AŞKINA MAHKUM

Yalnızım
Bunca acı tek bir söze nasıl sığabiliyordu?
Aldım bunu dudaklarımın arasından
Saplayıp kalbimi onunla parçaladım
O söz ki;
Rengi,yarım kalmış aşkların tarifsiz esmerliğine kaçıyordu.
O söz ki;
Sapladıkça kalbimin her parçasına yüzünü yeniden çiziyordu.

Kalabalığın içinde yalnızlığa sürükledin beni sevgili
Hayallerimi kara çarşaflara sardın
Mabedim oluverdin bir anda...Ümidim...
Gece girdabında ağlayışlarım
Aşkına su gibi ihtiyaç duyduğum,kutsalım...

Bilirsin mahkumlar sevilmez
Ve ben de senin mahkumundum
Bu koca şehir de benim zindanım...
Kapılarındaki kilitleri kırıp da bir türlü bırakıp gidemediğim
Sen de kendi mahkumunu sevmedin sevgili!
Bu yüzden
Aşkımı,en büyük suçumu affetmedin.
"Elveda"deyip cezamı kestin.

Ne zaman sevgine acıksam hep kendi kalbimi yedim
Kendi etimi,aşkımı,ruhumu yedim.
Bendeki seni aramayı düşündüm bir an
Bir eflatun ölüme sattığın o aşkımızı...
Ama yapamadım.
Çünkü sana muhtaçken değil;senle dopdoluyken haykırmalıydım feryadımı.

Hatırlar mısın?
Sana hayattan daha kötü davranmamı isterdin benden
Verdiğinden fazlasını istemeye cesaret etmeyen
Seni incitmekten ölümden korkar gibi korkan
Ömrünü ve varlığını sana adamaya hazır benden...
Oysa bu değildi istediğin.

Farkında değildin bana karşı hoyratlığının
Bunun için fırsat tanımamıştım sana çünkü
Hep affetmiştim.Hep...
Kalbinin en kötü yanını bile sevmiş
En hain ve en suçlu halini bile affetmiştim ya!
İflah olmazdı artık bu aşk sana göre.

TAYLAN EKİN