Ben sonu belli bir masal bekliyordum Eflatun..
Elimi tuttun, sonsuzluðun coðrafyasýnda kayboldum...

***

Gülüþlerin Eflatun,
beni serseri akþamlarýn koynunda karþýlayan gülüþlerin..
Bu senin sesin Eflatun, senden baþkasýna saðýr kulaklarýmda rakseden bu sesti uðruna tüm dünyadan vazgeçtiðim...

Ayaklarým ki yolunu yordamýný kaybetmiþ bir kurt gibi sokulur kuytusuna gövdenin..
Beni tut Eflatun; Senle yürümenin ne demek olduðunu bilmiyorum, düþebilirim...

Bu gökyüzü, bu rüzgar varlýðýnýn bayramýdýr belli ki
kurtlar
ve kuþlar
in
ve cin
ve tüm kainatýn sesi seni tezahürat eder yürek sokaklarýmda..
Koþ bana Eflatun, yalnýzlýðýmý kucakla..

Aþk ki, gökyüzüne asýlý kalmýþ bir perdedir görünmeyen;
Bana bir güneþ doður Eflatun,
doður ki; asýlýp gökyüzünün baðrýndan söküp atayým perdesini,
dünya aþkýma bulansýn..

Sevdandýr hayra alamet tüm düþlerden uyandýrýp, sonsuz bir cennetin kapýlarýný açan arzýn orta yerinde..

Ellerini býrak Eflatun, düþsün avuçlarýmýn orta yerine.. Gülüþün ki singin bir çocuktur gözlerime düþerken; býrak daðýlsýn gözlerime gözlerin, uðruna ömürler tükettiðim zamanlarýn hatrýna..

Adýn ki iki hecedir,
Ki o iki heceyi ulumak için yaratýlan dilim yankýlar seni dârýdünyanýn kulaklarýna..

Sesimi turna geçitlerine býrakýyorum Eflatun, dört bir yana mahlasýný býrakmalarý için..

Yalnýzlýðým güngörmez kuþlarýna bergüzar..
..
...

Yanýmdasýn Eflatun
Gülüþün,
Dokunuþun,
Kokun..
Önümüzde bizi kutsayan taptaze bir ilkbahar
Bana dokun Eflatun
Beni dola saçlarýna
Yüreðim sahipsiz bir çocuk
Çýldýrmýþ bir karanlýk uðulduyor hala kulaklarýmda

Beni al Eflatun
Ve bir daha býrakma...

Ümit Murat ÞEN