Günün sarı aydınlığı yeni düştü
Saksıdaki çiçeğe, balkondaki demire
Yol üstünde henüz içindeki düşten uyanmamış
Düşe kalka yüreyen bir hayale...

Gece yolculuğundan yenice geldi
Üzerine mavisini bulaştırmış gökyüzünün
Biraz da gecenin siyahını karıştırmış
Ruhum...

Başladı gördüklerini anlatmaya;

Siyah, üzerine ebabil gibi çökerken
Işık görmüş, bir mağaranın içinden
Öyle dedi bana...
Sonra yine karanlık...

Siyahla eşanlamda karanlık
Zamanın değirmeninde...

Bir adım atmış bir hatıraya,
Bakmış ki aydınlık...
İlerlemiş
Sonra bir adım daha
Bakmış ki yine karanlık

Sabahlara kadar dolaşmış
İçimdeki labirentte.
Çıkmaz yollardan
Geri dönmüş her seferinde
Söylenerek, söverek...

Her görüdüğü ışıktan
Bir parça alıp koymuş cebine
Kimisini bir tek kendisi biliyormuş
Neden geceyi aydınlattığını
Kimisini kendisi de bilmiyormuş.
İlerlemiş...

Karanlıkta ayağının altında
Ezilen kuru dalların üstünden ve
İçini çizen rüzgarların arasından
Bir yolunu bulup yanıma kadar gelmiş

Şimdi bana soruyor:
Hayat çukurundan da mı
Böyle çıkılacak yukarıya?

Bilmiyorum...

Artık sadece;
Öne doğru bir adım attığım da
Her defasında aynı sözü
Haykırıyorum...
Önüm, arkam sobe!!!