Yalnýzlýðýn ifadelerinde hüzün
Yok ediyor beni anne

Yýkýldý deðerler, adak olduk
Deðiþen düþünceler içerisinde
Yokluðun
Ýçimdeki yalnýzlýk korkularýný
Örtüyor þimdi
Üþüyorum, üþüyorum
Sayrýþtý insanlar nerdesin anne

Her akþam türkülerin dili yürek gurbetim
Vurur, inler sol anahtarým
Sevgim fa diyez anlaþýlmaz
Asýlýr kalýr kimliðim þüphelerde
Uzaklarda
Sýzlayýr bam telim nerdesin anne
Ahh
Kim sevdalýdýr benim kadar uzaklara
Kim sevebilir dünyalar kadar
Kim yâr/en olabilir yüzünü görmediði
Sesini duymadýðý ve
Þafaklar efkârlarýnca
Yavaþ yavaþ batan güneþin ardýndan
Ýnsaný üþüten o soðuklara
Kim yanabilir

Ne yana baksam hüzün
Ne yana baksam efkâr
Ve ne yana baksam vefasýz
Tükendi sevgi payým nerdesin anne

Veryansýn ediyorum þimdi hayata
Ezik bir yüreðin ve esrik bir aklýn
Hicran yaralarýndan
Kalbim aðrýyor

Gün geçiyor anne, ömür bitiyor
Her þey bir hazan mevsiminde
Her ümidi sardýkça yüreðim
Ve aþktan, sevgiden yoksun
Yangýnlar doluyor iþte
Üþüyorum
Üþüyorum anne,
Çoðu zaman bu yangýnlarda
Ýþte
Üþütüyor kimi zaman vefasýz
Can dediklerim, canýma koyduklarým

Hasret yaralý gül, özlem kederli
Arzular intizar
Terkedilmiþ bir þehrin ayak sesleri
Ahh
Nasýlda acýtýyor kahreden yanýmý
Nasýlda sýzlatýyor bir bilsen
Tükendi can servetim, nasýl yaþarým
Dersin
Tükendim artýk nerdesin anne

02/07/2009

Sevgili Özbek