BÝLGE ÝNSAN HÜSEYÝN ÇOLAK’IN ARDINDAN…

Her ölüm erkendir…
Her ölüm haberiyle içim titrer.
Hocam, patronum (Hakk’a Özlem Gazetesi imtiyaz sahi olmasý hasebiyle patronumdu…) ve Malatya’mýzýn ayaklý ansiklopedisi Hüseyin Hoca’nýn vefat haberiyle de içim titredi…
Bir gazete sayfasýnda vefat haberini okuyunca: “Ýnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn...” dedim…
Dalmýþ olacaðým ki bir kez daha, bir kez daha ve defalarca; “Ýnnâ lillâhi ve innâ ileyhi Râciûn” demiþim…
Ama biliyor musunuz bu cümleyi öyle geliþigüzel deðil, söylerken anlamýný da düþünerek söyledim her seferinde…
“Biz Allah'a âidiz ve vakti geldiðinde elbette O'na döneceðiz”
Amenna ve saddakna…
Biz Allah’a/Âlemlerin Rabbi olan Allah’a âidiz ve þüphesiz dönüþümüz de yine O’nadýr…
Hüseyin Çolak ile 1998 yýlýnda tanýþmýþtýk.
Ben o zaman bir fabrika iþçisiydim. Vardiyalý çalýþan bir fabrika iþçisi…
Bu robotlaþtýrýlmýþ hayata daha fazla dayanamamýþ olacaðým ki, kendimi kapý dýþýnda gördüm bir gün…
Evet, (bazý gururlu insan müsveddelerinin kendini gizledikleri gibi gizlemiyorum …) ben kendim iþten çýkmadým, iþten çýkarýldým daha doðrusu çýkartýlmaya zorlandým…
Bereket ki o dönem, Malatya’da yayýnlanan Hakk’a Özlem Gazetesinde yazýyordum.
Ýþten çýkartýldýðýmý haber alan Hüseyin Çolak ve gazetenin kurucu sahibi (ancak memur olmasý nedeniyle müstear isimle yazan ..) Murat Elaldý bana sahip çýktýlar. Gazeteye Yazý Ýþleri Müdürü olarak görevlendirdiler beni.
Bilmem anlatabiliyor muyum; insan ilk göz aðrýsýný unutamýyor.
Hüseyin Çolak da gazetecilikte ilk göz aðrýmdý...
Halep Caddesi’nde bir kitapevi iþletiyordu o dönem. Ben kendisiyle o dükkânda tanýþtým daha doðrusu Murat Elaldý beni o dükkânda Hüseyin Çolak ile tanýþtýrdý.
Ýlk karþýlaþtýðým anki gözüme çarpan sulietini unutamýyorum; bembeyaz bir sakalý vardý. Yaþlý olmasýna raðmen dinç ve kendinden emin bir duruþu vardý. Her þair gibi içi içine sýðmýyordu Hüseyin Hoca’nýn.
Kendini bana “emekli öðretmen” olarak tanýttý.
Murat Elaldý araya girip onun þairlik yönünü öne çýkarttý.
Bir þair olarak bana tanýtýlmasý daha çok hoþuna gitti Hüseyin Hoca’nýn.
Bir þair olarak bana tanýtýlmasýyla sevinmiþ olacak ki heyecanlandý, yüzü kýzardý. Ýnci gibi el yazýsýyla yazdýðý þiir arþivini –adeta- önüme döktü…
Önce hangisini okuyacaðýmý, neresinden baþlayacaðýma þaþýrdým kaldým. Hýzlý okuma tekniðiyle, Hüseyin Çolak’ýn þiir üslubunu yakalayývermiþtim. Lirik ve didaktik þiir tarzýndan çok ben onun “ozan” tarzýnda yazýlan þiirlerini sevmiþtim. En çok da inci gibi el yazýsýný…
Bu yazýnýn ilk satýrlarýnda; “Malatya’mýzýn ayaklý ansiklopedisi…” gibi patenti bende olan bir cümle kullandým Hüseyin Çolak Hoca için…
Evet, Hüseyin Çolak; Malatya’mýzýn ayaklý bir ansiklopedisiydi. Malatya kültürüne, Arapça ve Farsça metinleri Türkçeye tercüme ederek çokça katký saðladý. Özellikle de üniversite öðrencilerine “tez” tercüme ederek…
Lakin -mütevazý kiþiliðinden olsa gerek-bu konuda çok ciddi çalýþmalarý olmasýna raðmen kendi imzasýný atmadý. Yalnýz bu konularda deðil birçok kültürel etkinliklerde –maalesef- kendi imzasý yerine arkadaþlarýnýn imzasýný tercik eden bir insandý. Yani bir nevi kendi arkadaþýnýn nefsini kendi nefsine tercih eden gizli bir kahramandý Hüseyin Çolak…
Allah gani gani rahmet etsin…