndan (s.a.v) önce de peygamberler mevcut idi ve onlarýn her birinin dünya hayatýna ait muþtularý mevcuttur. Nasýl oluyor bu iþ?
Allah her þeye kâdirdir. Evvel ve âhir O’na ve O’nun hükmüne aittir. “O bir þey murat etti mi, ona sadece “OL!” der, o da oluverir.” Her hayrýn baþý olan Hz Fahri Kâinat Efendimiz (s.a.v.) de O’nun “Ol!” demesiyle ruhu ilk yaratýlan insandýr. Efendimizin isminin, Rabbi ile ayný cümlede bulunduðuna (kelime-i tevhid) Hz. Âdem (a.s.) Cennette þahit olmuþtur.
Bu O’nun ruhen büyüklüðünün delilidir.
Ayrýca Âlemlerin Efendisi’nin Miraç hadisesinde bütün peygamberlerle görüþmesi ve onlarla namaz kýlarken onlara imamlýk yapmasý da bilinen gerçeðin ifadesidir.
Zaten biz mü’minler için bunda þek ve þüphe bulunmamaktadýr.
Ancak Danimarka’da baþlayýp Avrupa’nýn kirlenmiþ ruhuna sinen karikatür krizinde olduðu gibi, zaman zaman küçüklerin küçüklüklerini aþikârlaþtýrdýðý durumlar bizleri üzmekte ve rencide etmektedir. Ýslam âlemindeki Danimarkalýlarýn (Salman Rüþtü, Teslime Nesrin vb.) ucuz kahramanlýkla büyük oyuna gelen küçükler olduklarý âþikardýr.
Ýnsanoðlu hangi dinden, kültürden, inançtan ya da inançsýzlýktan olursa olsun aþýrý fanatik ve saldýrgan bir ruh taþýyarak büyük olamaz. Olsa olsa zavallýlýðýnýn iþaretlerini yansýtarak, adýný fani dünyaya geçici lanse etmek küçüklüðünden ileri bir konum üretememektedir.
Yukarýda da zikredildiði üzere, bir insanýn “hayýr” namýna artýlarý onun büyüklüðüne, “þer” namýna eksileri onun küçüklüðüne iþarettir.
Âdemoðlu, Mehmet Akif’in deyimiyle “ya eser býrakýr, ya da semer” fani dünyaya. Hayýrlý eser býrakanlar kadar þerli semer býrakanlarýn da olmasý, dünyanýn faniliðinin ve küçüklüðünün alamet-i fârikasýdýr. Eserler ve semerler somut olabileceði gibi soyutta olabilir. Örneðin Kur’an-ý Kerim, Allah’tan kullarýna peygamberimiz ve Cebrail (a.s.) vasýtasýyla sunulan en büyük somut eser iken, Kâbil’in dünyamýza býraktýðý kan davasý mirasý kötü bir soyut eserdir.
Ýnsanlýk tarihi büyüklerle küçüklerin dünya arenasýndaki mücadelesinden örneklerle doludur. Bu mücadelelerin neticesinde iyiler her zaman kazanýrken, kötülerin de zaman zaman galip pozisyonda görüldüðü yanýlgýlar söz konusudur. Çünkü iyilerin galibiyeti her iki cihan içindir ve ikinci cihanda bereketli kazanç söz konusudur. Kötülerin galibiyeti sadece dünyalýk ve geçicidir. Geçici olanda ise mutlakýyet yoktur. Bu nedenden ikinci cihanda kayýp haneleri bereketlidir.
Ýþte insanlýk âleminin büyük ve küçüklerine birkaç örnek:
Mimar Sinan’ýn öðrencisi Mimar Hayrettin, Avrupa’nýn göbeðine þaheser niteliðinde yaptýðý Mostar Köprüsü ile büyük sýfatýný hakkýyla hak ederken, 1993’te yine Avrupa’nýn göbeðinde medeni dünyanýn(!) gözleri önünde, eþi benzeri görülmemiþ toplu katliamlar yapan Sýrplar ve Hýrvatlar tarafýndan Mostar Köprüsü’nün de insanlarýn kalbiyle birlikte Neretva Nehri’nin sularýna gömülmesi, köprüyü yýkan zihniyetin küçüklüðünün en büyük göstergesidir.
Büyüklük ise, Mostar’ý yeniden ayný görkeminde inþa eden Türkiye’ye ait bir haslettir.

Týp alanýndaki dâhiyane çalýþmalarýyla büyük adýný týp literatürüne yazdýran Ýbn-i Sina, büyüklüðü temsil ederken, týbbýn olanaklarýný kötüye kullanan organ mafyasý elemanlarý da, küçük sýfatýnýn her molekülünü kendi bünyelerinde yaþamaktadýrlar.
Ýslam âlemine, Âlemlerin Efendisinin sünnetinin ruh ve bereketini fýkhî bir delil olarak sunan Ýmâm-ý âzam, âzam sýfatýnýn gereðini yaþamýþken, bugün abdestin adabýný bilmediði halde dört büyük mezhep imamýný eleþtiren beyhudelerin, üzerlerine yapýþan küçüklük sýfatýný, malayani kavramlarýnda ve fikri kavgalarýnda yaþamalarýna þahit olunmaktadýr.
Avusturya’da, kendi kýzýný yýllarca vahþi hayatýna ortak eden adam(!) Joseph Fritzl, küçük sýfatýnýn en dip çukurunu oluþtururken, Afrika’daki açlýktan ölmek üzere olan; bedeni küçük, kalbi insan duyarlýlýðý kadar büyük çocuklara yardým elini uzatan ÝHH’nýn baþkaný Sayýn Fehmi Bülent Yýldýrým ve ÝHH ekibindeki gönlünü adamýþ gönüllüler, büyük sýfatýnýn erdemini her daim hayýr ve hasenatta kullandýkça, alýnlarýnda taþýmasý saðlýklý ve fýtri büyüklüðün iþaretidir.
Büyüklük; dünyada iken yapýlan eylemin derecesinden, geride “büyük” hisler býraktýran, küçüklük ise; kalplere matem havasý ve kasveti oluþturan gayriinsanî olgularýn bütünüdür.
Büyüklük, Allah’a mahsus olduðu için, kullarýna da ne güzel yansýmasý mevcuttur.
Sýnýrlý yaþamýmýzýn sýnýrlarýnda, büyüklüðün, âdemoðlunun erdeminde kalmasýný diliyoruz.
Not: Ramazan-ý Þerifinizi en içten dileklerimle kutlar, hayýrlara vesile olmasýný Cenab-ý Kibriyâ’dan (c.c.) niyaz ederim.
Selam ve muhabbetle.