Yare selam götüren turnam vuruldu
Ne yaman ellerdeyim
Daglar gecit verin, bulutlar yol gösterin... Yare gideyim..

Böyle basliyor bütün sevda siirleri yüregimde bilemezler... Bir selam bile gönderemez oldum, beklerken burada yüregim aski. Bir garip sevda dehlizi icinde kalakalmis kalbim, bilemezler...

Neden sana yaziyorum bilemiyorum aslinda. Düsüncelerimi sana yönlendiren seyi araken sevgi kelimesinin anlamini kalbime anlatmaya calistim. Beni ben yönetmiyorum artik, ben ben degilim nedense? Ve bu beni ürkütüyor. Ve SEVGIYI YARATTIM diyor Yaratan, ama bu sevgi bizi kendimizden almalimi? yoksa bir sinir varmi? Buru sorarken beynim sanki bir cikmaza giriyor diyorum. Sevginin mukaddesligini düsünürken, nasil bunun tersine cevrilebildigini gördüm... Ve bu beni korkutuyor. Simdi sana yaziyorum, sebebini bilmeden birseyler beni sana cekiyor, beynim aklimi degil su anda yüregimi ve hislerimi dinliyor. Korkuyor ruhum belki, sevgi korkuyla esitmidir?