YALNIZLIK SÖZLERÝ III
Gölge: Sen ve O
Zamanýn ve mekânýn girdabýnda kaybolan dimaðý arýndýrýp, dünden bugüne kurulan köprülerin iplerini keselim ki yabancý topraklarýn bataklýklarýnda kendine yer edinmeye çalýþan Sen’i tanýmanýn ve anlamanýn derinliklerine yol alabilelim.
Artýk Sen’i tanýyorsun. Nasýl ki Gordiva Buda’nýn koruluðunda huzuru bulduðunu sandý. Sen de bedeni yabancý topraklarda, duygularýn aldatmasýyla örtülen ruhunu avuta dursun biz O’yla yolculuðumuza çýkalým. Bu çileli yolculukta, Sen, benlik arayýþýndayken O ise benlik savaþý vermektedir. Kama Manas ile Manas arasýnda bulunan Antakarana (Gümüþ Ýp) sýnýrýnda bulunan O’nun, Arjuna’nýn yayýný gerip, Kriþha’ya oku, atamayacaðýný söylemesi gibi, O’da kendisiyle karþý karþýya kalmýþtý.
O, doyumsuzdur ve farkýndalýk sorunu yaþamaktadýr. Bilgiye akbabalar gibi saldýran O, sürekli rahatsýzdýr. Kendi derinliklerine inme, var olanýn dýþýnda kalma uðraþýndadýr. Çünkü her þeyin geçiciliðine inanmaktadýr. Deðiþken, maskeler dolu bir hayattan, zamansýz- deðiþmeyen sarf bir hayata geçiþ derdine düþmüþtür. Onun için hep aðýrdýr, birçok þeyden zevk almaz. Sürekli daha mükemmele daha iyiye ulaþma uðraþý verir. O’nun için hatalarýn tekrarý bir zafiyettir. Geçici duygularla oyalanmak, hayvansal tarafýný terk edemeyen insanlar içindir.
O, sürekli arýnma, zafiyetlerinin kökünü kazýma derdindedir. Onun içindir ki kendisinde bulunan duygusal bedenle (astral beden) sürekli mücadele halindedir. Duygusal bedenin atmaya engel olduðunu göstermek ve doyumsuz yanýn tatmin edilemeyeceðini göstermek için bunu günaha uzanan yoldan geçerek gösterir. Bedeni arzularý öldürmenin yolu, onlarý yaþamasý, sonrada farklýðýnýn bilincine varmasý ve yolunu belirlemesi gerektiðini bilir. Bazen kontrol altýnda tutulmasý gereken duygularýn dizginlerini býrakýp dörtnal gitmesine bile izin verilmesi gerektiðini vurgular.
O, korku perdesini parçalar. Bedene ait bir þey kalmasýn diye. Kalmasý demek geri dönmek olur. Bugüne iyi yarýna kötü ya da bugüne kötü yarýna iyi diyen kargaþanýn kurbaný olacaktýr.
Yaþanmasý gerekeni yaþamalý, kaçýnýlan her þey insanda yaralar oluþturmaktadýr. Ve gözler sürekli yaralar tarlasýndan geçme arzusundadýr. Bu engellenemeyen arzu insanda týkanýklýða neden olurken, insan özünden uzaklaþmaktadýr. Tutku haline gelen yaralar tahtakurusuna dönüþüp, insaný kemirip toz haline getirmektedir. O’nun korkusu kemirilmektir. Tüketmek ve tüketilmektir. Dolaysýyla yaþamýn her þeyini doðal karþýlamaktadýr. Þaþýrmamaktadýr. Ve insanýn kendi haline býrakýlmasý gerektiði inancýnda olduðundan, insana müdahale anlayýþýndan uzaktýr. Ýnsan kendisini yaþarsa, bir gün kendisini bulmasý daha kolaydýr. Yaþamdan caydýrýlan insan dönüp dolaþýp eski yerine ulaþacaktýr. Ve yaralar insanýn peþini býrakmaz. Yaralar kurumadýðýndan dairenin içinde dönüp dolaþacaktýr insan.
Arzulardan kaçýþýn insaný gölgeleþtirdiðine inan O, arzularýn bazen peþine bazen üstüne giderek kendisine, dýþardan cazibeli görünen dünyanýn elde edilmesinin ne kadar kolay ve yaþananlarýn ne kadar basit olduðunu gösterir.
O, yorgunluk içinde diriliði kendisine yaþatýr. Bedenin kendisine ait olmadýðý düþüncesiyle, bedenin acý çekmesine ve arzularýnýn yaþanmamasýna aldýrmaz. Ruhu ile bedeni uyum içindedir. Her þeyiyle kendini kabullenen ve seven yapýsý, dýþ dünyayý da her þeye raðmen sevmesini öðretmiþtir kendisine. Kendine dürüst olmayan, kendisini sevmeyen, kendisini beðenmeyen (egosantrik deðil) insanýn; baþkasýný sevmesi, anlamasý, takdir etmesi beklenemez.
O, sürekli kendisinin farklýlýðýna inandý. Gün geldi, diðerlerinden farklý olmadýðýný sadece hissettiklerinin, yaþamlaþtýrdýðý þeylerin farklýlýðýný gördü. Herkes benzer þeyleri yaþýyor, ama birçoðu yaþadýðýný hissetmiyor. Kalabalýlar içinde kalabalýklarý hiç görmemecesine yeri adýmlamak, diðerlerinin toz tanesi, bir meltem esintisi algýsý yaþama arzusunu kamçýlar.
O, baðlýlýðý sevmez. Her þeyin kendisine ait olmasýný ister; ama tecrübeyi de kendisine rehber edinir. Duygularýný yaþanacaklara hazýrlar ve bekler. Ýsimsizlerin ayrýntýlarýna sahip olur. Ve tanýþma zamaný için onlarý bir kenara býrakýr...

Sen ve O Birlikteliði

Eksiklik, insaný kendini tamamlama ya da telafi arayýþýnýn içine atar. Boþluk duygusu insanýn istediðini ve kendisinde olmayaný bulmaktýr. Aradýðýný sahiplenmese de þöminenin sýcaklýðýnda mayýþmýþ kedi gibi yanýnda durmasýný ister. Onu gördükçe rahatlar, kendini güvende hisseder, kendisinin bir yansýmasý veya ifade yolu gibi görür. Böylece kendini mutlu ve huzurlu hisseder. Eksik parçalarý böylece tamamlanmýþ görünür. Eksik parçalara, çabalayýp sahip olmaktansa, seyretmek kolaylýðý iþe gelen kýsýmdýr. Öyle ya onun baþarýsý, kendisinin baþarýsýdýr. Kendisinde olmayaný, yaptýrmaya çalýþarak avunmaktýr. Bu durumun kanda sinsice dolaþan zehirden farký yoktur. Yavaþ yavaþ zehirlenirsin ve vücudun zehre alýþýr, temiz, saf kan rahatsýzlýk uyandýrýr…
Ýþte Sen ve O’unun arasýndaki sýcaklýðýn bundan farký yoktur. Yasa onlarý bir araya getirdi. Sýnavý baþlattý. Ýlk zamanlarýn heyecaný, muhabbeti yarýný ve kendilerini düþünmekten alýkoyar. Paylaþýlanlarýn artmasý daha sonra tükenmesi, iliþkinin sýradanlaþmasý ve beklentilerin baþlamasý sorularýn sorulmasýna, sorgulamalarýn yapýlmasýna ve þimdi ne olacak döneminin baþlamasýna yol açar. Bu dönem kimseyi ilgilendirmez. Herkesin dönemi kendi mahrem alanýnda sorgulanmalýdýr… Biz gelelim gölgeleþmeye.
Uyanýþ saati O’nun buna nasýl ulaþtýðýnýn muammasý da gizlidir. Uykudan gözlerini açar gibi hayata gözünü açar. Çalkantýlý hayatta ters gidenlerin farklýlýðýna ve hayattaki misyonu belirleme sürecine girdiðini görür. Sorgulama masumiyetine, kirliliðine bakmadan taþlarý yerine yerleþtirme uðraþý içine giren O, diðerlerinden farklýlýðýnýn olup olmadýðýna varsa veya yoksa bunlarýn neler olduðunu, yaþadýklarýnýn kendisine ve baþkalarýna ait olanlarýný ayýrma savaþý baþlatmýþtýr. Savaþýný yeni baþlattýðý dönemde Sen, baþka dallara baðlanýlmaya ve her yöne yüzünü çevirmeye uyumlu bir yapraktýr.
O, güçlü; sen, zayýftýr. O, yönünün yanlýþlýðýnýn farkýndayken, Sen, karanlýk labirentte dolaþmakta. O, sistematik olma uðraþý verirken, sen daðýnýklýðýnýn farkýnda deðildir. O, her þeyin ciddiyetine ve zamanlamasýna inanýrken; Sen, neyi-nasýl yaþadýðýný hatta ne olduðunu bilememekte.
O, zincirlerini kýrmýþ köle, özgürlüðünün kokusu benliðinin derinliklerini sarmasýnýn sarhoþluðu içindeyken, Sen zincirlerinin farkýnda deðildir.
Sarhoþluk O’nun yön belirlemesini zorlaþtýrmaktadýr. Derinliklerde istenen hissedilse de gün yüzüne çýkamayan benlik hâlâ acý çekmektedir. Þaþkýnlýk, yöntemi belirlemeyi zorlaþtýrmaktadýr.
Kaf daðýnýn yeri bilinmese de, yola çýkma gerekliliði belirginleþmiþtir. Neyle, nasýl gidilir bilinmez; ama gidilecektir. Bu zorlu ve bilinmeyene gidilen yolculukta Sen’de O’nun yanýnda yerini almýþtýr.
O, yaþamýn her yönüyle meçhul ve gizemliði karþýsýnda durgun ve çaresizdir. Keþiflerde bulundukça elindekinin hiçliðe yakýn azlýk, onun azmini ve bilgiye olan açlýðýný kamçýlamaktadýr. Bu keþif meraký bazen bir yöne kilitlenip etrafýndakileri görmesini engellese de pes etmez, onun davasý kendini bulmaktýr. Kendini bulurken ýþýðýyla etrafýný aydýnlatmaktýr.
O’nun yol arkadaþý Sen en yakýnýdýr. Aralanan kalbin kapýlarýyla yoldaki iþaretler karþýsýnda hissedilen, merak, þaþkýnlýk, engeller, çýkmazlar, tereddütler, kargaþa ve her þeyiyle samimi paylaþýmlar. Yolda O hep bir adým öndedir. Sen ise takiptedir. O, izah eder, Sen ise kendinden bir þey ekleme gereði duymadan kabullenir.
O için Sen’in varlýðý önemlidir. Çünkü O için önemli olan Sen’in kendisini dinlemesi ve anlamasýdýr. Yüreðindekini dýþa vurmasý, yalnýzlýðýný dýþa vurmasýdýr. O anlatýr Sen dinler; Sen anlatýr, O dinler.
Ancak Sen ve O hayatla daha yüzleþmemiþlerdir. Sadece fikirlerin getirdiði acýlarla yanýp tutuþmuþlardýr. Sorular ve þikâyetler birbirini kovalar. Aydýnlanma uðraþý kendilerini dýþ dünyadan koparmýþtýr. O’nun yaþadýðý deðiþim ve dönüþüm baþýný döndürürken, gelinen durum Sen’in umurunda deðildir. Baðýmlýlýklarýn kaderi yalnýzlýklarýnda kendini gösterir. Birilerinin gölgesinde kaldýklarý sürece kendilerindeki gücün farkýnda deðildirler. Birilerinin sürekli onlarý düþündüðü ve sürekli yanlarýnda olduklarý içindir ki kendilerini bir hiç ve deðersiz olarak görürler. Yalnýzlýktan korkarlar. Beyinleri uyuþur. Çaresizlikten iþ göremez olurlar. Bunun farkýndadýrlar. Dolayýsýyla baðlýlýk hoþlarýna gitmese de, takipçi olmayý sürdürürler. Yalnýz kaldýklarý dönem uyanýþlarý baþlar ve olgunlaþma sürecine girerler...
Ne var ki Kaf daðýna giden yol tek deðildir. Yollarýn arasýna sýra sýra daðlar, aðaçlar ve amansýz çaðlayanlar girer. Ovalarda ve platolarda arada bir birbirlerini görürler. Bu aralarda beraber gülmeye, aðlamaya devam ederler. Ancak artýk yol renk deðiþtirmeye baþlamýþtýr. Ve düzlükler azalmýþtýr.

Artýk Sen ve O uzun zamandýr beraber yürüdükleri yolu yalnýz yürüme mecburiyetinde kalýrlar. Bu yalnýzlýk yeni uyanýþlarýn habercisidir. Bu elçinin getirdiði fermanýn içinde daha önce kendi dýþýndakileri okumanýn yanýnda, kendi aralarýndaki baðý da okumanýn ve acýmasýzca eleþtirmenin renkleri birbirine girmiþ satýrlar vardýr.
Sen, O’dan zayýflýðýný örtmek, güçlü olduðunu göstermek uðraþý içine girer. O’dan kendini ispatlama adýna ve geçmiþi hatýrlamamak için kaçmaya baþlar.
Sen’in kendini ispatlama adýna maymun iþtahlýlýðýyla parlaklýðý, göz kamaþtýran süslerle kendini gösteriþli hale getirmeye baþlar. Ýlgi toplamak, kendisinden bahsedilmesi için yaptýðý davranýþlara, zevk aldýðýný, sevdiðini ve bu alanlarda ilerlemek istediðini söyleyip durur. Gerçeklerin sadece kendisiyle sýnýrlý kaldýðýný düþünür.
O’ya boyun eðmediðini göstermek için onun hoþuna gitmeyen, kabul etmeyeceðini bildiði uðraþlara girer. Ama bu uðraþlarýný gizler. Bu uðraþlarý zamanýn silip süpürdüðü bir dilimde söyler. Kýrgýnlýklarýn olmamasý için gerekçeler sýralanýr. Sonra ayný þeyler devam eder, durur. O, sesini kendisine saklar. Kendisini yaþamasýný gerektiðini söyler. Bunlar Sen’in daha çok içlenmesine, daha çok tuhaflýklar sergilemesine neden olur. Böylece sen oyununu oynamaya devam eder, O ise kenara çekilip seyreder.
Sen, artýk yaptýklarýnýn basitliðine aldýrmaksýzýn, hayata karþý duyarsýzlaþmaya baþlar. Yapýlmasý gerekenleri bilinçli olarak unutma rolleri oynar. Bazen de sonradan meydana gelen geliþmeleri ön plana alýp, öncenin üstünü örter. O, bir defa daha görür ki Sen’e kendine ait hiçbir þey yaptýrmamasý ve söylememesi gerekmektedir.
Sen, giderek O’dan uzaklaþmaya baþlar. Çünkü O, Sen’e kendisini hatýrlatýr. Geçmiþinin bugün için gerekliliðini anlatýr. Sorumluluklarýný, yarýný unutmamasýný, kendine ait erdemlerin üzerinde yoðunlaþmasýný, kendini kendinden uzaklaþtýrdýðýný anlatmasý Sen’in hoþuna gitmez. Boynunu büküp dinlemesi, içindeki yaralarýn deþilmesinden baþka etki yaratmaz. O’nun karþýsýnda kendinin zayýf oluðunu düþünür durur. Ama bir o kadar da yanýnda olmasýný ister. Bu iki duygu arasýna sýkýþan Sen, ne yapacaðýný bilememenin þaþkýnlýðýný yaþamaktadýr. O, Sen’in dürüst olmasýný, baðýmlýlýðý kopararak, beraber yol almayý düþünür. Yinede bilir ki Sen, için yol uzundur ve zayýf noktalarý çoktur.
Sen, kendisinden zayýf olanlara yönelir. Çünkü onlarýn yanýnda kendini güçlü ve rahat hisseder. Onlara yol gösterir, fikirler verir. Çevresindekiler ona danýþýr. Bu geliþmeler Sen’in hoþuna gitmeye baþlar. Zayýf olanlar onun yaþamý dýþýnda olsalar da fark etmez. Onlarýn varlýðýndan çok, kendi varlýðýna kattýklarýyla ilgilenir. Sen bu yörüngede yol alýrken O hiçbir zaman o dünyaya yaklaþmadý. Sen’de O’nun yaklaþmasý için çaba sarf etmediði gibi, Sen’de uzaklarda oyununu oynamayý tercih etti. O buna göz yumdu, O nedenleri bilinen konular etrafýnda yargýlarda bulunmazdý. Sen’i o kadar iyi tanýyordu ki bir gün bunlarýn sona ereceðini, Sen’in içindekilerini dýþa vurup, rahatlamasýný istiyordu. Sen’in deðerlerini yitireceðini bilse de iliþkilerinin sýnýrlarý gereði müdahale ederse durumun daha kötüye gideceðini biliyordu.
Bütün geliþmelere raðmen paylaþým hiçbir þey olmamýþ gibi devam etmektedir. Her ikisi de durumu konuþmak için yanýp tutuþmaktadýr. Ama içlerine gömerek, bu acýyla yaþamayý konuþmaya tercih ediyorlardý. Birbirlerine uzak kaldýklarýnda, birbirlerine duyduklarý hasrete, muhabbete duyulan susuzluða raðmen, aradaki giz perdesi kaldýrýlýp konuþulmuyordu. Kim ilk adýmý atacak diye bekleniyor. Ýkisi de sabýrlý ve inatçýydý. Birbirileriyle santraç oynuyorlardý. Ýkisi de birbirine rakip oyuncu gibi, karþýsýndakinin hamlesini bekliyor ki, kendi hamlesini belirleyebilsin. Birbirlerine öyle hassaslar ki, birbirlerine hamlelerini hissettirmemeye çalýþýyorlardý. Sen, O’nun konuþmasý ve tavýrlarýný, O ise, Sen’in yüzündeki masumiyeti ve bakýþlarý kullanýyordu. O, bütün bunlara raðmen, Sen’den istediði-beklediði taþýn oynatmasýný bekliyordu. O, ruhunun mahremiyetini, zihnin labirentlerinde kaybolan düþüncelerini söylemeye hazýr, karþý hamleyi bekliyor; ama bütün bunlara raðmen, Sen hamleyi yapmýyordu. Sen ise, O’dan bu beklediklerine kavuþmak için hangi hamleyi yapacaðýný bilmiyordu. Birçok taþý oynatmasýna raðmen, istediðini elde edemiyor, burukluðuyla O’dan ayrýlýyordu…
O, yýllarca karþýsýnda selvi aðacý gibi duran hamlenin yapýlmamasýna içerlendi. Belki yerinde oynatýlmasý, akarsularýn coþmasýna yetecekti. Ama, Sen’in beklediklerini nasýl ulaþacaðýný bilmediði taþýn karþýsýnda O yoruldu. Umut aðlarla örüldü. Fikirlerin tekrarý kuruntulara yol açtý. Bunlarý þüpheler, tereddütler beslemeye baþlayýnca da O’nun, Sen’e karþý kararsýzlýðý artý. Kararsýzlýk O’ya acýlarý hediye ediyor, sularýn köpürmesine yol açýyordu.
O, Sen’le ayný veya farklý yollardan Kaf daðýna artýk beraber yol alamayacaðýný görmeye baþlamýþtý. Sen, fedakârlýðý unutmuþ, O’yla olan muhabbeti rahatlýða neden olduðundan gidiþatý sorgulamaz olmuþtu. Sen için artýk hiçbir þeyin deðeri kalmaya baþladýðýndan O artýk yalnýz olduðunu görüyordu. Sen’in kendisini tüketmeye baþlamasýna hem üzülüyor hem de duygusal baðlýlýðýn ötesinde kendisini anlayan Sen’le iliþkilerinin bu anlamsýzlýða bulaþmasýnýn þaþkýnlýðýný yaþýyordu.
Her þeye raðmen ufukta O için yollarýn ayrýlýðýndan baþka bir þey görünmüyordu. Sonlarýn hayatýn parçasý olmasý gibi, O’yla, Sen’in ayrýlmaz gibi görünen beraberliði de farklýlýklar nedeniyle sonlarýn içinde yerini almaya baþladý. Biri gölgeden gelip var olmaya çalýþýrken, diðeri ise kendi gerçekliðiyle var olma çalýþmanýn uðraþýnda olunca, ilk zamanlar bütünlük gibi görünse de aslýnda farklýlýklarýn zorlayýcý beraberliði idi.
Sen, gölgenin küllerini üzerinden atýp, kendi balýðýný yakalamayý öðrenir mi bilemiyoruz, bilinen o ki, O farklý arayýþlarý sürdürdüðü müddetçe, aralarýnda akan bir nehir olacaktýr. Yakýnlaþsalar da beklentilerin farklýlýðý yüreklerine acý verecektir. Ýkisi de haklýlýðýna belki inanacak, belki birbirlerini suçlayacak, belki benim sýnýrlarým buraya kadar bundan ötesine zorlasam da ileriye gidemiyorum, beni böyle kabul diyeceklerdi…
Sen için her zaman O’lar ya az olacaktýr ya da hiç olmayacaktýr, ama O için Sen’ler her zaman olacaktýr…
Arayýþ yolumuz uzun ama bu arayýþ yolunda Sen hiç olmadý. Baþkalarýný yaþamaya devam edenler, maðaradan dýþarýyý seyredip, söylenmeye devam ede dursunlar, biz yolumuza “Ben” olmaya çalýþan O’yla devam edeceðiz.
sen ve o’nun sonu, ben’nin canlanýþý
                                                  Osman Tatlý
osmantatli@gmail.com