(Mü’minun, 14). "Onun (þeklini) düzeltip ona ruhumdan üflediðim zaman kendisi için derhal (bana) secdeye kapanýn" (Sa’d, 72).
Allah insaný yarattýðýnda meleklere secde etmelerini söyledi melekler de ’Melekler:"Orada bozgunculuk yapacak, kan dökecek birimi yaratacaksin? Oysaki biz,seni överek yüceltiyor ve seni takdis ediyoruz,"dediler(Bakara,2/30
Ve Allah (cc) ’Ben sizin bilmediklerinizi bilirim"kelamiyla melekleri uyarmistý "(Bakara,2/31)

Þimdi hep birlikte düþünelim Allah (cc) insana kendi ruhundan üfleyerek insaný yaratmýþsa, bu demek oluyor ki; insan Allah (cc) nin bir parçasýný taþýyan kutsal bir varlýk olduðundan meleklerden üstün olarak yaratýlmýþtýr.

Adem (as) cennetten kovulmadan önce yaradaný ile birlikte idi. Huzurlu ve mutluydu. Fakat þeytanýn hileleri ve nefsine hakim olamasý sonucunda rabbýndan ayrýlmak zorunda kaldý . Dünya’ya gönderildikten sonra insanoðlu için bir nevi sürgün denilen bir hayat baþlamýþ oldu. Her zaman insanoðlu’nun içinde bu sürgün edilmenin hüznü ve yaradanýndan ayrýlmanýn boþluðu yüreðini kapladý. Ýnsanlar bu anlamýný bilemedikleri boþluðu çeþitli maddesel hazlarla doldurmaya, içlerindeki eksiði gidermeye, yarým kalmýþlýðý tamamlamaya çalýþtýlar. Ama ne yaparlarsa yapsýnlar içlerinde ki hüznü ve boþluðu gideremediler. Hep bir eksiklik yarým kalmýþlýk oldu.

Kimileri maddesel varlýklarla mal, mülk, kariyer,zenginlik peþinde koþup bu eksikliði gidermeye, kimileri ise içindeki yarým kalmýþlýðý diðer bir yaradýlana yakýnlaþmak, onun kendinden bir parça olduðuna inanarak günümüz de aþk denilen olgunun peþinden koþarak tamamlamaya çalýþtýlar, ama hep mutsuz oldular. Çünkü içlerinde ki eksiklik, onlarý nefsin kurallarýna uyan birer robot haline dönüþtürdü...

Aþk günümüzde bahsedilen olgunun farklý bir boyutudur. Aþk tertemiz, içinde yanlýþý olmayan ve insaný kendini unutup sevdiði, baðlandýðý varlýðýn yani diðer bir insanýn iyiliðini, güzelliðini isteyen her zaman yüreði ile onun yanýnda olan, sevdiðinin mutluluðu ile haz alýnan kutsal bir duygudur.

Aþk tertemiz bir yürek ile yaradana dünyada kavuþabilmenin, onunla bir bütün olabilmenin, bir olabilmenin bir nevi cenneti dünyada yaþayabilmenin, sevdiði ile huzur ve mutluluk içinde sonsuzluða, gerçek cennete uzanmanýn ön senaryosudur.

Günümüzde aþk olgusunun arkasýna saklanan nefs insandaki eksiklik duygusunu kullanarak insanýn hayalleri ve tutkularýný harekete geçirerek, yürek sevgisi diye yüreðin arkasýna saklanarak, insaoðlunu gafletin çukuruna düþürmektedir. Ýnsanoðlu nefsin elinde tutsak durumuna düþerek farkýnda olmadan adeta emir almýþ bir köle gibi nefsin isteklerini yerine getirebilmek adýna, onu mutlu edebilmek adýna aklýný kullanamayacak duruma gelerek bir nevi mahkumiyet hayatý yaþamaktadýr.

Bu mahkumiyet tertemiz yüreðin inatla akla ulaþarak doðrularý farkettirmesiyle insanoðlu düþtüðü gafletten kurtulabilir. Bu da ancak samimi bir kurtulma isteði ve hatalardan duyulan piþmanlýkla tövbe edilerek istenirse mümkün olabilmektedir. Alemleri ve bizleri yaradan Allah(cc) herþeyi bilen ve görendir her zaman kullarýný da affetmeye hazýrdýr.Yaradanýmýz tertemiz yüreði olduðunu bildiði kulunu piþmanlýðýndan ve tövbesinden dolayý her zaman affeder. Ancak rabbimiz samiyetle tövbe etmeyen kulunu da bildiðinden o kulunun tövbesini kabul etmez ve gafletin içinde ki insan o gafletin içinde ömür boyu mahkumiyet hayatý yaþar.

Her insan hata yapabilir, günah iþleyebilir önemli olan yüreðimizden gelen sese kulak vererek, samimi bir niyetle ellerimizi bizi yaradana açarak günahlarýmýzýn affedilmesini istemekle ve ancak yüreðimizin bizi doðrularla yönlendirmesi ile mümkün olabilecektir.

Tohumun ekildiði tarla ne kadar kaliteli olursa olsun, tarlanýn verimi ne kadar ürün vermeye müsait olursa olsun, bakým görmeyen tohum çürür, toprak da zamanla çoraklaþýr ve mahsul alýnamaz. Yüreklerimiz de tertemiz ekilmeye hazýr topraklar gibidir, yüreðimize sevginin, iyiliðin, güzelliðin, inançlarýmýzýn tohumlarýný ekersek mutlak meyvesi yenilebilir güzellikte olacaktýr. Bu ürün de sevgiyle diðer insanlarla paylaþýlarak çoðalacaktýr...


Hülya Akyýldýz