Bütün bir geceyi karmakarışık rüyalar görerek geçiren Ahmet,uyandığında dinlenmiş olmayı beklerken;bir mahalle kavgasından çıkmış da en çok sopayı o yemiş gibi kemikleri sızladığını hissediyordu.

Ah ulan dedi.
Yaşlılık.
Halbuki bir kaç yıl öncesine kadar ne kadar da dinç uyanırdı her sabah.
İnsanların bilinçaltındakiler rüya olarak yansır yaşamına demişti gittiği bir psikolog.
Doğru olmalıydı dediği şey.
Çünkü bütün bir gece ergenlik çağının başlarında köyünde bırakıp İstanbul'a kadar geldiği ailesini gördü düşünde.

Babasını kahverengi kalın ceketiyle sokak başından gelirken,annesini ocak başında onca ev ahalisine yemek yetiştireceğim diye boncuk boncuk terlerken,abilerini işten dönmüş tulumba başında yıkanırken,ablalarını avluyu süpürüp su taşırken beyninde resmediyordu uyku arası.

Bunlar hiç de yabancı görüntüler gibi gelmedi ona.
Hepsi çocukluğundan kalma anılardı.
Bir tek en büyük abisini göremedi.
Ahmet evden kaçarken abisi askerdeydi.
Ve sadece ona bir mektup göndererek kendisini merak etmemelerini,artık eve dönmeyeceğini bildirmişti.

Hoş ne kadar merak edilirdi bilmiyordu ama yine de ailesini üzmemesi gerektiği terbiyesini az çok almıştı yediği terbiye tokatlarından.
Bu sabah yazı çıkacaktı.
Tamamen unutmuştu.
Hemen bilgisayarını açtı.Gazetenin internet baskısında köşesini buldu .
Ve işte.
Evet dün yazdığı yazının başlığı isminin ve çok saçma sapan bir zamanda çekilmiş,hayatındaki en aptal bakışlara sahip olan resminin yanındaydı.

Keyiflendi.
Bu yazıyı yüksek sesle okumalıydı ki evin duvarları,eski kanepesi,çalışma masası,hatta elden düşme bilgisayarı bile bu güzel yazının yazarına ait olmaktan gurur duymalıydılar.

BU İNSANLARA NE OLACAK?

HAYATTA KENDİNE BİR YUVA KURAMAMIŞ İNSANLARIN BİRLİKTE OTURUP DA KENDİNİ BİR MEKANA AİT HİSSETMESİNİN GÜZELLİĞİNİ EN GÜZEL ONLAR BİLİRLERDİ.
BİR BARDAK SU VERECEK EVLATLARI YOKTU BAŞLARINDA BELKİ AMA EN AZINDAN ÇAĞRI ZİLİNE BASTIKLARINDA YATAKLARININ BAŞINA KADAR GELİP BİR İHTİYAÇLARI OLUP OLMADIĞINI SORACAK HEMŞİRELERİ,SOHBET EDECEK DOSTLARI,SICAK YEMEKLERİ,GEZİNTİ YAPACAK YEMYEŞİL BİR BAHÇELERİ ,TAVLA ARKADAŞLARI VARDI .

ZAMAN ZAMAN EVLADI OLANLAR VEFASIZLIKTAN YAKINSALAR DA KENDİLERİNİ HİÇ EVLAT SEVGİSİ TATMAMIŞ ARKADAŞLARININ YERİNE KOYDUKLARI ZAMAN EN AZINDAN BİR BEBEĞİN NEFES ALIP VERİŞİNİ Bİr GECE AYNI ODADA DİNLEYEBİLMENİN HUZURUYLA PEK DE UMURSAMAZLARDI VEFAYI.

BİR BAYRAM GÜNÜ ELBET ELLERİNDE BİR DEMET ÇİÇEKLE GELİRDİ TORUNLAR.
ELBET HALİNİ HATRINI SORAN OLURDU YAŞLI BEDENİN VE RUHUN.
EN AZINDAN UMUT VARDI.
EN AZINDAN DÜŞLEYEBİLECEKLERİ VE DÜŞLERİNDE HAYRA YORACAKLARI ÇOCUKLARI BİR GÜN KAPILARINI ÇALACAKTI.

KİMİ MEMURİYETTEN KALMA MAAŞINI BAĞIŞLAMIŞ,KİMİ GENÇ İKEN OTURDUĞU EVİN KİRASINI İPOTEK ETTİRİP HUZUREVİNE BAHŞETMİŞ ,ÇOĞUNUN YAŞI YETMİŞİ GEÇMİŞ AMA HENÜZ GÖNÜLLERİ GENÇ BİR SÜRÜ İNSAN BİR ARAYA GELMİŞ,VE BİR DÜZEN KURMUŞLARDI KENDİLERİNE DÜNYA DENEN YUVARLAĞIN ÜSTÜNDE.

PEKİ BÖYLE BİR DÜZENDE KENDİ HALLERİNDE YAŞAMAYA ÇALIŞAN BU İNSANLAR, BİR GÜN YERLERİNDEN YURTLARINDA ÇIKARSA NE OLUR DİYE DÜŞÜNMEDEN KAPILARINA KOCAMAN BİR DOZER DAYANSA...

KİM SAHİP ÇIKAR TİTREYEN ELLERE?
KİM ALIP EVİNİN EN GÜNEŞ GÖREN ODASINI ONUNLA PAYLAŞMAK İSTER?
KİM SOFRASINDA BİR KASE ÇORBAYI KENDİ ELLERİYLE İÇİRİR?

YA HİÇ KİMSE SAHİP ÇIKMAZSA?
YA BUNCA YAŞLI İNSAN SOKAKTA KALIRSA?
ÖVÜNE ÖVÜNE BAHSETTİĞİMİZ MİSAFİRPERVERLİĞİMİZ ARTIK ANSİKLOPEDİLERDE KÜLTÜR KÖŞELERİMİDE Mİ KALACAK?

BU İNSANLAR SOĞUKTA EVSİZ BARKSIZ,YEMEKSİZ AŞSIZ,DOKTORSUZ İLAÇSIZ ÖLÜME Mİ TERKEDİLECEK?
YOKSA ARAMIZDA HALA BU SATIRLARI OKUYUNCA VİCDAN TELLERİ TİTREYECEK,TOPLUMSAL SORUMLULUĞUNU YERİNE GETİRMEK İSTEYECEK BİRİLERİ YAŞIYOR MU ARAMIZDA?

KİM EL UZATACAK BU İNSANLARA?
BU İNSANLARA NE OLACAK?

(devam edecek)

Diye okuyup bitirdi yazıyı.
Arkasına yaslanıp da düşünmeye başladıktan çok sonra farketti.
Gözbebeklerinde bir kaç damla gözyaşı birikmiş ve akmak için sabrını zorluyorlardı.
Kendini rahat bıraktı.
O gün akşama kadar hüngür hüngür ağladı.