Ýstanbul a gelin gidiyorsun dendiðinde çokta þaþýrmamýþtý, 30 lu yaþlarýný yaþýyordu, gitmek de istiyordu içten içe, belkide bu bir kaçýþtý, yaþadýðý köyün en sevilen ve en aðýrbaþlý kadýnýydý, bu nedenle Hatice adýnýn baþýna molla lakabýný almýþtý. Hiç tarla sürmemiþ, hiç odun kesmemiþti daðdan, elleri hamur kokmazdý farklý olduðunu çocukluðundan beri bilirlerdi, haksýzlýða tahammülü olmaz, erkek çocuklar dahil hemen haklardý, köy düðünlerinde atýyla en önde giden hakçý denilen atlý o olurdu çevre kasabalar dahil her zaman en iyi ve en güzel at onundu, bembeyaz ve davulun her vuruþunda davula ayak uydurarak yürüyen molla haticenin atý.

Molla Hatice. Abisi Hatip Mehmet efendi köyün imamý ayný zamanda nahiyede katiplik yapardý ve imamlýðýna sanki tezatmýþ gibi görünsende günümüzde bu tezatlýk dahada belirgindir koyu bir cumhuriyet halk partiliydi. Ama abisi Ýstanbul da Þakir efendi ile evlenmesini uygun görümüþ, nede olsa orada devlet iþinde çalýþan vatman þakir beydi, geçinir giderlerdi.

Ýstanbul a geldiðinde önce tanýdýðý eþ dostlarýnýn evine yerleþmiþti, evlendirildiði adamý hiç görmemiþ ve tanýmýyordu, ama evlenmiþti artýk en sýký gerçeklerin arasýnda yinede yeni hayatýnýn neler getireceðini merak etmedende geçemiyordu. Gri takým elbiseler içinde mavi gömlekli bir adam kapýdan içeri girdiðinde kocasýnýn geldiðini anlamýþtý, artýk gitme zamaný gelmiþti yeni evine. Kýzýltorakta bahçe içinde 3 katlý bir köþke vardýklarýnda vatman þakir bey cebinden çýkardýðý kocaman bir demir anahtarla büyük kapýyý gürültüyle açtý bavullarý aðýr aðýr içeriye taþýdý, giriþte uzun zamandýr silinmediði aralarýnda topak oluþturmuþ tozlarýn sýkýþtýðý tahta döþemeli bir açýklýk, köþede geliþi güzel yerleþtirilmiþ bir divan , kenar örtüsü yataðýn altýna sýkýþmýþ ve yer yer pas tutumuþ somya ayaðý, geldiði köyün en gözde kadýnýnýn beyninde bir fotograf makinseinden daha hýzlý resmedilmiþti bile. Þakir beyin üst kata çýkýþýný tahta merdivenlerin gýcýrtýsýndan anlýyordu,

Karþý duvara farklý aralýklarla çakýlmýþ çivilere tahta askýlarla asýlmýþ ve birden çok daha fazla giyildiði hemen belli olan gri takým elbiselerin üzerinden kaydýrdý gözlerini, ve tahta bir masanýn defalarca yemek yenip silinmemiþ kýrýntýlarýnda durakladý, tam arkasýnda duran kapýdan çýkarak mutfaða geçti. Gri bir beton rengine bürünmüþ mutfakta yerde duran gazocaðýna ve üzerindeki içinde ne yapýldýysa temizlenmemiþ tencereye baktý, yerden yüksekte duran o zamanlarýn buzolabý görevini gören tel dolap önündeydi, içinde plastik küçük tabaklarda duran zeytin ve sararmaya yüz tutmuþ peynirleri seyre daldýðýnda, kapýda iki küçük çocuðun kendini sessizce seyrettiklerini farketti. Çoraplarý ayaklarýndan yarý çýkmýþ, aralarýnda birkaç yaþ farký hemen belli olan, bakýmsýz ve solgun yüzlü iki meraklý küçük çocuk tarafýndan dikkatlice takip ediliyordu.

Þakir bey iki küçük çocuðu hafifçe birbirinden ayýrarak mutfaða girdi.

daha büyük olan çocuðun baþýný okþayarak
-Ýlhan dedi
-buda Yüksel
-Abin söylemedimi sana, benim bunlar, anneleri Emine haným geçen yaz öldü.

Haitce hanýmýn bakýþlarý anlamsýzlaþmýþtý, Þakir bey bu iki küçük çocuðun üvey annelerinin karþýsýnda kalakalmýþtý, katip Ahmet efendinin böyle bir gerçeði söylemediðini farketti, birazda telaþla hemen ilhan ve yükseli omuzlarýndan hafifçe iterek içerdeki odaya götürdü. Hatice haným bir anadolu köyünde doðup büyümenin, ama hiç boyun eðmemenin, dimdik herþeye karþý gelmenin, kendini kaçýrmaya gelen köy delikenlýsý Rafet'i yanýndaki iki arkadaþýyla beraber bezirgan ýn çitlerine kadar kovalamanýn, Ömer efendi yi çok sevmenin, bu aþký için Abisi karþýýsýnda ona karþý gelmenin bedelini ödemeye bu iki küçük çocuklamý baþlayacaktý. Peki Þakir efendi hakkýnda neler anlatmýþtý, bu iki küçük çocuðu söylemeyen abisi Katip Ahmet efendi Þakir beye kendisi hakkýndaki sýrlarýn ne kadarýný anlatmýþtý tüm bunlarý kýsa bir zaman ama uzun bir aný yolculuðunda düþündü.


Bir bedelmi ödeyecekti, bir hayatmý alacaktý, gri taþlý mutfak, çýktýðý tünelin soluk ýþýðýmýydý, yoksa yeni bir tünelin giriþimi.......