Gün batýmýný beraber izleriz diye ummuþtum. Aþkýn kýlýk kýyafet yönetmeliðine uymuyoruz pek. Yýldýzlara böyle görünmesek iyi olur. Bugün biraz hýzlý iþliyor, olaylar eli býçaklý. Ay haddini aþmýþ, günün batmasýný bekliyor...

Sen güneþi batýralý çok olmuþ. Duvarlar da hak verir ki önce kendi eksenim etrafýnda dönerek dünü tamamlayýþým, ardýndan da senin etrafýnda dönüp dövüþen mevsimleri ayýrma amaçlý küçük gösterimi arka cebine koymuþsun. Bu da cebinde bir kaldýrma kuvvetine yol açmýþ. Bu sebepten ötürü balkonun önünde tuhaf yürüyorsun.

"... yalnýz kalmak istiyorum."

Bu büyük sessizliði daðýtan cümlenin bu olmasý çok üzücü. Saygýyla isteðini onaylýyor Canary Adalarý'nda çok popüler olan bir ýslýk diliyle umursamýyorum. "Silbo" denilen bu dilin þarkýlarý da çok güzel. Aslýnda yüzüm düþükken konuþmayý sevmem pek. Yapmacýk gelir dudaklarýmýn aralanmasý için atýlan her takla. Bu yüzden kaðýtlarý daha sadýk bulurum kul(ak)lardan. Gecelerin kimseyi dinlemeden uzamasý, sabah davetsiz baþaðrýlarýnýn geldiði dönemler olmuþtur herkesin hayatýnda. Bense senin dahi içinde bulunduðun bu dünyayý hiç sevmedim. Düþlediðim gibi deðil hiç. Ardýndan sayýyorum ya böyle, rahatlýyorum aslýnda. Birazdan elimde kaðýt ve kalem ile geleceðim. Uzayan cümlelerin mutlak bir kelimesi düþlerimin enkazýndan çýkýyor. Tek nefeste okuduðun nakaratlarýn suslarýnda buluyorum kendimi...

Odanýn duvarlarýnda hayallerini düzenliyorsun, farkýndayým. Senin de tanýk olduðun bazý ölüm olaylarý var. Ortak ahbaplarýmýz ölüyor bir bir, kýsa vadede yapabileceðin þeyleri harmanladýðýnýn farkýndayým. Ama kendi kendime söylendiklerimi dinleyerek bunu yapamayacaðýn aþikar. Biliyor musun diye baþlýyorum söze...

"Ben emeklerken daha parlaktý yýldýzlar,
Þimdi usta gibi yürüyorum
Ama
Gittikçe uzaklaþýyorlar
Hem benden
Hemde
Sidik zoruyla dönen
Þu yalandan da yalan
Dünyadan"

Cümlelerim acýtayýnca çýkarayým mý? Kaþlarýný kaldýrýp hüzünlensen aslýnda, bende ekþirim seninle hani. Ýlk hicretimsin sen. Bugüne kadar hep akreplere sordum yelkovaný. Oysa seni sevdiðimden beri daha tazyikli gözyaþlarým. Sende takdir edersin ki sana varmak yeni bir çað baþlattý. "Nasýl oldu da sevebildin bu kadar?" diye sesleniyorsun odandan...

Sözlerim bir hikayeyi sonlar gibi. Aðýr aðýr iþliyor yüreðine.

"Sen doya doya içesin diye gittim suya.
Susuz kaldým.
Sense avuçlarýnda
buz tutmuþ bir sevda ile
Güneþ aramaktasýn
Kana kana içmek için
Önce beni yakacaksýn
O tuzu bol sevdaya kandýktan sonra
Bir yudum su için
Yine beni anacaksýn
Dumaným bile kalmaz
Sen taktýktan sonra..."

Amber taþý tesbihimi yeni bir sabýr serisi için doladým bileklerime, ardýma baktým son kez. Yutkundum geride kalanlarý.

Artýk güneþ batabilir...