Ardımda Kalan Yaşam...

Gecenin kör karanlığında
Oturduğum balkonumdan bakıyorum sokaklara
Gelip geçen insanları ve onların aklındakileriyle
Bize uzak düşmüş aşkı arıyorum
Her insan ve sevdiği birbirini seve seve
Kucak açıyor gerçek aşka ben hiç açamasamda
Kim ne söylese de benim hakkımda
Hissetmem ardımdaki şeytanı
Bakarım önümde uzayıp giden yollara
Severim bedeninde aşkı tattığım güzeli
Ama bu soğuk ve karanlık dolu gece de
Unuttum hislerimin aleyhinde olduğu güzelliği
Ben onu unuttum o da beni hayatında unuttu
Ve şimdi aşkı acısı denen şeyi yaşar oldum
Balkonumdaki koltuğumda gözlerimdeki yaşlarla
Yüreğim onun yokluğunda sızıyıp dursa da
Her haliyle yine bu gece hayallerimi süslüyor gözleri
Gözlerimde onu seve seve yaşaymak istesem de
Yıldızlarda, ayda bu gece ışığını yansıtmaz oldu yeryüzüne
Ben de bu kadar çok karanlık varken yeryüzünde
Balkonumdan gördüğüm koca dünyaya yenik düşüp
Kapıldım uykunun çekiciliğine
Bu gece her haliyle sevdiğim güzeli kaybederek
Yeni günün sabahında göreceğim başka güzeli düşleyerek
Bıraktım kendimi kuş misali uykunun cennetine
Yine ardımda bıraktıklarımı düşünmeyerek...