Gülen dalgalar uğramadı bu limana.Halatı çürük bağlarla bağlı dostluklar kaldı geride.Gölgemi oluşturan ölüm bırakmadı bir kez olsun peşimi.Yanık bağırlı,susuz gönüller çıktı karşıma.Yalnızlığa hasret insanlar bilirim.Ben ise mahkumuyum yalnızlığın.
Sevgilinin saçlarına asılı hayaller vardı bir zamanlar.İdam sehpası;sen ve son arzumu bilmek istemeyen insanlarla dolu.Ve sen kim bilir şimdi hangi rüyada kimleri görmektesin.Hiç bir duana ortak olamıyorum şimdilerde.Beddua yüklü dimağlar,sözsüz hakaretler yağdırırken yüreğime,sadece susuyorum,susuyorum!
Her gelen bana seni soruyor."Sen onu severken...." diye başlayan sözler,"onu unut,öyle sev" diye bitiyor.Hiç biri farkında değil,hiç bir sevdanın tamamıyla unutulmayacağından.İkimizden birbirimizi unutmamızı isteyenler,bilmiyorlar gerçek sevgi nedir?
Ve en çok unutmamızı söyleyenler hatırlatıyor geçmişi.Hiç kimse masum değil evet bizde öyle...
Belki de çok şey istedik hayattan,belki de ondandır sırtımızdaki taşınmaz onca yük..Şimdi sen bir başkasının yanında zoraki bir sevdasın.Seviyorsun hala beni.
Ben "Hayırlısı buymuş" diyerek avutuyorum kendimi...
Tam sevmek istiyorum birini,Önümde hayalin "Dur!" diyorsun.Kimi seveceğim gelse basit bir insan oluyor,sıradanlık kazanıyor zamanla...Ben sevmekten korkuyorum tekrardan.Ya da benim için savaşacak taze sevdalara muhtacım.Hali hazırda bir sevda arıyor karşımdakiler.Her biri sıradanlaşıyor,kaybediyor tüm masumiyetini.Bir içimlik sigara kadar ömrü oluyor şimdiki sevdaların.
Ve ben en son birini seviyorum,o benden dengesiz(!)
Sevgiden bahsediyor ara sıra,beni sevdiğini söylüyor ve ekliyor sözlerine;
Onu unut,beni öyle sev(!)
