Sonbaharýn gelmesiyle ölü yapraklar yol üzerinde düzensiz savruluyordu.Ayaklarým beni gitmeye alýþkýn olduklarý yaþlý çýnarýn yanýna götürüyordu.Ilýk esen rüzgar dýþarýda son demini yaþayan yapraklarý hareketine katýyordu.Yürüyordum,yaðmurun ýslattýðý toprak,kokusuyla beni büyülüyordu.Ne zaman caným sýkýlsa,kendimi yalnýz hissetsem,bu yalnýz çýnarýn yanýnda olurum.Son günlerde yalnýz deðildi. çýnar,bir baþka misafiri aðýrlýyordu.

Orta boylu,buðday tenli baþka bir tabirle kýlýksýz bir adam oturuyordu çýnarýn dibinde.Ak sakalýnda oldukça seyrek siyah teller vardý.Hareketten yoksun,cansýz gözleri boþ boþ uzaklara bakýyordu.Bakýþlarýnda ki karanlýkla uzaklara bakan,bir balýkçýyý andýrýyordu.Üzerinde uyumsuz kýyafetler vardý.Yanýna yaklaþtýðýmda fotoðraf olduðuna inandýðým kaðýt parçasýný yýrtýk ceketinin iç cebine koydu.Yanýna oturdum,o hareketsiz boþ gözlerle uzaklara bakýyordu.Bir süre onu izledim.Hýrýltýlý nefes alýþýný duyabiliyordum.Saçý sakalý bir birine karýþmýþ bu adam bende anlamsýz bir merak uyandýrýyordu.Kýrk-kýrk beþ yaþlarýnda olmalýydý.

”Hayatýnýn büyük bir bölümü acýlarla,yalnýzlýkla geçmiþ olmalý ki yaþadýðý bu ýzdýraplar yüzüne derin çizgiler halinde yayýlmýþ”diye düþündüm.

Ýkimizde susuyorduk.Ben bu düþüncelerle haþýr neþir olurken belki de oda benim kim olduðumu merak ediyordu.Onunla konuþmak için uygun bir an yakalamaya çalýþýyordum.Bir vakit öylece oturduk,savrulan yapraklarýn hýþýrtýsý da olmasa bu anýn bir resim karesinden ibaret olduðunu düþünürdüm.Usulca yanýna oturdum
Askýlý siyah çantamdan sigaramý çýkardým,uzattým.Önce anlamsýz anlamsýz baktý .Uzatmýþ olduðum paketten bir sigara aldý,yaktý.Derin bir nefes çekti ciðerlerine.Havaya savurduðu sigara dumaný baþýnýn üzerinde beyaz bir bulut oluþturdu.Sessizce doðruldu,hiç bir þey demeden ,kaçar gibi uzaklaþtý yanýmdan.Oturduðu yerde taþralý olduðunu düþündüðüm bir genç kýzýn siyah beyaz fotoðrafýný gördüm.Belki kavuþamadýðý sevdiði…Belki de seni seviyorum dahi diyemeden kaybettiði…Belki karþýlýksýz sevda denen durumun resme girmiþ hali…

Her türlü yoruma açýk siyah beyaz bir fotoðraf ama belli ki her baktýðýnda kalbine saplanan bir býçak.Ben bunlarý düþünürken o,adýmlarýyla aramýza mesafeler koyuyordu.Adýný bilmediðim bu gizemli adamýn arkasýndan:

-“Hey siz!Bir fotoðraf düþürdünüz” diye seslendim.

Yavaþça arkasýný döndü.Sonra koþar adýmlarla yanýma geldi.Bir elimdeki fotoðrafa,bir bana ve daha sonrada çýnara baktý.Henüz elimdeki fotoðrafý ona uzatmamýþken o,kaparcasýna taþralý kýzýn fotoðrafýný elimden aldý.Nemli gözleriyle manalý manalý bana baktý:

-“Sað olasýn beyim” dedi.

Bu sessiz adamýn dudaklarýndan çýkan iki kelime,tüm ezilmiþliðinin sese dönüþtüðü bu iki kelime,içimde tarifsiz bir acýma duygusu uyandýrdý.Farkýnda olmadan söylenen bir cevap misali:

-“Bir þey deðil”dedim.

Dilsiz olduðunu düþündüðüm bu insanlýk ayýbý adamýn konuþtuðunu görmem,bir nebze olsun beni ferahlattý.Demek ki dilsiz deðil konuþabiliyor artýk tüm meraklarýmdan kurtulabilirim,devamý gelmeli konuþmalýyým.Adýný sordum:

-Adým Bahtiyar ama ne yazýk ki hayatta hiç Bahtiyar olamadým dedi ,öksürdü.Elinde sýmsýký tuttuðu fotoðrafa yaþlý gözlerle baktý.Yýllardýr kendi benliðiyle konuþan bu adam,yüzünden okuduðum tüm acýlarý,piþmanlýklarý,iç çekiþleri bana anlatmak istiyordu.Bende dinlemek için sabýrsýzlanýyordum.Bu pejmürde adamýn yalnýzlýðýna þahit olan çýnar yine onu dinliyordu..Oturduk.Bir kaç el hareketiyle sigara içmek istediðini söyledi.Ona uzattýðým sigara paketinden bir sigarada ben yaktým.

Bir söze baþlamak sözün devamýný getirmekten zordu.Bahtiyarda nasýl baþlasam dercesine ,konuþmakla konuþmamak arasýnda gidip geliyordu.Söze ben baþladým:

-Bu Fotoðraftaki kýz dedim,sözümü tamamlamama fýrsat vermeden:

-Gül dedi ve Gülün fotoðrafýna iki damla göz yaþý döküldü.Göz yaþlarýyla ýslanan taþralý Gül’ü kirli ceketinin astarýyla sildi.Bir müddet fotoðrafa baktý.Sonra aðlamaklý bir ses tonuyla:

-Adý Gül’dü.Ne ben Bahtiyar olabildim ne de o güle bildi dedi.Elini yanýna koyduðum sigara paketine uzattý,bir sigara daha alýp yaktý.Ýçinde kopan fýrtýnalar bütün benliðini sarmýþtý ve onu sarsan bu fýrtýna beni de akýþýna katmýþtý.Sigarasýndan derin bir nefes aldý:
-Beyim hiç sevdiðin birini öldürdün mü? dedi ve cevabýný beklemeden:
-Ben öldürdüm kendi kýz kardeþimi,bu kanlý ellerimle,acýmadan….

Baþýný nasýrlý ellerinin,onun tabiriyle kanlý ellerinin,arasýna aldý:
-Ben Vanlýyam beyim,bizde kanun töredir sorgulayamazsýn büyükler söyler sen yaparsýn.

Ýzmariti hýþýmla fýrlattý,baðýrdý:
-Onlar söyler sen yaparsýn,bende yaptým,öldürdüm bu ellerimle öldürdüm Gül’ü.

Bir katilin yanýnda oturmuþ onu dinliyordum.Bu gizemli adam nasýl olurda bir cana kýyabilir.Duyduklarýmýn þaþkýnlýðýyla ellerim titriyordu.O ise yýllarca süren suskunluðunu bozmuþtu ve içinde ki gizemi tüm çýplaklýðýyla bana anlatýyordu:
-Henüz on beþ yaþýma doldurmamýþ,büyümeye çalýþýyordum.Ailemin sekiz çocuðundan en küçüðü ve erkek olaný da bendim.Benim bir büyüðüm Gül’dü,taze bir Gül.

Babam dediðim dedik bir adamdý.Varlýklý ,yaþlýca bir adama kýz kardeþimi verdi.Babamýn bu kararý ablamýn hiç hoþuna gitmemiþti.Öyle ki ablamýn geceleri aðladýðýný duyardým.Bizim oralarda söz hakkýn büyüklerindir beyim.Onlar ne derse biz sorgusuz kabul eder,uygularýz.Ýþte böyle beyim taze bir Gül ve ihtiyar bir eþ,Töreler ve kurbanlar…

O zamanlar sorgulayamadýðým törelere þimdi isyan ediyorum.Nasýl isyan etmeyeyim,hiç çocuktan anne olur mu?

Bahtiyar konuþuyor ben ise düþünüyordum.Þimdiye kadar filimler de izlediðim,bana göre sadece filimlere konu olan gerçekte hiç bulunmayan töreler þimdi gözümde canlanýyordu.Bahtiyar:
-O ihtiyar,o varlýklý ihtiyar,bir yaz akþamý þanýna layýk olduðu söylenen bir düðünle aldý Gül’ümüzü bizden.Ýþte beyim ablamýn kötü yazgýsýnýn baþlangýcý böyle oldu.Yaþlý bir ihtiyar ve körpecik bir Gül.Týpký siyahla beyaz,iyiyle kötü,güzelle çirkin misali gibi zýt bir durum Genç bir kýz ve yaþlý bir adam.Kýz kardeþim ara sýra bize gelirdi.Canlý canlý bakan gözleri,her geldiðinde bana daha bir sönük gelirdi.Daha çocuk denecek yaþtaydým fakat ablamýn mutsuz olduðunu anlamak için kör olmamak yeterliydi.Haftada bir gün bize gelir,annemle iki odalý evimizin küçük mutfaðýnda uzun uzun konuþurlar ve sonra giderdi.Her geliþinde geri dönmek istemeyen gözlerle bahçe kapýsýndan anneme bakardý.Annem bir türlü saklamayý beceremediði göz yaþlarýný,baþörtüsünün kenarýyla silerdi.Ablamýn arkasýndan uzun süre aðlardý.Bir þeyler yolunda gitmiyordu beyim.Taze bir Gül her geçen gün soluyor bizler ise sadece üzülüyorduk.

Hiç unutmam beyim.Yine böyle bir sonbahardý.Güneþ çoktan evine çekilmiþ,karanlýk tüm köyü kaplamýþ,gök yüzü hýçkýrýklara boðulmuþ aðlýyordu kapý çalýndý.Kapýyý açtýðýmda sýrýlsýklam olmuþ,yüzü ve elleri yer yer çamurla kirlenmiþ,kaþý ve burnu kanayan bir Gül, yarý baygýn halde karþýmda duruyordu.Kolundan tuttum,kucaðýma aldýðýmda,göz yaþlarým içimi yakýyordu.Annem feryat ederek sarýldý ablama.Babam tepkisiz bizi izliyordu.Ne olduðunu anlamamýþtýk ki kapý tekrar;fakat kýrýlýrcasýna çalýndý.Açtýðýmda Gül’ün kocasý olan o ihtiyar karþýmdaydý.Eli ile yana itti beni ve hýzla içeri girdi.Ben dona kalmýþ açýk kapýnýn önünde öylece,bekliyordum.Ýçerde olanlarý görmüyor sadece duyuyordum.Sakallarýnda hala yaðmur damlalarý asýlý duran ihtiyar,ablamý kolundan tuttu,sürükleyerek aldý ve gitti.Açýk kapýdan bir ablama birde arkamda duygusuz gözlerle bakan babama baktým.Babam ise tepkisiz “kapýyý kapa,geç içeri” dedi.

Bahtiyar tekrar aðlamaya baþladý.Kulaklarým duyduklarýný inanmakta güçlük çekiyordu.Kýzýnýn arkasýndan sadece bakan,konuþmayan bir baba!

Bir insaný töreye bu kadar tutsak eden ne olabilir ki diye düþündüm.Bahtiyar koluyla göz yaþlarýný sildi ve devam etti:
-Uzun süre ablam bize gelmedi ondan bir haber alamadýk fakat bir gün aldýðýmýz o haber,bir Gül’ün açmadan solmasýna,ölüm fermanýnýn yazýlmasýna neden oldu.Ýhtiyarýn aþaðýlamalarýna,iþkencelerine dayanamayan ablam kaçmýþtý.Töreler böyle bir durumda ölümü emrediyor,cellat “sen olacaksýn” diyordu çocuk denilecek yaþtaydým beyim.Büyüklerimin sözü kanundu ve ben ise zoraki uygulayýsý…Babam,babasýndan kalma altý patlarý belime soktu,cebimde bir miktar para…

Sonra iki eliyle omuzlarým dan tutarak “haydi aslaným.Ablan namusumuzu kirletti,sen temizleyeceksin “dedi,alnýmdan öptü ve gitti.

Bir yandan namus diðer yandan töre en acýsý taze bir Gül,belimde soðukluðuyla içimi ürperten bir silah,kulaðýmda “namusumuz kirlendi,sen temizleyeceksin” diye yankýlanan o illet cümle.Karma karýþýk bir ruh haliyle kimliksiz ben ,verilen emiri yerine getirmek için þehre doðru yola çýktým.

Ablam sýðýnak olarak þehirde oturan onunda benimde ebeliðimi yapan “Hafize” adlý kadýný seçmiþti.

Hafize kadýnýn kocasý törelerine baðlý bir ihtiyardý. Çok geçmedi,þehirde kalýþýmýn ikinci günü beni buldu.

“Namusun bizim evde oðul,durma görevini yap bizleri utandýrma”dedi.Elime sigara kaðýdýna yazýlý bir adres verip yanýmdan uzaklaþtý.Verilen adresi buldum.Kendimden emin kararlý adýmlarla yaklaþtým bahçe kapýsýna.Küçük bir bahçe içine kurulmuþ müstakil bir ev.Bahçenin bir kenarýnda ilk baharla açmýþ güller…

Kapýyý çaldým.Hafize kadýn kocaman açtýðý gözleriyle karþýladý beni.Kapýdan içeri hýzla girdiðimde sedirin bir kenarýnda oturmuþ,gelen celladýný,beni karþýlayan,solmasýna ramak kalan Gül’ü,ablamý gördüm.Gözünü kan bürüyen ben,kolundan çektiðim gibi ablamý sürükleye sürükleye evden çýkardým.Ne arkamdan feryat eden Hafize kadýný nede avuçlarýmýn içinde çýrpýnan ablamý duymuyordum.Uzun süre sürükledim ablamý.Ayaklarým beni bir yerlere sürüklüyordu.Ne kadar öylece yürüdük bilmiyorum.Þu anda oturduðumuz bu ihtiyar çýnar.Yýllar boyunca unutamayacaðým o dehþet anýnýn þahididir.Ýþte tam burada bir çiçek kurudu burada.sanki hala izlerini görüyor gibi olduðum ablamýn kaný.



Ayaða kalktý.Gövdesini bütünüyle saramadýðý çýnara sarýldý.Baþýný yasladý ve kýsýk sesle,anlayamadýðým þeyler söyledi.Bir müddet öylece sessiz kaldý.Yýllar önce,yirmi yirmi beþ yýl önce,bu çýnarýn önünde yaþanan bu korkunç olayý gözlerimde canlandýrmaya çalýþtým.Bahtiyar olamayan Bahtiyar,gülemeyen Gül,Ýnsan kanýyla beslenmiþ bir çýnar,duygusuz bir baba,Hafize kadýn ve kocasý,soðuk demirli altý patlar silah,töreler,törelerin açmadan soldurduðu Gül’ler.On beþ yaþýnda bir kardeþ katili…

Bu düþüncelerden Bahtiyar’ýn sesiyle sýyrýldým:



-Beyim yaklaþýk yirmi beþ yýl önce,bir ilk bahar öðleden sonrasý,doðanýn canlandýðý,taze güllerin açtýðý bir günde ben katil oldum.Bir Gül topraða karýþtý.Yýllardýr kaçtým bu þehirden,bu çýnardan.Her gün öldüm.Yalvaran gözlerle bakan ablam her gece rüyamda aðlar.Yaþamak deðil benimkisi beyim,gün doldurmak.

Ablamýn kanýyla beslenen bu çýnarý ablamýn yerine koydum.Son zamanlarda sýk sýk gelir,af dilerim,konuþur,dertleþir,aðlarým beyim.



Bahtiyar yaþayan bir ölü,dünyada varlýkla yokluk arasýnda bir yerde.Yýllardýr Azrail’ini bekleyen bu adamýn belli ki sabrý tükenmiþ.

Ben oturduðum yerden usulca kalktým.Hala ayakta kalan, yaþlý gözleriyle aðlayan Bahtiyar sustu.Bu asýrlýk çýnara uzun uzun baktým.Çýnar taþralý Gül oldu.Hüzünlü hüzünlü baktý bana.Kimliksiz karmakarýþýk duygularla uzaklaþtým çýnardan,Bahtiyardan.Bir patlama sesi sýyýrdý beni bu karma karýþýk ruh halinden.Kalbimin hýzlý atýþýný kulaklarýmla duyabiliyordum.

-“Yoksa! Yoksa Bahtiyar!”

gözlerimi kapadým düþündüðüm,görmeyi istemediðim þeyin olmamasý için dua ederek arkamý döndüm.Gözlerimi yavaþça açtýðýmda tahmin ettiðim o üzücü manzarayla karþýlaþtým.

Çýnar ve çýnarýn hemen yaný baþýnda boylu boyuna uzanmýþ yatan bahtiyar…

Koþarak yanýna yaklaþtýðýmda;sýcak alnýndan sakallarýna doðru akan koyu kýrmýzý kan,çýnarýn dibine ulaþýyordu.Taþralý Gül’ün siyah beyaz fotoðrafý yerde duruyor Bahtiyar yarý açýk gözleriyle Gül’e bakýyordu.Soðuk insan celladý altý patlar elindeydi.Eðildim,topraða karýþan kanýn fotoðrafa ulaþmamasý için fotoðrafý elime aldým.Bir türlü gelmeyen Azrail’e inat,Bahtiyar kendi canýnýn celladý olmuþtu.

Bahtiyarýn yarý açýk gözlerine baktýðýmda;

Açmadan solan bir Gül,dünyada varlýkla yokluk arasýnda ki yaþamlar,henüz hikayesini dinlediðim gün ölümüne þahit olduðum Bahtiyar,yaþamla ölüm arasýnda ki o ince çizgi,bir kurþun çekirdeðiyle gelen ölüm ve tüm töre kurbaný insanlar bütün masumiyetiyle bana bakýyordular.

Þimdi mezarýnýn baþýnda dua ediyorum.Bahtiyarýn vasiyetini bilmiyorum fakat kimsesiz Bahtiyar eminim çýnarýn dibinde uyumak isterdi.Ýstediði gibi de oldu.Mütevazý bir mezarda,çýnarda hemen yaný baþýnda…