Mutluluk ve dram, insanlık tarihi ile var olan, birbirine zıt iki eylemdir.
İnsanlık var oldukça da bu ikili, insanlığın hayatında var olmaya devam edecektir. Çünkü âdemoğlu bu iki karakteri de yaşayabilecek bir surette yaratılmıştır.
Çirkin olmadan güzelin kıymeti bilinemeyeceği gibi, hüzün olmadan da mutluluğun kıymeti bilinemeyecektir.
Ama aslolan hüzün değil mutluluktur.
İnsanlığın mutluluğu için çeşitli görüşler, düşünceler, felsefi akımlar ve inanç sistemleri devreye girmiştir. Ama ilahi kaynaklı inanç sistemleri hariç hiçbir akım, mutluluk çıtasını uzun soluklu yukarılarda tutmayı başaramamıştır.
Başarması da olanaksızdır. Çünkü beşeri gayretler ancak dönemsel ve çevresel çözümler sunmaktadır. Bu çözümlerin dönemsel ve çevresel kalması, mutlu insan, mutlu toplum ve hatta mutlu halklar ideali için insanoğlunun yeni arayışlara yönelmesine neden olmuştur.
Her arama sonunda bulunan sonuçlar çıtayı biraz yükseltse de yeterli olmamıştır. Yeterli olması için bireylerin beyin olarak buna hazırlanması gerekmektedir. Yenileşmeye, değişime, gelişmeye mesafeli ya da kapalı duran bireyler ve milletlerin hazırlık safhası bazen çok zaman almaktadır.
Yeniliğe, değişime ve gelişimeye mesafeli duran bireyler ve toplumlar genel itibariyle kendi menfaatlerini, diğer bireylerden ya da diğer toplumlardan üstün görüp, ortak mutluluk nişanesi olacak olan “hak edene kazandırma” formülüne sıcak bakmamaktadırlar.
Bu anlayış da nefret ve çatışma kültürüne katkı sağlamaktadır.
Bundan elli yıl önce otobüslerde ön koltuklarda oturulmasına müsaade edilmeyen ABD’nin esmer halkı kimi zaman ölümle, kimi zaman hapisle, kimi zaman işkence ile sonuçlansa da mücadelesini çeşitli yolarla sürdürerek bugün belli bir seviyeye getirmiştir.
Mücadelede, önce siyahların beyazlara karşı horlanmasından dolayı, sadece siyah ırk üzerinden yapılmıştır. Bunun yanlışlığı kısa sürede anlaşılıp “Halkların Kardeşliği” ilkesine dayandırılarak eşitlik ve özgürlük için ortak mücadeleye dönülmüştür.
Bunun neticesi olarak da bugün, ABD başkanlık seçimlerinde Kenya asıllı ve müslüman kökenli Barack Obama kendi teninden olmayan insanların da oyunu alarak ABD’nin yeni başkanı seçilmiştir.
ABD’li ünlü insan hakları savunucusu Martin Luther KING’in, “I have a dream” (Bir Hayalim Var) başlığını taşıyan ve sözlü edebiyatın şaheserleri arasında kabul edilen tarihi konuşmasının, 28 Ağustos 1963 tarihinde 300.000 kişinin katılımıyla, Washington DC. de gerçekleştirdiğinde hayali siyahlarla beyazların el ele tutuşması ve eşit haklara sahip ABD vatandaşlığı idi.
Martin Luther’e hayalini çok gören zihniyet, 4 Nisan 1968 tarihinde kör kurşunlarla, ona hayalini görme fırsatı tanınmadan, tarihteki insan hakları mücadelesi sayfasındaki yerine gönderdi.
Onun ölümü ABD’de mücadelenin hızını kesemedi ve aradan yarım yüzyıl geçmeden siyah bir lider onun hayalinin ötesinde bir konumu hak etti.
***
Martin Luther KING’in demokrasi manifestosu (bildiri) niteliğindeki uzun konuşmasından bir bölüm:
“Bir hayalim var benim!…
Zenci toplumunu çepeçevre kuşatmış bulunan bu yeni ve kutsal militan ruh, bizi tüm beyaz insanlara karşı bir güvencesizliğe yöneltmemelidir. Beyaz kardeşlerimizin pek çoğu, kendi kaderlerinin bizimki ile sıkı sıkıya bağlı olduğunu idrak etmektedir. Bunun en güzel delili, şu an bizim aramızda bulunmuş olmalarıdır. Biz, bu yolu tek başımıza yürüyemeyiz.
Bugün size şunu hatırlatıyorum ki, dostlarım, ümitsizlik batağında boğulmayalım. Şu an yaşamış olduğumuz ve önümüzde bulunan zorluklara rağmen, hala bir hayalim var benim. Bu hayal, Amerikan rüyasının derinliklerine kök salmış bir hayaldir.
Evet… Bir hayalim var benim…
Gün gelecek, bu ulus ayağa kalkacak ve kendi inanç değerlerini tam anlamıyla yaşayacak. Şu husus apaçık ortadadır ki, bütün insanlar eşit yaratılmıştır.
Bir hayalim var benim!…
Gün gelecek, bir zamanlar köle olanların evlatlarıyla yine bir zamanlar köle sahiplerinin evlatları, Georgia’nın kızıl tepelerinde, birlikte kardeşlik sofrasına oturabilecekler…
Gün gelecek, dört büyük çocuğum, derilerinin rengine göre değil, karakterlerinin yapısına göre değerlendirilecekleri bir ülkede yaşayacaklar…
Bugün bir hayalim var benim…
Gün gelecek, Alabama eyaleti, şirret ırkçıları ile ağzından hep müdahale ve yasaklar yönünde sözler dökülen valisi ile o eyalet bile, minicik siyah erkek ve kız çocuklarının, minicik beyaz erkek ve kız çocukları ile kardeşçe el ele tutuşabilecekleri bir yer olacaktır…
Bugün bir hayalim var benim…
Evet, bir hayalim var…! Gün gelecek, özgürlüğümüzün önünde birer engel olan bütün vadiler yükselecek, bütün dağlar eğilecek, engebeli yerler hizaya gelecek ve Allah’ın yüce şanı yeryüzüne inecek ve bütün canlılar bunu hep birlikte göreceğiz.”
***
Bill Clinton, Marmara depreminden sonra ülkemize gelip Erkan Bebeğe burnunu sıktırdığında Türk milletinin büyük sempatisini toplamıştı.
George W. Bush ise kendi tezgâhları 11 Eylül uğursuz eyleminden sonra başta Afganistan ve Irak’ta müslüman kıyımından ve Ebu Gureyb ile Guantanamo'daki vahşetlerinden dolayı Türkiye’de ve İslam dünyasında derin hüzne neden olarak, ABD’ye olan sempatiyi antipatiye çevirdi.
“Bir hayali olan” Barak Hüseyin Obama, yeni bir umut ile ABD’ye olan antipatiyi sempatiye çevirebilecek mi? Bunu zaman gösterecek.
Arzumuz, daha mutlu bir dünya…
Bunun için de Obama’nın dış politikası önemli bir nişanedir.
Başarılar ve huzurlu görevler diliyoruz.
Selam ve muhabbetle.