Demin sigara içerken aklýma takýlan diyaloglar þimdi aklýma gelmiyor. Hafýzam da iyi deðil artýk. Demin neler, neler düþündüm ama þimdi kýrýntýlar kalmýþ. Aynen serçelerin baþýna üþüþtüðü ama kartallarýn dönüp bakmadýðý kýrýntýlar. Serçe ve kartal saçma bir benzetme tarzý. Alýþkanlýklarýndan vazgeçemiyor insan. Bir eski dostun dediði gibi alýþmýþ kudurmuþtan beterdir. Böyle davetsiz bir giriþ yaptýðým için baðýþlayýn. Ýmla kurallarýný oldum olasý yanlýþ bilirim. Bana göre deðil gramer. Kýsa cümleler aynen zihnimin tekrarý.. Aldýrmayýn bu benim düþünüþ tarzým, sizin deðil. Ýstediðim gibi. Böylesi beni rahatlatýyor.
Hatýrladým. Çoðu zaman bir þeyler okumak istiyorum. Bazen netten bazen de sokak satýcýsýnýn yýrtarak börek sardýðý kitap sayfalarýndan. Açýkçasý en ilginci yaðlý kýtap sayfalarý. Neler, neler öðrendim. Onlarý neden çok sevdiðimi de anladým þimdi. Düþününce… Kimin yazdýðý belli deðil, konusu belli deðil ilk bakýþta bu yüzden önyargýlý davranamýyorum. Hani herkesin içinde olan güzel elbiselerin ardýna saklanmýþ çirkinliði de çirkin elbiselerin solduramadýðý güzelliði de. Ayrýt edilemiyor çoðu zaman güneþten parlayan gözümüzde küçük toz zerreleri biçiminde güzellikler. Hepimiz insanýz ve hiç birimiz baþkasýndan daha fazla insan deðiliz.

Öyleyse sen sevgili dostum bunu okurken anlam arama kelimelerimde. Felsefe sonuç falan da arama. Sadece buraya kadar zevkle okuduysan okumaya devam et. Hoþuna gelmediyse baþka þeyler oku. Bu yazýya katlanmak zorunda deðilsin. Ýçinden bilgi falan alacaðýný da düþünme. Bunlar benim saçma yazýlarým. Rasgele yazýlmýþ, toparlama derdi, kaygýsý olmayan beynimden geçen sözcükler. Ýlintili ya da deðil. Geldiði gibi. Davetsiz misafirlerim.
Saatlerin nasýl týkladýklarýný duyuyormusun? Gerçi bunu okuduðun yerde böyle saatler de yoktur herhalde. Zamanýn geçtiðini hatýrlatýrlar. Boþa tüketilen zamanýn. Bir zamanlar boþa tükettiðim zamaným olmadýðýný fark etmiþtim. Þimdiyse o zaman yaþamadýðýmý fark ediyorum. Her an yaþamayý hissetmek yaþamaktýr. Yaþamak her an yaþadýðýný hissetmektir. Suyu musluktan içmek, domatesi ekmekle tuzsuz yediðim zaman yaþadýðýmý hissetmiþtim. Þimdi en leziz yiyecekler bile domates kadar tatlý deðil. Bütün yýllar hafýzamdan silinmiþ gibi. Anýlarda kalanlar yaþadýðýmý hissettiðim anlar. Diðerlerine beynim acýmasýz davranmýþ. Yerinde bir davranýþ bence.
Hafýzamýn bir köþesinde iliþip kalmýþ bir bilgi kýrýntýsýnda þöyle yazýyor: Çin’de hediye olarak saat verilmezmiþ. Ýnsana ölümün geldiðini, az ömrü kaldýðýný hatýrlatýrmýþ. Ben saatleri seviyorum ve eðer hayatýmý da seviyorsam boþa tüketmemeliyim. Kýsacýk da olsa doldurmalýyým. Bazen sözcüklerle, bazen þiirle, bazen müzikle. Carl Sagan’ýn dediði gibi “düzensiz bir evrende küçücük bir düzen kurabiliyorsak, ne mutlu bize…”