Okyanusun ortasýnda, en yakýn kara parçasýna binlerce kilometre uzaklýkta, birbirlerinden de bin kilometre uzaklýkta iki küçük adacýk vardý. Bunlardan birinde bir erkek ile bir kadýn, diðerinde ise bir erkek tek baþýna yaþamaktaydý.
Erkek ve kadýn birbirlerini tanýdýklarý ilk günden beri sevgiliydiler. Adadaki ilk günlerinde yaþadýklarý bir sürü tartýþmanýn ardýndan görev daðýlýmýnda anlaþmýþlar, gül gibi geçinip gidiyorlardý.
Adada tek baþýna yaþayan erkek ise bütün iþleri tek baþýna yapmak zorundaydý. O da, ihtiyaçlarýný karþýlamak için yapmak zorunda olduðu iþlerde kendisine yardým edecek, caný sýkýldýðýnda onunla konuþacak, dertleþecek, ayaðý burkulduðu zaman ona omuz verecek birisi yanýnda olsun isterdi, ama yoktu.
Hayatta tek istediði þey bir arkadaþtý. Ama elinden hiçbirþey gelmiyordu. Þu küçücük adaya sýkýþýp kalmýþtý. Son bir ümit olarak derdini kaðýda döküp bir þiþe içinde okyanusa býrakmaya kara verdi. Belki þiþe birilerinin eline geçer, ona bir cevap yazarlar, bir ihtimal o cevap ta onun eline ulaþýrdý.
Neyseki elinde bu iþe kalkýþmasýný saðlayacak malzeme vardý. Baþladý yazmaya:
"Merhaba,
Ben ýssýz bir adada tek baþýna yaþamak zorunda olan bir adamým. Allah'a þükür yiyeceðim içeceðim var, aðaç kütüklerinden yaptýðým bir evim ve etinden, sütünden, postundan yararlandýðým hayvanlarým var. Çeþit çeþit meyva aðaçlarým, buz gibi su kaynaklarým var. Ama bir tek arkadaþým yok. Çok yalnýzým.
Bir zamanlar bir sevgilim vardý, onu çok ama çok seviyordum. Benim için çok kýymetli olduðunu bilmeme raðmen yine de onun kýymetini bilemedim. Çünkü kendimi ondan daha çok seviyordum. Herþey benim istediðim gibi olsun, hep benim hayallerim gerçekleþsin istiyordum. Seviyordum ama o beni daha çok sevsin istiyordum. Ben ona deðil, o bana kul olsun istiyordum.
Yüksek bir daðýn yamacýnda, aðaçlar içinde þirin bir evimiz vardý, pencereden bakýlýnca sanki bütün dünya görünürdü.Maddi olarak istediðimiz herþeye sahiptik, tek sahip olamadýðýmýz þey birbirimizdi, çünkü her ikimiz de diðerine sahip olmak istiyordu. Belki ben biraz daha fazla...
Neyse; bir gün sevgilim beni terketti. Onun arkasýndan öyle çok aðladým, öyle çok aðladým ki, gözyaþým sel oldu, daðdan aþaðý ovaya, oradan da okyanusa kadar ulaþtý ama gözyaþým bir türlü dinmedi, derken okyanus taþtý, benim gözyaþlarým gerisin geriye bana doðru sel olup gelmeye baþladý, baktým boðulacaðým, evi terkedip daðýn zirvesine doðru yola çýktým. Bir taraftan aðlýyor, bir taraftan da düþe kalka, bata çýka daða týrmanýyordum. Gözyaþým ancak ben daðýn zirvesine ulaþýnca dindi. Þiddetli dalgalar kesilip sular durulunca, bir de baktým ki okyanusun ortasýnda bir adada yapayalnýz kalmýþým. Sevgilimden bir daha hiçbir haber alamadým tabi, akibeti hakkýnda da bana hiçbir bilgi ulaþmadý.
Þimdi yapayalnýzým, hemde çaresizim. Son bir ümitle bu mektubu yazýyorum. Aslýnda dünyada benden baþka yaþayan var mý onu bile bilmiyorum. Eðer bu mektup bir þekilde elinize ulaþýrsa sizde bana yazýn, belki elime geçer."
Mektubun içinde olduðu þiþeyi okyanusa býraktý.
Diðer adada sevgilisiyle birlikte yaþayan adam bir müddet sonra þiþeyi adanýn kumsalýnda buldu, açtý, okumaya baþladý. Nedense bu mektubu sevgilisi görsün, okusun istemedi, hemen saklanacak bir yer aradý. Alelacele okudu ve bir cevap yazýp þiþeyi ayný biçimde kapatýp okyanusa býraktý.
Bir zaman sonra þiþe yalnýz yaþayan adamýn adasýnýn kumsalýna ulaþtý. Adam þiþeyi buldu, açtý, okumaya baþladý:
"Merhaba,
Bende dünyada bizden baþka yaþayan var mý yok mu merak ediyordum, demekki varmýþ.
Size öncelikle þunu söyleyeyim, o dünyayý sular altýnda býrakan gözyaþlarýnýn tamamý size ait deðil, hatta çok azýnýn size ait olduðunu, çoðunun bana ait olduðunu söyleyebilirim. Çünkü ben sizden çok önce aðlamaya baþladým.
Benim de bir sevgilim vardý, hala da var. Eskiden bizim de tartýþmalarýmýz olurdu; aslýnda tartýþma demek yanlýþ olur, sevgilim bana sýk sýk küserdi. ben hem sevgilimi üzdüðüm için yaptýklarýma piþman olur, hem de ya beni býrakýp giderse diye korkardým. Diðer zamanlarda ise, ya bir þey yapýp ta onu üzersem diye korkar, ya birgün gelip te beni býrakýp, terkeder giderse diye peþin peþin üzülürdüm. Ýþte bu sebeple gece gündüz aðlamaya baþladým. Sevgilim hayretler içinde, olduðu yerde öylece hareketsiz kalarak beni izlemeye baþladý, yüzü biraz kýzarmýþmýydý desem, pembeleþmiþmiydi desem, yoksa teninin rengi biraz koyulaþmýþmýydý desem, çið düþmüþ gibi boncuk boncuk ter olmuþtu yüzünün her tarafý. O kadar hoþuma gitti ki onun bu hali, sanki gözyaþlarým dalga, hýçkýrýklarým dalgalarýn kýyýya vuran sesi oldu, aþkýmý duymayan dünya üzerinde hiçbir toprak parçasý kalmasýn diye yayýldý bütün dünyaya. Sevgilim boðulmak üzereydi ki son anda farkedip durdurabildim gözyaþlarýmý.
Bir de baktýk ki okyanusun ortasýnda bir adada baþbaþa kalmýþýz. Ýlk zamanlar yine ufak tefek kýrgýnlýklar oldu ama, sevgilim hiçbir zaman beni daha fazla üzmeye cesaret edemedi, çünkü tekrar aðlamaya baþlarsam ikimizin de boðulacaðýný biliyordu.
Siz de sevgiliniz gitmeden önce aðlamaya baþlasaydýnýz, sevgiliniz gidecek yol bulamaz, mecburen sizin yanýnýzda kalýrdý. Sizin, sevgili gittikten sonra döktüðünüz gözyaþlarý, ancak yolcularýn arkasýndan dökülen bir kova su yerine geçer."