O gün, gün o döndü… Gün döndü, ben günden döndüm… Bir şehrin griliğine emanet ederken sen yüreğimi, Ben yosun yeşili sulara gömdüm sensizliğimi, Martıların çığlıklarına karıştı hıçkırıklarım, Kavgalarım ekmek kavgası değildi artık, Susmalarım dinlenmezdi yazık,

Buz gibi bir camın ardında kaldı sonsuza uzanan yol, Az gidip uz giden, dere tepe düz giden, Giderken yitip giden… Giderken bizi bitiren…

Bilinmezlikle geçecek gün, Gün gelecek bilinmezlik bitecek. Gelecekle bir biz düşecek düşlere, Düşlere giz düşecek, Mai kaybedecek ufkunu, söz bitecek. Yeşil kaybedecek huzurunu. Söz,,, bitecek…

Kim bilir kaç bahar geçecek, Kaç bahar kim bilir sensiz geçecek, Ama olmayacak o yalancı bahar, O bahar hiç olmadı yalancı bahar,

Sorulmayacak alınan mevsimlerin hesabı ömürden, Mevsimler geçecek… Kaç sevda ruhumuzdan geçecek… Kim bilir kaç gül solacak, Kaç gül/ücük kıvrımlarında öksüz kalacak dudakların, Bir “ah!” olacak o an, ah’ı olmayacak dillerin…

Dillenmeyecek artık, ne ismi gelecek ne cismi düşecek… Bir hayale emanet edeceksin, Düş diyecek, Düş/eceksin… Her günü öreceksin ilmek ilmek, Geçecek , Karanlığın içine hapsedeceksin gözlerimi, Boncuk boncuk dağılacak etrafa, Etraf karanlık,,, gör/e/meyeceksin…

Esmer bir şehre kin tutacaksın, Her mevsim yağmur yağacak, Her yağmur birkaç damla eksik düşecek şehre, Birkaç damla yaş tamamlayacak karanlığa hapsedilen, Yaş geçecek, yaş’lar geçecek… Yaş düşmeyecek gözlerinden… Sen karanlıktan korkacaksın, ben gök gürültüsünden… Yaş düşecek üzerimize, biz düşmeyeceğiz birbirimize…

Şehirler arayacağım sana benzeyen, Adına sen dediğim mevsimlerden geçeceğim şehirlerde, Sen diye çıktığım sokakların çıkmazlarında kaybolacağım, Anlatacağım seni, Şehir susacak, Sessizliği beni vuracak… Öl/e/meyeceğim…

Kırlangıçları göçecek yüreğimin, ben seni özleyeceğim… Özlemlerime tan doğarken saçlarının kıvrımında yiteceğim, Elimi sana uzatacak boşluğuna düşeceğim, Avuçlarım kanayacak, Kan akacak, Kan geceyi bula(ya)cak… Gece hep kanayacak…

Uykularda b/öleceksin bizi… Ben sana uyuyacağım, sen bana uyan/a/mayacaksın… Masum bir öpücük olup yakmayacak bedenleri, Yalanlara atıp yakacak ruhun bitenleri… Tesellisiz bir gecede son bulacak, Bir geceye bin ömür adayacağız, Adaklar tutmayacak, Kahrolacağız…

Bir mucizeydi şahit olduğu/n… Bir rüyaydı hapsolduğum… Sen mucizede kahroldun, Ben rüyalarda kayboldum. Gözlerimizde gülerken dilimizde lâl oldu sözcükler, Yazılmayan cümleler, söylenmeyen sözler bir cadının kazanında kaynadı, Cadı masala daldı, Celladı oldu sevdanın, Sevda masallarda kurban kaldı…

Bir yanı yetim bir yanı öksüz bir çocuk kaldı, Gün karardı, Mevsimler şaşırdı. Adresleri kayboldu, Şarkılar sustu, Cümle öznesini yitirdi, Öz nesini yitirdi kimse bil/e/medi. Şiirler mısralara küstü, Masallar kahramanlara. Bir cümle devrildi, cümle yara(a)landı. Cümle yaralarına merhem cümle kalmadı. Sen gittin bir çocuk öksüz kaldı, bir çocuk yetim. Düşleri yarım kaldı, Düş/tü canı yandı, Can düş/tü “can” yandı.

Su olacağım belki, içmeyeceksin, Ateş olacağım tutmayacaksın… Göklerdeki güneş olsa yüreğim, ısıtmayacak yüreğini, Yıldız olup kaysam bir gece vakti dileyeceğin bir “dilek” olmayacağım eşsiz. Bir şarkının dizesinde aramayacaksın beni, Benimle oynamayacaksın mesela. Ben payıma düşen sevgiler toplamayacağım papatya tarlalarından buket buket… Payıma ne düşecek… Payım düşecek, Sonsuzluğa gömüleceğim…

Vee…

Gece,,,

Gece maviye dönecek. Mavi mavi severken ben seni, Duvarlar çıkacak önümüze, Duvarları maviye boyayacağım, Maviden geçeceksin, Ellerim mavi, Sen geçeceksin, Sen geçerken ben mavi mavi öleceğim… Gör/e/meyeceksin…



Dilek Şengel
Kasım 2009

"hız limitlerinin aşıldığı bir geceden, hayatta kalan..."