“… Mustafa Kemal Atatürk,bugün bu saatte yaþýyor olsaydý, muhtemelen: `AKDENÝZ`DEKÝ ORDULAR!!ÝLK HEDEFÝNÝZ, ANADOLUDUR! ÝLERÝ!!!`emrini verirdi...”
“..Ülkenin deniz kenarýndaki hemen hemen bütün þehirleri AKP`nin elinden geri alýndý dünkü seçimde...
Ülkenin batýsý Yunanistan doðusu Afganistan gibi... Ýnsanlarý da öyle... “
“… Ezici bir üstünlükle. Güneydoðu, Kürtler,...
Çok haklý olarak DTP de karar kýldýlar.. Onlarýnki de ezici üstünlük...”
“… Atatürk:`Ben halký niye dinleyeyim? Halk beni dinlesin!` diyen, cesur tip bir liderdi...
“… Deniz bey, ` Toplanalým psikolojisi`nde size destek vermekteyiz... `Bölünmeyelim,ufalmayalým,ezilmeyelim, mahvolmayalým` psikolojisi... Ne sizin parti baþkanlýðýnýz, Kemal Kýlýçdaroðlu`nun Ýstanbul liderliði , umurumuzda deðildi ... Derdimiz endiþelerimizdi... Ve onlar hala varlar...”
“…AKP`nin yoðun olduðu yerler özellikle... Kadýnlarýmýz etekle dolaþamýyor, marketlerde bira bile satýlmýyor, bilim ve sanat zaten yok... tarikatlar çoktan almýþ baþýný gitmiþ, dinci siyaset baþa geçmiþ... Neden??? Neden karþý siyaset üretilmemiþ??? Neden sahaya çýkýlýp bu mücadele verilmemiþ?? Neden?? …”
Yukardaki marijinal satýrlar bir politikacý veya köþe yazarýna ait deðil. O ifadeler Avrupa’ da bayaðý isim yapmýþ, ancak ülkemizde ise daha ziyade sýk sýk benzeri siyasi açýklamalarýyla tanýnan bir piyaniste,yani Fazýl Say’ a ait.
Türkiye’ de siyasî konjonktür ne zaman hareketlense, piyanistimiz Fazýl Say’ ý iki eli kanda bile olsa, gündeme inanýlmaz bir heves ve heyecanla atladýðýný görüyoruz. Bu cümleler de 29 Mart seçim sonuçlarýnýn belirginleþtiði saatlerde, FazýlBey ’ in alelacele eline kalemi alýp, CHP Genel Baþkaný Deniz Baykal’a yazdýðý uzun bir mektupta dikkat çeken , son derece bozuk imlalý ve Türkiye gerçekleriyle hiç baðdaþmayan bir takým subjektif tesbitler.
Piyanistimizin bu ifadelerini, cümle cümle ve toplu olarak irdelediðimizde :
Bir yerel seçimin ,Türk-Yunan savaþý ile kýyaslanmasý, CHP’ li seçmeni Türk, diðer partilere oy verenleri ise Yunan ordusu, Baykal’ ý Atatürk’ e, Erdoðan’ ý’Venizelos un yerine koymak, bir anlamda bölücülük deðilmidir?
Ancak piyanistimiz kaþ yapayým derken göz çýkarýrcasýna, Atatürk’ ün o meþhur komutunu ters yüz ederek; yani ” Ordular ilk hedefiniz Anadolu’ dur” demesi, ister istemez 9 Eylül 1922’ de denize dökülen palikaryanýn, Anadolu’ya çýkmasýný hatýra getiriyor. Zaten bay piyanist de bu sakat mantýðýyla Ege’ yi Yunanistan’ a , Anadolu’ yu Afganistan’ a benzeterek maksadýný iyiden iyiye ortaya koyuyor. Her halde bu benzetme akl-ý selim sahibi Ýzmir’ lilerce de kabul edilecek bir iltifat deðildir. Çünki Ege’nin incisi Ýzmir’imizin halkýný Yunanlýya benzetmek, en azýndan o þehire “ Gâvur Ýzmir” yakýþtýrmasý yapmak kadar, gaflet, dâlâlet ve hatta hýyanet çaðrýþtýrmaktadýr.
Bu günlerde Türkiye’ ye gelecek ABD Baþkaný Obama’ dan özerk bir yönetim isteyeceklerini deklare eden ayrýlýkçý DTP’ nin güneydoðuda aldýðý sonuca da yorum getiriyor ve “ Kürtlerin çok haklý olarak ezici bir üstünlükle DTP’ de karar kýldýklarýný” büyük bir keyifle ve onurla ifade etmekten de geri durmuyor.
Seçim sonuçlarýndan büyük keyif duyduðu imajýný verse de, beyefendi nihayet antidemokratik söylemini, bu güne kadar hiçbir resmî kaynakta yer bulmayan, üstelik bu devletin kurucusu Atatürk’ e ait olduðunu öne sürdüðü bir cümle ile sürdürüyor ve âdeta “ Þecaat arzederken , sirkatini söyleyen” kiþiyle benzeþiyor ve þu sözleri pervâsýzca dillendiriyor:
“… Atatürk:`Ben halký niye dinleyeyim? Halk beni dinlesin!` diyen, cesur tip bir liderdi... “
Bu Atatürk’ e atýlan büyük bir iftiradýr. Vakta ki o günün konjonktür ve rejim þartlarýnda öyle söylenmiþ olsun, bugünün Türkiyesi’ nde bunun tercümesi, “sandýk, mandýk hikâye, darbeyle falan bu cahil halký gütmek gerekir” den baþka bir þey deðildir ki, bu düþünce Anayasal hükümler gereðince en aðýr bir suçtur.
Sayýn Deniz Baykal da, bir anlamda kendisine serzeniþte bulunan, hatta siyasal beceriksizlikle suçlayan Fazýl Bey’ i onaylarcasýna “düþüncelerini daha da bir ilgi ve dikkatle deðerlendireceklerini” söyleyerek , sineye çekmiþtir.
Bir sanatçýnýn da ülkenin yönetimi ve buna iliþkin yapýlan seçimler hakkýnda bir þeyler söylemesinden daha doðal bir þey olamaz. Ancak siz Türkiye’ nin oylarýný lâik- antilâik, varoþ-kent, ilerici-gerici gibi keskin hatlar ve bölücü gruplara ayýrýrsanýz, týpký yaptýðýnýz müzikte görmediðiniz kabulü, siyasi görüþünüzde de bulamazsýnýz. Üstelik Türkiye’ nin siyasi haritasýna baktýðýmýzda gelenekçi yapýnýn yüzde 70’ lerde olduðunu, bunun dýþýndaki yüzde 30’ luk kitlenin içinde ise Fazýl Say gibi düþünenlerin ise yüzde 5’ i geçmediðini anlamak için kâhin olmak da gerekmemektedir.
Cebinde T.C. kimliðini taþýmasýna raðmen, Ýngiliz,Fransýz ve Alman coðrafyalarýnda, o coðrafyanýn sosyal hayatý, kültürünü yaþayanlarýn bu gerçeði anlamamalarýný da saygý ile karþýlýyoruz.
Böyle bir hayatýn Türkiye’ de de illâki yaþanmasý gerektiði ütopyasý içinde olanlarýn, istedikleri þartlarýn bir türlü gerçekleþmemesi halinde, ya buna rýza göstermeleri veya ülkeyi terketmekten baþka þanslarýnýn kalmadýðý da ortadadýr.
Sonuç olarak, bu topraklarda yaþayan insanlarýn siyasî,sosyal ve kültürel anlamda verecekleri kararlara herkesin saygý duymalarýndan baþka çare yoktur. Yakýn geçmiþte Fazýl Say ‘ ýn bu günkü düþüncelerine benzer söylemler le yöntem belirleyen parti ve liderlerin yedikleri tokatlar, hatta bir çoðunun siyasi mevta haline geliþleri gerçeði bütün tazeliðiyle belleklerimizde yaþamaktadýr.