Yüreðim paramparça... Her bir yanda güven kýrýklarý... Ne için savaþtýðýmý bilemeyecek kadar belirsizim ve güven sorunumla baþ edemeyecek kadar çaresiz...
Kafam sürekli karýþýk, beynim bulanýyor... Geçmiþten ders çýkartabilmek adýna Deniz kayboluyor... Her gördüðüm yüzde soru iþareti, ummadýðým anda karþýma çýkýyor...
Sevmek zor deðil; kendimden nefret etmediðim sürece... Nasýl bir baþkasýný sevebilirim ki kendimi sevip güvenemezken bile...
Bütün kurallarým ve ben alt üst oldum... Ýþin içinden çýkýlýr bir türlü; ama aklýmdaki olumsuzluklar bin türlü...
Mantýðým da tüm devrelerim gibi devre dýþý... Çok zormuþ bir insanýn sýfýrdan toparlanýþý... Kendimi güçlü bilirdim; zannetmekmiþ... Tüm yaþamýnýn yalan olmasý insaný böyle insanlýðýndan alýrmýþ...
Bütün bu sebeplerden ben seni... Bir seviyorum; bir güvenemiyorum... Ne kadar uðraþsam da kendime gelemiyorum...
Sonumuz ne mi olacak? Bilemiyorum...