bu bir mesaj deðil, baðýþla gülüm!
bilsen seni nasýl özlüyorum...
canýmýn cankuþusun sen!..
çakýrdikenimsin yüreðimde; acýsýna alýþtýðým,
hep orada kalmasýný istediðim...
elimi uzatmaya çekindiðim..
çýkmasýndan korktuðum...
Ýltihapsýn sen!..ama ilaç sürmüyorum...
iyileþme sakýn!.
kana dur yaralarýmý, kurtlan istersen!.
irinlerinde düþeyim hasretine...
varsýn uykularým kaçsýn,
varsýn artsýn sayýklamalarým ,
varsýn tavanlar yýkýlsýn üstüme,
gök boþalsýn...
duydun mu?
'mayýsta kar yaðmýþ' diyorlar,
'don çalmýþ' diyorlar yapraklarý birde...
oysa mayýs nerde, ben nerde!..
ben hazandayým; ekimde yani
karýn yaðmasý daha muhtemel mevsiminde!..
bak!
göçü yarýladý kuþlar...
ben,
arta kalan kanatlarýna takýlýyorum...
sana geliyorum onlarla,
uzak mý yollarýn?..
bence deðil!..
yol yok ki aslýnda!..
biziz onu kývrým kývrým daðlara dayayan,
biziz onu ovalar boyu topraða uzatan,
biziz onu dar geçitlerde bitiren,
dehlizlere süren,
barikatlerde düðümleyen...
hasreti de biz yarattýk aslýnda!.
kayýverdi yüreðimiz arka sokak sevdasýna...

arka sokakta bir ýhlamur aðacý
yaydý kokularýný, gençlik geldi aklýmýza.
çok özlemiþtik deðil mi?.
geçtik altýndan...
bir rüzgardý iþte esiveren
düþtü taç yapraklarý topraklara, sulara....
hayýr!
onlarý biz serptik avuçlarýmýzla..
beyaz bir nilüfer gibi nazlanýr dururlar dalgalarda..
uzan kýyýlarýma!.
buradayým iþte!..
tükettim yollarý..hasreti bitirdim...
gel yanýma!

sana mesaj yazmýyorum
baðýþla beni gülüm!
çünkü
cümle kurma özürlüsüyüm..
nerede büyür harfler, nerede küçülür
nerede nokta,
nerede virgül,
nerede üç nokta düzülür...
kelimelerse kýrlangýç; tutamýyorum...
hecelerimi kurtlarýn yedi bitirdi, beni de özlemin...
býrakýp gidemiyorum..

bu bir mesaj deðil gülüm!
açmamýþtým daha kalem uçlarýný,
defter yapraklarýný...
‘alo!..’ diyemeden sana
kontörü bitti telefonumun,
süresi geçti net baðlantýmýn,
çoktan unuttum mektup yazmasýný...
açma televizyonu!
haberler sansür... (!)

bu bir mesaj deðil gülüm!
aðzým söz öksüzü,
tenim yitik zaman...
‘beni sev’ demek kuþlara özgüydü,
onlar da gitti buradan...

artýk resmimi çekiyor toprak,
baþ ucunda bir mermer olacak, karadan...
yada tahta bir perde
iki tarih yazacak üstünde, (parantez içi)
ilki seninle doðduðum gün,
ikincisi;
öldüðüm gün sensizlikte!...
yani,
beþinci mevsim sadece...

gerisi;
ne çiçek açmýþ ýhlamur aðaçlarý...
ne yaþanmýþ arka sokak sevdasý...
ne de
‘beni sev!..’ demiþ minik serçe...

bitmiþ mesaj,
bitmiþ mevsimlerin seninle baþlayaný,
bir resim kalmýþ yalnýzca
dört yaný taþ çerçeve...